Categorie: 2011 Zuidelijk Afrika In Memoriam

Geplaatst op

Satara Restcamp – Mlilwane Wildlife Sanctuary

Donderdag 22 december 2011

Ik was al heel vroeg op. Het wordt bijna een automatische handeling. De medecampeerders helpen je wel uit je dromen. Om 5.15 uur al onderweg. Ik heb gelukkig langs de hoofdweg ook nog wel wat gezien. Een mooi ochtendbad van een groepje olifanten is wel het mooiste moment. Vandaag zijn ook de Kruger rhino’s nog aan de lange lijst van sitings toegevoegd. Vijf heb ik er onderweg gezien.

Ik heb Kruger National Park bij Crocodile Bridge verlaten. De grens met Swaziland kostte nog R50 voor de roadtax, en weer veel papierwerkjes. Goed voor de werkgelegeheid maar verder veel overbodige poppenkast.

Ik was niet zeker van de weg, en de Google maps uitdraai was niet erg behulpzaam. Ik ben dwars door Manzini gereden en dat herinnerde ik mij dan wel weer van de vorige keer. Wat een puinhoop al is het allemaal éénrichting verkeer. Maar goed, Mlilwane Wildlife Sanctuary was om 1500 uur bereikt. Mijn doel om tenminste een deel van het park te rijden laat ik vallen. Net als in 2004 is er ook nu zwaar weer op komst. Het bliksemt al in de verte en er is veel wind. De regen gaat zeker komen. De dagteller blijft dus steken op 353 km.

Ik eet vanavond maar uit. Ik een tafeltje gereserveerd om 1800 uur. Ik herkende het restaurant direkt. Hier heb ik al eens gedineerd. Ik hoop niet dat ik vanavond ergens in het donker struikel zoals Ali de vorige keer overkwam. De zaklantaarn geeft geen licht meer: batterijen leeg, en ik ga voor de laatste dag geen nieuwe kopen. Morgen ontbijten uit de achterklep en dan de laatste etappe naar Johannesberg. De auto inleveren en de lange vlucht naar huis. Ik ben er ook wel klaar voor.

Afsluiting van een gedenkwaardige reis

Totaal afgelegde afstand met de auto: 9112 km’s.

Geplaatst op

Tsendze Rustic camp – Satara Restcamp

Woensdag 21 december 2011

Lekker vroeg op voor een lange gamedrive vandaag. Via Olifants Restcamp naar Satara Restcamp gereden. Mooi landschap maar op het laatsts wordt het toch saai en vermoeiend. In Olifants Restcamp een paar sneetjes brood gegeten met de laatste kaas en wat melk. Het was vandaag baaie hot zoals ze hier zeggen. Op Satara Restcamp zijn maar weinig campingsites met wat schaduw, en die waren natuurlijk allemaal al bezet. Dus heb ik de auto maar even wild geparkeerd, en de stoel onder een boompje gezet voor een paar uurtjes rust.

Daarna toch maar een middag-/avonddrive gedaan. In de auto is het met de rijwind tenminste een beetje koeler. De airco heeft weinig zin als de raampjes open staan.

Vandaag was het dé dag. Ik dacht iets te zien in een boompje en hoorde een vogel krijsen. Ik dacht dat het een blauwaapjes was en wilde er wel een foto van hebben, dus even in de achteruit. Het was echter een luipaard!!. Een prachtig vrouwtje. Ik ben gelijk gaan filmen. Op de video zat net wel het tele hulpstuk. Daarmee wordt het zoekveld een stuk kleiner. De opnames zijn mede daarom wat warrig en schokkerig. Dat komt door de opwinding en het feit dat je achter je stuur weinig bewegingsruimte hebt en ook nog eens een fotocamera met telelens en een verrekijker op schoot. Probeer dan maar eens goed te richten, en tegelijk ook nog de auto aan/uit en in de versnelling te plaatsen (met links) om een roofdier te volgen.

