Verslagen en Foto's van de grote reizen
Donderdag 19 april 2018
Vanmorgen een stevige wandeling gemaakt naar de Santa Monica Pier en daar even koffie gedronken.
Na een korte pauze heb ik de middag besteed aan nog een flinke wandeling; deze keer via de kanalen naar Marina Del Rey.
Hier was ik toch wel een beetje verbaasd over de nieuwbouw van een groot appartementencomplex in houtbouw.
Na een biertje bij de Griek heb ik gedineerd bij de Italiaan. Daarmee zit deze laatste dag erop. Inpakken en morgen de terugreis.
Woensdag 18 april 2018
Vanmorgen na een tussenstop om zowel de benzine _ als de propaan tank af te vullen heb ik de camper ruim op tijd ingeleverd. Na het papierwerk over schade en extra miles (totaal 7283 mile = 11650 km) moest ik wachten tot het shuttlebusje naar het vliegveld gevuld was met andere gasten. Ik ben afgezet bij het hotel van een van de andere Huurders; dichterbij mijn eigen hotel (waar de shuttlebus niet heen ging) en dus goedkoper met de taxi dan van de luchthaven. Het hotel is wat minder dan verwacht maar goed genoeg.
Vanmiddag nog een mooi stukje langs het strand gelopen en natuurlijk de kanalen opgezocht.
De boulevard is een aaneenschakeling van tatoeshops, t_shirts, waarzegsters, maar ook skateboarders en work_outs.
Vanavond weer eens heerlijk gedineerd bij een Thai.
Dinsdag 17 april 2018
Na een stevige rit (voor een groot deel) door de Los Angeles voorsteden zoals Hollywood kwam ik aan bij Point Mugu SP
Ik dacht daar de Sycamore Canyon Campground geboekt te hebben maar dat bleek de Thornhill Broome Campground te zijn zonder enige voorziening aan het strand parkeren. In de hoop nog een ranger aan te treffen heb ik toch maar geparkeerd en een begin gemaakt met het inpakken van de reistas.
Het zat mij toch niet lekker dus ben ik teruggegaan naar Sycamore Canyon. De host vond het geen enkel probleem aangezien er ruim voldoende plaatsen vrij waren om hier te staan voor de nacht ipv op het strand. De camper is uitgeveegd, de kastjes leeg gemaakt, dus de rest van de tijd nog wat gelezen als afsluiting van de laatste reisdag.
Morgen lever ik de camper in.
Maandag 16 april 2018
Tot mijn verwondering bracht het navigatiesysteem mij vanmorgen niet naar de zuidzijde zoals ik had verwacht (en gepland met Google) maar naar de noordzijde. Hoewel er iets bekends was was ik toch even gedesoriënteerd. Waarschijnlijk heeft het iets te maken gehad met de lange en langdurige file die ik vandaag had over een mile of 20. Moet je je voorstellen midden in de woestijn bij Palm Springs. Als ik de afslag naar hwy 10 had gehad was de dag anders verlopen. Ik heb vandaag wel onderweg hele grote boomkwekerijen gezien van de Californische fan palm; vele vierkante km’s. Blijkbaar gekweekt een gewild object. Ik heb de middag doorgebracht met het mooiste deel van Joshua Tree NP door te rijden en wat foto’s te maken.
Ik sta vanavond in Indian Cove Campground aan de noordzijde van het park. (geen verbinding met de wegen in het park) Een prachtige plek tussen de rotsformaties.
Zondag 15 april 2018
Vanmorgen kennis gemaakt met het verkeer in Los Angeles al was het dan een zondag. Goed opletten en je niet ergeren aan de jakkeraars is het motto. Om de tolweg naar San Diego te vermijden moest ik wat improviseren want het navigatiesysteem was er van overtuigd dat die tolweg toch echt de beste oplossing was. Nou is de tol op zich niet het probleem. Wat wel een probleem is dat ik het verschuldigde bedrag binnen 5 dagen via internet moet overmaken en dat gaat niet lukken. Uiteindelijk kwam ik weer op Hwy 1 terecht en dat betekent een paar honderd stoplichten. Kortom gestaag afgezakt naar het zuiden en op tijd afgebogen naar het oosten naar de woestijn. Uiteindelijk waren pas de laatste 20 miles van deze etappe interessant genoeg om toch nog een goed gevoel over te houden vandaag. Ik vind alle euforische verhalen over Hwy 1 in mijn reisgids en op internet zwaar overdreven. Het is gewoon een slechte weg met duizenden aan de kant geparkeerde auto’s en slechts op een paar punten heb je uitzicht op de kust en die is nergens waar ik geweest ben spectaculair. Kortom hier ga ik in de toekomst zeker niet nog eens heen. Dat geldt niet voor Anza_Borrego Desert State Park ; het grootste State Park van Californie. Nadat de hitte na 5 uur wat afnam heb ik nog een trail gelopen door de bergen naar een canyon waar de (in het wild zeldzame) California fan palm 🌴 met zijn rokje nog groeit. Het park is vernoemd naar de Spanjaard Juan Bautista de Anza, die in 1775 een ontdekkingsreis door de Sonora Desert ondernam, en naar het langhoornschaap dat veel in het park voorkomt, de Spaanse naam voor dit schaap is Borrego.
