Donderdag 22 december 2011
Ik was al heel vroeg op. Het wordt bijna een automatische handeling. De medecampeerders helpen je wel uit je dromen. Om 5.15 uur al onderweg. Ik heb gelukkig langs de hoofdweg ook nog wel wat gezien. Een mooi ochtendbad van een groepje olifanten is wel het mooiste moment. Vandaag zijn ook de Kruger rhino’s nog aan de lange lijst van sitings toegevoegd. Vijf heb ik er onderweg gezien.
Ik heb Kruger National Park bij Crocodile Bridge verlaten. De grens met Swaziland kostte nog R50 voor de roadtax, en weer veel papierwerkjes. Goed voor de werkgelegeheid maar verder veel overbodige poppenkast.
Ik was niet zeker van de weg, en de Google maps uitdraai was niet erg behulpzaam. Ik ben dwars door Manzini gereden en dat herinnerde ik mij dan wel weer van de vorige keer. Wat een puinhoop al is het allemaal éénrichting verkeer. Maar goed, Mlilwane Wildlife Sanctuary was om 1500 uur bereikt. Mijn doel om tenminste een deel van het park te rijden laat ik vallen. Net als in 2004 is er ook nu zwaar weer op komst. Het bliksemt al in de verte en er is veel wind. De regen gaat zeker komen. De dagteller blijft dus steken op 353 km.
Ik eet vanavond maar uit. Ik een tafeltje gereserveerd om 1800 uur. Ik herkende het restaurant direkt. Hier heb ik al eens gedineerd. Ik hoop niet dat ik vanavond ergens in het donker struikel zoals Ali de vorige keer overkwam. De zaklantaarn geeft geen licht meer: batterijen leeg, en ik ga voor de laatste dag geen nieuwe kopen. Morgen ontbijten uit de achterklep en dan de laatste etappe naar Johannesberg. De auto inleveren en de lange vlucht naar huis. Ik ben er ook wel klaar voor.