Ik vond het een mooie afsluiting van de reis. De dagteller sluit op 222 km. Morgen via de hoofdweg naar de laatste tussenstop in Swaziland.

Geplaatst op

Punda Maria Restcamp – Tsendze Rustic Campsite

Dinsdag 20 december 2011

De buren op de camping wilden blijkbaar zo vroeg mogelijk weg. Om 4.30 uur gaat de poort open, dus het lawaai van het inpakken maakte mij ook al vroeg wakker. Dus ik ook was net over 500 uur de poort uit. Ik heb rustig aan gereden. Het hoogtepunt tot nu toe was een grote groep Kaapse buffels, maar de filmpositie was verre van ideaal. Ik kwam min of meer toevallig terecht op het uitkijkpunt dat ik al eens met Ali had bezocht, en waar we over een flink deel van het park konden kijken: Dzundzwini Spring aan de S58. Omdat ik vroeg was had ik de gelegenheid om mijn privé moment daar te pakken. Ik ben erg tevreden met het plekje waar wat van de as van mijn meisje verenigd is met de afrikaanse grond. Ze rust daar prachtig.

Ik heb net ingechecked (1300 uur) in Mopani Restcamp voor Tsendze Ructic Camp, en ben er ook in geslaagd voor morgen een campingplaats in Satara restcamp te krijgen. Dit heeft twee voordelen t.o.v. de geplande twee nachten in Tsendze. 1. Ik hoef niet steeds rond Mopani te rijden, en 2. Overmorgen is de reis een heel stuk korter: zeker in tijd.

Vanmiddag nog een korte gamedrive gedaan zonder grote hoogtepunten. De auto staat met 233 km op de dagteller, het daktentje staat op, en de kooltjes gloeien. Het bier is koud. Ik ga eten en sluit de luiken op tijd. Morgen weer een dag.

Geplaatst op

Nwanedi Resort – Punda Maria restcamp

Maandag 19 december 2011

Ik heb vanmorgen nog een poging gedaan om de dam te bezoeken. Het pad, want meer was het niet, was zo slecht te berijden dat ik pijn in mijn buik kreeg en allemaal onprettige visioenen. Bij de eerste de beste gelegenheid dus maar rechtomkeerd gemaakt. Dus stond ik om 900 uur al bij de Pafuri Gate van Kruger National Park. De afstand naar Punda Maria heb ik op mijn dooie akkertje gedaan, en heb om 1300 uur ingechecked. Daarna maar even gedouched. Die deed het prima. Gelukkig maar na de slechte ervaring van gisteren.

Vanmiddag nog een loopje gedaan van 25 km. Ik begin wat vermoeid te worden: het boeit allemaal niet meer zo. Nog wel een flinke groep olifanten gezien met heel veel jong spul, maar tegen het licht in kon ik ze maar moeilijk in beeld krijgen. Dus vooral maar even gekeken. De dagteller staat op 222 km.

Ik heb ineens weer bereik met de telefoon, dus even de toestand naar het thuisfront gemeld. Maico was direkt ook terug binnen. Message dus overgekomen. Nu eten: weer spaggettie met een balletje uit blik. Daarna nog even lezen en dan gaan we na hopelijk een goede nachtrust morgen verder Kruger in.

Geplaatst op

Mapungubwe national Park – Nwanedi Resort

Zondag 18 december 2011

Het liep vanmorgen een beetje vreemd. Om 5.00 uur was ik er uit, en heb rustig ingepakt en ontbeten. Om 5.45 ben ik begonnen aan de gamedrive. De route langs de rivier was non productive: niets gezien dat de moeite waard was. Op weg naar de birdhide heb ik wel ook aan de kant van Mapungubwe eland-antilopen gezien. Maar wat zijn die schuw. Al van ver af gaan ze er vandoor. De birdhide was ook geen succes: helemaal niets te zien, dus die al weer snel verlaten. De extra circle drive begon goed met twee kraanvogels. Op enig moment zat ik op de dirt road en was de aanwijzingen van de drive kwijt. Dus ben ik maar naar de hoofdweg gereden en de weg naar Nwanedi Resort ingeslagen.