Heen en terug is het ruim 4 miles over rotsachtig terrein. Het was al bijna donker toen ik terug was.
Zaterdag 14 april 2018
Een dag zonder noemenswaardige gebeurtenissen, wat bevestigd wordt door het feit dat ik onderweg niet een keer ben gestopt om een foto te maken. Het heeft ook iets te maken met verzadiging denk ik. Het strand stelde ook al niets voor. De beloofde getijde poelen en grotten met veel bezienswaardigheden als anemonen en de vele vogels; ik heb ze niet gezien. Een keienkust met wat waterpoeltjes met wat mossels en hier en daar wat kelb. Wel een strandje vol met kastelen bouwende kinderen en allemaal heel erg luidruchtig.
Ik ben snel terug gegaan naar de camper en de hele middag lezend doorgebracht. Na het avondeten toch nog even naar de kust gelopen om naar de walvissen te speuren die hier om deze tijd langs komen, maar het bleef bij een zonsondergang.
Vrijdag 13 april 2018
Vandaag langs het strand gewandeld naar Pismo om even naar de pier te kijken. Lekker op blote voeten door het zand. De pier wordt gerestaureerd dus is niet toegankelijk.
Even koffie met een burger gedaan en weer terug gewandeld (3. Miles). De middag verder lekker zitten lezen. Een mooie besteding voor deze dag.
Donderdag 12 april 2018
Navraag bij de ranger bevestigde mijn vermoeden; ik moest 35 miles terug naar Montery om via Hwy 101 naar mijn bestemming van vandaag te kunnen komen. Er zijn geen bypassen door de bergrug voor niet 4×4 voertuigen (zeker niet voor mijn RV) voor de massieve landverschuiving (want dat is het echte obstakel) van 2 miles die de scenic hwy blokkeert. Ik heb bij Paso Robles wel gebruik gemaakt van Hwy 40 naar de kust om toch nog een stukje Hwy 1 mee te nemen. De aansluiting is zuidelijk van Hearst Castle zodat ik mijn nieuwsgierigheid niet kon invullen naar dit huisje van de krantenmagnaat van 165 kamers op een 50 ha groot landgoed binnen een perceel van 32000 ha.
Het laatste stukje van vandaag was erg toeristisch (Zandvoort x 100km) langs prachtige baaien en dat geldt ook voor Pismo Beach. De voorzieningen in deze State Beach camping zien er vervallen uit maar er wordt wel overal geklust. In de middag nog een stuk langs het strand gelopen. Aansluitend aan deze camping begint een State Vehicular Recreation Area wat inhoud dat je met voertuigen het strand op mag om daar te kamperen of voor dagrecreatie. Ook is er een trail door de duinen. Elk voertuig dat gebruikt wordt buiten de weg wordt aangemerkt als HOV (Off Hwy Vehicle) dus ook grote motorhomes. GEKKE JONGENS DIE AMERIKANEN.
Vanavond nog even op een duintop een uurtje zitten te kijken naar het ondergaan van de zo’n met de geruststellende zekerheid dat die morgen weer op komt.
Woensdag 11 april 2018
Vanmorgen op tijd het park verlaten over Hwy 140 voor de etappe van vandaag. De route door het park was wel heel mooi, maar door wat stukjes met eenrichtingsverkeer kostte het ook wel wat extra tijd. Na drie uur rijden moest er eerst koffie in van de M. Daarbij geprobeerd wat berichten te versturen maar de verbinding viel steeds weg waardoor foto’s niet werden geplaatst. Na 3/4 uur preutsen maar weer opgegeven. Ik ben het laatste stukje via Hwy 1 gekomen, die bekend staat als de eerste scenic hwy van Amerika.
Het was inderdaad mooi rijden over deze smalle kustweg. Er is wel veel verkeer. Ik zag dat ik Big Sur kon bereiken maar ook dat verder gelegen bestemmingen afgesloten zijn, maar heb niet goed genoeg opgelet waar dat begint. Ik zal in ieder geval morgen een alternatieve route moeten zoeken. Ook in dit State Park zijn alle trails tot verboden gebied verklaard. Allemaal als gevolg van de grote bosbranden van vorig jaar. Jammer maar helaas!
Dinsdag 10 april 2018
Vanmorgen de lange trail gelopen naar Mirror Lake tot aan het punt dat het pad onder water verdween. Ik had geen behoefte aan een klauterpartij over de rotsen om een omweg te vinden en ben dus maar teruggegaan. Alles bij elkaar was ik toch bijna 3 uur onderweg geweest.
In de middag heb ik met de camper de Northside Drive en de Southside Drive gedaan voor wat aanvullende foto’s van de uitzichtpunten. Daarbij nog even aardig nat geworden op de trail maar Brideveil Fall door de waternevel aan de voet. Praktisch onmogelijk om daar foto’s van te maken als je te dicht bij komt.
Daarna heb ik de rest van de middag rustig wat zitten lezen onder het genot van een biertje. Morgen naar de kust.