Het gisteren gemaakte berichtje over een fijne leesdag komt weer niet over. Vandaag was een kopie van gisteren : lezen, zonnen, zwemmen bij een lekkere zomerse temperatuur van rond de 25 graden : niet te koud en niet te warm.
Gisteravond Piza Sovinje bij een schitterende volle maan waaraan de foto geen recht doet
Ook vanavond even met de auto naar het restaurant aan de veerhaven voor een lekkere maaltijd met een biertje. Het is inmiddels donker.
Vanavond Muckala (soort stoofpotje met rijst)
Ik heb net naar de weersverwachting gekeken en die valt tegen. Als ik donderdag vertrek moet ik zeker in de regen inpakken ( 99 % kans volgens buienradar dat het de hele nacht en de volgende twee dagen regent met grote hoeveelheden ). Daarom net besloten morgen hopelijk nog droog in te pakken en eerder de terug reis te starten. Misschien nog met een extra tussenstop, maar dat zal ik onderweg wel zien.
Ook vandaag heb ik een fijne rustdag gehad. Vanmorgen was de zee spiegelglad: een heel verschil met de afgelopen week waarin het flink heeft gewaaid. Het zwemt ook een stuk gemakkelijker als er niet steeds zout water in je gezicht en op je bril spat. Ik heb daarom vanmorgen meerdere keren het water opgezocht. Vandaag ook het tweede deel van het boek uitgelezen, en gelijk maar weer aan een nieuw boek begonnen. Met de fiets aan de ketting is er ook weinig anders te doen.
Ook vanavond weer naar Tkon gegaan om uit eten te gaan aan de veerhaven.
Restaurant aan de veerhaven van Tkon
Vandaag gekozen voor piza Slovinje.
Het is vandaag volle maan, die prachtig weerspiegeld in het nu weer kalme water.
De foto doet eigenlijk geen recht aan de sfeer.
Nog twee dagen van hetzelfde denk ik, en dan ga ik rijden. De weersverwachtingen voor donderdag en verder zijn slecht, dus dat is niet zo erg.
De dag verliep rustig. Na het ontbijt wederom een poging gedaan mijn geperforeerde band te herstellen.
Bij controle kon ik maar 1 gaatje vinden en dat was snel geplakt, maar nadat alles weer in elkaar zat was de band toch weer na een uurtje geheel leeg. Ik heb de moed opgegeven dat ik de fiets nog ga gebruiken de komende week.
Ik heb mij maar de hele dag vermaakt met lezen van een van de vele boeken op het tablet.
Vanavond ben ik naar het dorp gereden om te dineren. Nu nog snel dit berichtje en dan onder de dekens met mijn leuke boek: Ninja van Eric Lustbraber.
Na het ontbijt ben ik vol goede moed gestart met het herstellen van de achterband die mij gisteren zoveel problemen opleverde.
Dit wordt een kort verslag van een gefrustreerde fietsenmaker. Het eindresultaat is nu na een lange dag ploeteren dat de fiets met een lege achterband aan de ketting is gelegd aan een boom. De binnenband heeft nu 16 prachtig geslaagde plakkertjes, en ik dacht dat ik het daarmee had gered, maar blijkbaar is de controle toch nog niet goed genoeg gedaan.
Het gisteren aangeschafte reparatiesetje bevatte 24 plakkertjes. Dus ik heb er nog 8 beschikbaar voor de 2e poging morgen. Mocht dat niet slagen dan moet het verder maar zonder het fietsje.
Gelukkig heb ik nog een blogje om de tijd te vullen.
Ik had besloten om vandaag met de fiets rond het grootste zoetwatermeer van Kroatie te rijden. Eigenlijk is het water meer brak. Hierdoor is het voor vogels een belangrijke pleisterplaats bij hun trektochten. Ik had er de hele dag voor uitgetrokken want het best een flinke afstand. Na enig zoeken in Biograd had ik de juiste weg gevonden. Na zo’n 10 km kwam ik een verlopen verwijzing tegen aan de kant van de weg naar het N.P. gedeelte.
Dus maar even van de weg en het flonderpad op. Ik stapte bijna gelijk op een forse slang, die nog meer van mij schrok en zich snel van de flonder verwijderde.
Ik heb slechts een paar niet erg bijzondere foto’s gemaakt. De purper reigers die hier zeer zeldzaam zijn waren op grote afstand.
Vransko Jezero Nature Park
Dus de weg maar weer opgezocht. Na een km of 35 over de weg had ik toch het idee dat ik een weg dichter langs het meer zou moeten hebben, dus maar eens afgeslagen naar een dorpje, waar ik inderdaad een parallelweg vond, maar de kwaliteit daarvan was niet al te best. Wel vond ik na zo’n 10 km een verwijzing naar de ingang van het N.P., dus die weg maar eens ingeslagen. Dat heb ik geweten. De klim was zelfs in de kleinste versnelling voor deze amateur niet te doen. De laatste 400 meter naar de top dus maar naast de fiets. Deze weg wordt begrensd door 13 opgerichtte betonnen kruisen. Die werden blijkbaar in het verleden in processie naar boven gedragen door de dorpsbewoners. Bij de ingang van het park staat een heel klein kerkje met daarin iets van een bron. Ik heb maar even een kaartje gekocht voor 20 kuna voor het goede doel en even een kleine wandeling over de top gemaakt met een prachtig uitzicht over het meer en de achter de kuststreek gelegen zee en de Kornatie eilanden.