Het resort is alleen over een heel slechte weg te bereiken (8 km), en heeft onderweg wel wat uitzichtpunten, maar ik heb geen wild gezien. Ik stond dan ook al om 1100 uur op de camping. De dagteller bleef steken op 192 km. Ik heb vandaag dus een soort rustdag, die wel steeds wordt verstoord door een grote groep bavianen die over de camping lopen. Je moet constant opletten, want ze proberen je eten te stelen.

Ik heb de braai vroeg aangezet zodat ik het met licht kan afwerken. Het ablution block ziet er verschrikkelijk uit. Dat is geen genoegen. Morgen nog een “echte” camping in Punda Maria Restcamp (met electra), en daarna zonder electra in Tsendze Restcamp. Het einde komt in zicht.

Geplaatst op

Khama Rhino Sanctuary – Mapungubwe National Park

Zaterdag 17 december 2011

Ik ben ook vanmorgen weer vroeg opgestaan voor een lange etappe, maar uiteindelijk liep het toch iets anders dan gepland. Ik stond om 6.30 uur voor de poort, maar het park bleek pas om 7.00 uur open te gaan, en dus kon ik er ook niet uit. Dus toch maar besloten om een korte drive te doen. Ook vanmorgen weer de bekende gezichten inclusief een aantal rhino’s, maar ook een antilope die ik eigenlijk nog nooit goed in beeld heb gehad. Op de vlakte trof ik namelijjk een groep elanden aan, de grootste antilope soort. Ze waren uitermate schichtig en gingen er vandoor terwijl ik toch op respectabele afstand ben gebleven. Toch zijn er wat foto’s en video van gemaakt. Ik hoop dat de kwaliteit voldoende is.

Daarna op weg. In Papaye heb ik de tank gevuld, ruim 90 liter voor P740, dat is ongeveer €0.80/liter. De rest van het contanten geld bewaar ik voorlopig voor calamiteiten. De grensformaliteiten gingen redelijk vlot, dus ik kon behoorlijk doorrijden (ondanks de vele potholes) tot Mapungubwe National Park, waar ik ongeveer om 13.30 uur kon inchecken.

Ik heb gelijk de drive aan de westzijde van het park voor het grootste gedeelte gedaan, en was op tijd weer op weg van de hoofdpoort naar het oostelijke deel waar de camping ligt; een afstand van 42 km! Die moeten morgen dus ook weer terug om weer in de goede richting te kunnen doorreizen.

Na een korte drive aan de oostzijde stond de dagteller op 492 km, en heb ik op tijd het diner bereidt: een bekertje soep met een kadetje, en wat joghurt na, en zit nu om 18.15 uur te schrijven met een biertje. Een blauwaapje heeft zojuist een zakje chips uit de auto gejat door een half open staand raampje. Het was wel wat veel voor hem (of te zout). Na wat stukjes gegeten te hebben, liet hij het zakje vallen en is er vandoor gegaan. Morgen nog een drive aan deze kant en dan de volgende etappe.

Geplaatst op

Nata Lodge – Khama Rhino Sanctuary

Vrijdag 16 december 2011

Vanmorgen was ik er vroeg uit want ik wilde nog even door het vogelreservaat. Ik stond om 6.30 uur voor de poort, maar er was helemaal niemand aanwezig. Dan maar gewoon door naar de eindbestemming van vandaag. In Papaye geprobeerd wat boodschappen te doen omdat ik onderweg mijn worstjes weer eens moest inleveren bij een hek met controle ter voorkoming van verspreiding van mond- en kwauwzeer. Discussieren helpt helemaal niet. In de Spar die ik bezocht was het armoe troef; 1 zakje kadetjes en geen vlees. Ik ben dan ook maar in Serowe weer naar een Spar gegaan, die veel beter was uitgerust, en daar ben ik geslaagd. Hopen maar dat ik het morgen niet weer ergens moet inleveren. Ik heb vanmiddag na aankomst in Khama Rhino Sactuary gelijk maar een drive door het park gemaakt. Met deze 4×4 was er nergens een probleem. Bovendien was het ook nog eens een gelukkige drive met zo’n 20 rhino’s, veel giraffen, kudu’s, warthogs en nog veel meer.

