Verslagen en Foto's van de grote reizen
Dinsdag 20 maart 2018
Op tijd vertrokken voor deze etappe door Louisiana. Met de gebruikelijke haltes onderweg bij de M en voor benzine, en bij het informatie punt voor de nieuwe staat, kwam ik mooi op tijd aan bij het park.
De trail was eigenlijk niet de moeite waard. Meer dan een mager zesje is dit park niet waard.
Weer gestoeid met WordPress maar een aantal berichten blijven corrupt
Facebook gaat gelukkig wel goed zodat ik daar maar wat foto’s op heb geplaatst.
Maandag 19 maart 2018.
Ook vanmorgen was de regen nog niet opgehouden maar kwam het met losse korte buien. Na het enige tijd te hebben aangezien heb ik toch de stoute schoenen maar aangetrokken om één van de trails te gaan lopen. Ik heb wel wat geluk gehad want steeds als er weer een stevige bui viel was ik bij een overdekte schuilplaats.
Buiten de vogels is het overige wildlife praktisch onzichtbaar gebleven tijdens de hele dag. Pas na 14.00 uur klaarde het wat op en trok de mist weg zodat ik in de middag na de lunch ook de tweede trail heb gelopen. Die was wel mooi om te lopen maar zo mogelijk met nog minder levende wezens. De rest van de middag besteed aan het lezen van een boek aan de picknick tafel onder het genot van een biertje.
Zondag 18 maart 2018
Vanmorgen om 8.15 vertrokken voor de bijna 500 km van vandaag. Tijdens de koffiebreak bij de M nog maar eens geprobeerd om de WordPress berichten verstuurd te krijgen maar na een uurtje tevergeefs prutsen heb ik het maar opgegeven. De app werkt gewoon niet goed meer.
De bijna 300 km door Mississippi was één groot waterballet. Het is geen moment droog geweest. Ik moest de snelheid regelmatig ver terugbrengen vanwege het beperkte zicht. Bij de grens met Alabama klaarde het even wat op en bij de grens met Florida sloeg de mist toe. Kortom weinig gezien onderweg. Toen ik de camper achterin parkeerde raakte ik licht het paaltje met de waterleiding aansluiting wat een prachtige fontein opleverde🤐. Afijn snel de parkranger ingelicht en 3/4 uur later was de schade hersteld. Ik bleek de tweede van de middag te zijn. De kraan kon weer dicht maar toen ging de kraan in de lucht volledig open. Ik had nog geen 300 meter van de trail gelopen die ik nog voor het eten wilde lopen toen het met bakken naar beneden kwam inclusief verlichting.
Dus snel terug naar de camper. Het is niet meer droog geworden.
Zaterdag 17 maart 2018
Voor een zaterdag was ik er tijd uit. Ik wilde nog even binnen het park naar de Mississippi gaan voor een foto, maar liep helaas tegen een blokkade op.
Dan toch maar op naar Graceland in de hoop mijn grote bak ergens te kunnen parkeren en dat het in het spitsuur op zaterdag mee zou vallen. Nou beide was het geval. Omdat ik niet wist wat ik kon verwachten heb ik maar de uitgebreidere toer genomen met mansion, Elvis Experience, Preshow Theater A en Planes.
Met een tablet en headphones door de mansion: lekker in de rij dus afhankelijk van de voorsten als het op doorstromen aankwam. Na de mansion nog door de Experience gegaan om de vele auto’s en motoren te zien en natuurlijk wanden vol gouden platen en een grote collectie kleding.
Als je een fan bent heb je aan een dag niet genoeg, maar ik moest echt nog ongeveer 350 km rijden naar het zuiden. De Garmin kan niet omgaan met het feit dat er gewoon een belangrijke interstate op de route compleet was afgesloten voor werkzaamheden. Overigens nergens aangegeven en geen omleiding ingesteld. Je komt de oprit op en dan staat er doodgewoon een hek met een bordje: road closed. Niet vanaf… tot…, helemaal geen aanwijzing. Afijn ik ben gewoon maximaal parallel blijven rijden tot de Garmin het weer kon overnemen. Samen met een extra stop voor maaltijden voor de komende dagen en een flinke slok benzine voor de camper kostte het twee uur meer dan ik had gedacht. Ik was om 18.30 uur bij Lake Lowndes waar ik nog een korte wandeling heb gemaakt voordat ik heb gegeten en dit blogje heb gemaakt.
Van de vorige blogs krijg ik steeds foutmeldingen terug. Ik heb de moed een beetje opgegeven, maar zal dat nog wel een keer herstellen. Er is hier helemaal geen bereik, dus publicatie komt later.
Vrijdag 16 maart 2018.
Vanmorgen op tijd vertrokken. De Garmin leidde mij gelijk het park uit, dus niet meer gezocht naar watervallen. Mede omdat ik vandaag veel km’s moest maken. Ook in Tennessee zijn de interstates niet overal in goede conditie. Grote gaten vergelijkbaar met Afrika. Er gaan dan ook heel wat banden kapot te oordelen naar de flarden langs de weg. Onderweg een aantal keer gestopt om even de benen te strekken en voor koffie bij de M. Even de mailbox opgeschoond met de 🆓 WiFi.