De dagteller staat op 467 km. Ik ben het eten nu aan het voorbereiden voordat het te donker wordt of weer gaat regenen, want ook vandaag is het niet droog gebleven.

Morgen de grens over naar Zuid-Afrika. Ik heb nu nog wel behoorlijk wat Pula over. Morgen benzine en dan de rest wisselen of gewoon bewaren voor een volgende keer.

Geplaatst op

Senyati Safari Camp – Nata Lodge

Donderdag 15 december 2011

Ik was al vroeg uit de veren om toch vanmorgen nog een gamedrive te doen door Chobe National Park. Ik was om 6.30 uur bij de poort die om 600 uur was geopend, dus lekker op tijd. Ik heb de rivierroute helemaal afgereden tot bij Ngoma / Muckenje, en daar de hoofdweg teruggenomen naar Kasane omdat er een beetje lucht in de banden moest. Ik heb in totaal over de ongeveer 200 km’s vijf en een half uur gedaan. De opbrengst vanmorgen was matig maar niet onaardig.

Vanaf Kasane bijna de hele weg tot Nata (300 km) regen gehad. Gecombineerd met nog grote stukken weg die nog niet zijn opgeknapt waardoor de weg niet meer zichtbaar is onder het water geen heel fijne rit. De auto krijgt ook steeds meer kuren, maar moet het toch nog maar even volhouden. Omdat gisteren het eten ook al in de regen moest plaatsvinden heb ik gekozen voor Nata Lodge waar we in het verleden al eens zijn geweest, maar die de laatste keer dat we hier waren niet beschikbaar was vanwege een grote brand die de lodge totaal had verwoest. Dus niet naar Nata Bird Sanctuary deze keer. Ik ga hier vanavond gewoon lekker uit eten. Er is een internet cafe, misschien kan ik een mailtje naar de kids weg krijgen. De moeite van het probere waard.

Geplaatst op

Victoria Falls

Woensdag 14 december 2011

Ik was vanmorgen al vroeg wakker. Gisteravond was ik er met zware regen in gekropen en vanmorgen regende het nog, of weer. Gelukkig is het de rest van de dag zo goed als droog gebleven.Toch ben ik behoorlijk nat geweest, maar dan van de nevel van de Victoria Falls of Vic falls zoals ze hier zeggen. Om 800 uur werden we opgehaald met een open safariwagen, die ons naar de grens bracht. Daar heb ik de chauffeur P400 betaald voor de safari zeg maar ongeveer €40,-. Bij de grens de gebruikelijke formulieren en aan de Zimbabwaanse kant nog een rekening van $20 oftewel P230. In Zimbabwe is de officiële munteenheid nu Amerikaanse dollars, omdat het met de inflatie niet was bij te houden met hun eigen Z$. Je kunt wel overal betalen met Pulu of ZAR.

Eerst zijn we (ik en 2 engelsen) op mijn verzoek naar het vliegveldje gegaan en heb ik een helicoptervlucht over de Vic Falls gemaakt met The Angels. Ik ben eigenlijk meer bezig geweest met het proberen er iets van vast te leggen dan ervan te genieten, maar het was wel een prachtig kwartiertje.

Daarna (bijna verplicht) kijken naar een snelle compilatie van het vertrek, wat algemene informatie, en de aankomst zoals gefilmed door de locale agent. Een dvd kostte $20, en als je de foto’s er ook bij wilde kwam er nog $10 bij. Niemand heeft de dvd genomen, al zaten er wel wat leuke opnames tussen, maar wat moet je met de gezichten van je 5 medepassagiers die je niet kent? De vluchtkosten $125, waar dan nog $8 luchthavenbelasting bijkomt in Pula totaal P1030. Dus ongeveer €100 voor een kwartiertje.

Daarna naar het park zelf dat is afgezet. Vanwege de wilde beesten is de legalisering, maar meer uit commercieel oogpunt denk ik zelf. Helaas blijkt het aan de Zimbabwaanse kant niet mogelijk om bij het water te komen, en kon ik niet doen waar ik eigenlijk voor gekomen was. Toch heb ik er wel vrede mee. Tenslotte waren we samen nooit waar ik nu wel was. De keuze voor Zimbabwe in plaats van Zambia was wel goed; aan deze kant was er nog wel redelijk veel water, aan de zambiaanse kant was het duidelijk minder (voorzover je dat kon waarnemen). Aan de Zimbabwaanse kant is ook de main fall en zijn de cataracs en natuurlijk Rainbow Falls. Er zijn hopelijk mooie plaatjes gemaakt zonder teveel water op de lens.

Om 1330 uur zijn we met de Zimbabwaanse gids weer terug gegaan naar de grens, formaliteiten, overstappen op de Botswaanse safaritruc en terug naar het Senyati Safari Camp waar ik om 15.45 was. Te laat om nog een keer naar Chobe te gaan voor een middag gamedrive. Het was een mooie dag. Morgenochtend vroeg op, nog even door Chobe voor de morgen drive en dan naar Nata. Ik ben weer op schema.

Geplaatst op

Okavanga River Lodge – Senyati Safari Camp

Dinsdag 13 december 2011

Ik ben vanmorgen vroeg vertrokken om via Maun en Nata verder naar Kazangulu te gaan op weg naar het Senyati Safara Camp. Op de hoofdweg tussen Maun en Nata kwam ik de eerste olifanten tegen. Altijd weer een bijzondere ontmoeting. In Nata in de drugstore wat fris gehaald en een broodje om vervolgens het gevreesde stuk van 200 km te gaan bedwingen. Gevreesd door eerdere ervaringen met de toen praktisch onbegaanbare hoofdweg; Eén en al gaten. Gelukkig viel het deze keer 100% mee: ze zijn bijzonder druk bezig de weg te vernieuwen en te verbeteren. Al met al was ik al voor 1400 uur bij het Senyati Safari Camp. Ook bij deze lodge (wel is waar een sobere) heb je eigen faciliteiten en was het bijzonder rustig.

Nadat ik een broodje had gegeten heb ik toch maar weer de auto gepakt en een korte safari naar Chobe National Park gemaakt. Ik heb ongeveer de stukjes gereden die we in het verleden al eens in georganiseerde ochteddrive hadden gedaan. Ik wilde niet te ver gaan, want ik moest ook op tijd weer terug zijn, en je weet nooit wat je nog tegen komt. Ik heb in ieder geval weer wat olifanten, giraffen, buffels en kudu’s gezien. De bavianen en hippo’s zou ik bijna vergeten. Ook de visarend staat weer op de foto.

Daarna snel nog even naar kasane gegaan om de tank te vullen voor de verdere reis en even wat melk, yoghurt en fruit gekocht. Ook nog even gesnuffeld naar een eenvoudig trainingspak, want die heb ik niet meegenomen, en mis dat s’avonds tegen de muggen. Niet geslaagd.

Morgen ga ik met een safari naar Victoria Falls i.p.v. er zelf heen te rijden. Het blijkt uiteindelijk een stuk goedkoper en makkelijker/sneller. Ik heb weliswaar de Maramba River Lodge gebooked in Livingstone (Zambia), voor morgen, dus dat geld ben ik dan wel kwijt, maar de veerboot, de grensformaliteiten, roadtax Zambia, en de veerboot terug en benzinekosten vallen weg, naast een halve reisdag van overmorgen. Wel zie ik de falls nu van de Zimbabwaanse kant. De dagteller staat op 677 km.