Ik was ongeveer om half vijf op de camping. Ik heb voor donker nog een trail gelopen van een paar kilometer heuveltje op, heuveltje af door het bos om een indruk te krijgen van dit park. De trail was weliswaar afgeraden vanwege de modder en slipgevaar, maar ik heb het toch maar gewaagd en het luie zweet er een beetje uitgelopen😉. Het lopen gaat moeizaam nu ik voornamelijk fiets en niet meer met de honden wandel. Dus zweten heb ik wel gedaan.
Na een diepvries maaltijd uit de magnetron met een biertje (ja weinig afwisselend) de eerste blogberichten uitgeschreven. Geen WiFi dus alles in de wacht.
Donderdag 15 maart 2018.
De Garmin kon de weg naar FCFSP niet vinden, dus maar ingesteld op Spencer Tennessee wat het dichtste bij is. Nog even de scenic_drive gedaan voordat ik richting Nashville (Indiana) ( niet te verwarren met het bekende Nashville in Tennessee) vertrok waar ik snel koffie heb gehaald bij de M en het eerste berichtje heb verzonden maar Facebook.
Toen volgde een lange rit met een paar tussenstops voor koffie en informatie.
Bij Spencer nog maar eens de zoekopdracht geprobeerd en deze keer na verschillende pogingen vond hij de bestemming wel en de gevonden route ging langs prachtige binnenwegen. Mijn horloge en de tijd op de Garmin kwamen weer niet overeen, dus weer een tijdsgrens gepasseerd.
Na de camper te hebben ge_installeerd en nu ook van water voorzien, heb ik uitgezocht waar ik de watervallen kon vinden. Dat viel nog niet mee en ik heb een heel vermoeiende en uiteindelijk weinig succesvolle wandeling gemaakt naar wat uitzichtpunten.
Terug in de camper (het was inmiddels al donker), de maaltijd uit de magnetron met een biertje erbij de administratie een beetje bijgewerkt. Van de beheerder had ik een coupon gekregen voor de WiFi zodat er een kort berichtje op facebook kon.
Woensdag 14 maart 2018.
Het ophalen van de camper vanmorgen ging maar net goed. De wekker van het hotel stond niet goed, zodat ik een uur later opstond dan bedoeld; zomertijd? Gelukkig was ik nog net op tijd om een pakje melk en een muffin van de ontbijttafel mee te pakken voordat de bus werd geladen en op tijd vertrok met mij aan boord 😇.
De inspectie van de camper was een fluitje van een cent maar ik moest wel lang wachten voordat ik aan de beurt was.
Afijn toch snel op weg met een meegeleverde navigatie van Garmin, die na enig zoeken naar de juiste zoekterm de eerste bestemming feilloos wist te vinden zodat ik helemaal op de aanwijzingen af kon gaan, en dat is toch wel heerlijk als je door zulke grote steden gaat als Indianapolis vandaag. Ik ben er super blij mee. Onderweg nog gestopt voor de eerste boodschappen en later op de rit ook voor benzine. Hij gebruikt behoorlijk wat, maar de benzine is ook goedkoper.
Ik heb vandaag nog geen water geladen of de waterleiding van de camping aangesloten. Overal ligt nog sneeuw en ijs. Het werd een flink koude macht, maar met het kacheltje aan en twee dekbedden kwam het allemaal goed.
Dinsdag 13 maart2018.
Vanmorgen langs ’t Loo gereden om Caelan en Ed op te halen die mij vergezelden naar Schiphol. Inchecken van bagage en douaneformaliteiten gingen mooi snel zodat er nog ruim de tijd was voor een kopje koffie.
De vlucht naar Detroit verliep ook goed, maar daar moest ik door de douane en opnieuw de bagage op halen en weer inchecken. De douaneformaliteiten duurden bijna anderhalf uur!! Waar een groot land klein in kan zijn. Waanzinnig gewoon. De koffer heeft waarschijnlijk heel wat rondjes op de band gedraait. Ik kon met een shuttle naar de gate.
Ik had gelukkig genoeg tijd, zeker toen het vertrek een uurtje werd uitgesteld vanwege late aankomst door slecht weer in Chicago. Ik was dus later in Chicago dan gedacht, maar nadat ik de bagage had afgehaald vond ik direct de shuttlebus naar Best Western At O’hara Hotel. Nog even gevraagd en ja hoor instappen en rijden. Nu kreeg ik het na enige tijd toch wat benauwd want in mijn herinnering was het hotel niet al te ver van het vliegveld. Na ongeveer een half uur hielden we stil voor een hotel met de goede naam maar met een extra toevoeging. Ja hoor er zijn twee hotels met dezelfde naam maar in verschillende wijken van Chicago. De chauffeur maakte er geen enkel punt van en laadde de koffer weer in en twintig minuten later stond ik op de juiste plek.
Snel de camperformaliteiten geregeld en daarna naar een soort bar met hapjes. Een soort tosti besteld met een frietje. Veel te veel natuurlijk. Geen doorkomen aan. Het lokale biertje smaakte er wel goed bij.
Op tijd er in want de wekker gaat weer heel vroeg.
Zondag 11 maart 2018.
Het plan staat vast voor de komende paar weken: ik ga weer een camper verplaatsen vanaf de fabriek in Middlebury (Illinois). Deze keer is de eindbestemming Los Angeles. De reis gaat door 13 van de verenigde staten en omvat meer van de zuidelijke staten dan de vorige reis. Vanwege de winterse omstandigheden lijkt mij dat de meest verstandige keus. Omdat Google beperkt is in de lengte van een weer te geven route volgen hier de 6 weken afzonderlijk.
Ik heb er zin in!