Zicht op zee met Kornatie eilanden
De bidon gevuld met wat fris water ging ik weer op pad voor de volgende etappe. Op de lokale kaart waren fietspaden aangegeven die veel dichter langs het meer lopen dan de locale hoofdweg. Ik had de opzichter daar naar gevraagd en die vertelde mij dat ik bij het 6e kruis naar rechts een nieuw pad zou vinden dat aansloot op de fietspaden maar dat nog niet op de kaart stond. Ik heb nog specifiek gevraagd of het wel veilig was om te fietsen, hetgeen werd bevestigd.
Nou de pakte geheel anders uit. Al snel kreeg ik een gedeelte voor de kiezen met nog niet stukgereden steenslag en voordat ik af kon stappen voelde ik het al: een lekke band.
Daar sta je dan in de wildernis op een pad dat niemand anders waarschijnlijk gebruikt. Dus maar aan de wandel. Na zo’n 8 tot 10 km kwam ik in een klein dorpje aan, met de tong op de schoenen kan ik wel zeggen. Ik had het helemaal gehad. Alleen bij de locale market was iemand aanwezig maar die sprak geen woord over de grens, maar haalde de enige bewoner die wat Duits sprak erbij. Om een lang verhaal kort te maken, na vele pogingen hulp te krijgen heb ik mijn fiets achter gelaten op een stukje land van die man die er een caravan had staan die die naam niet verdiende (wat een barrel en verlopen zooitje). In zijn auto-tje heeft hij mij de 40 km naar Biograd gebracht naar de veerboot, die ik na een uur kon nemen. Vanaf de veerhaven van Tkon is het zo’n 2,5 km naar de camping lopen. Daar heb ik de auto gepakt en een half uur later weer de oversteek gemaakt, snel naar het afgelegen stukje land gereden waar niemand aanwezig was maar mijn fiets nog rustig op mij stond te wachten. Snel laden en terug naar Biograd veerhaven waar ik anderhalf uur kon doorbrengen met een piza en biertje, waarna de boot de laatste afvaart maakte naar Pasman eiland, en ik redelijk moe direct in bed ben gestapt.
Het was weer een dag die er bij mij blijkbaar bij hoort maar die ik eigenlijk al de tweede dag gedacht had te hebben gehad.
Morgen aan de slag met de inmiddels wel aangeschafte plakmiddelen.
Na het bezoek gisteren aan Krk N.P. Vandaag een beetje de rommel rond de tent opgeruimd. De voorspelde regen was er alleen vroeg in de morgen, de rest van de dag bleef het bij dreigen en een enkel spatje.
Wat gezwommen, en vanmiddag nog een uurtje gefietst. Deze avond voor het grootste deel besteed aan internetten, met name het blog op orde krijgen.
Dit berichtje maak ik nu ik ben ingelogd als beheerder.
Even kijken of dit overkomt.
Omdat het weer voor vandaag wat wisselvallig zou zijn, heb ik de auto maar weer naar de veerboot gebracht om naar Krka te gaan. Een prachtige locatie die we ook in 1979 bezochten, en ik ook onlangs nog bezocht. Het spectaculaire van het stromende en vallende water is altijd weer boeiend. Gewapend met fotocamera en filmcamera kreeg ik deze dag op een geheel andere wijze toegang, nl. per boot.
details
Ik had mijn auto geparkeerd bij het plaatje Skradina, wat verder verwijderd van de main attraction; de grote waterval. (Skradinski Buk).
Zicht op Skradin op weg naar Krka
Dat maakte dat deze dag weer afweek van de vorige keren. Er zijn eigenlijk drie etappes te onderscheiden, die je met de boot kunt afleggen. De eerste of de laatste als je van boven naar beneden zou rekenen heb ik nu genomen. In 1979 hebben we de tweede gedaan met een bezoekje aan een oud klooster op een eilandje in het meer. De derde bewaar ik voor een andere keer. Het was een goede dag voor een bezoek, en dat dachten ook vele anderen met mij. Het was weer erg druk, maar door de grote hoeveelheid water was er gelukkig geen gelegenheid voor de bezoekers om aan de voet van de waterval te baden, iets dat twee jaar geleden wel het geval was. Ik heb erg mijn best gedaan om met de instellingen te experimenteren om het water te bevriezen, en de omgeving scherp te houden. Alles wel vanuit de hand, niet het meest ideale, maar ik had deze keer besloten om het statief in de auto te laten omdat je toch heel wat meters moet maken op zo’n dag.
Langzaam en heftig stromend water in Krka NP
Bij aankomst in Biograd nM moest ik anderhalf uur wachten op de veerboot naar Tkon, een mooie gelegenheid om de plaatselijk boulevard maar eens te bekijken. Voorspelbaar:veel terrasjes en ijstentjes. Genieten van het leven is wel de uitstraling van al deze kustplaatsjes. Kortom het was ook wat mij betreft een goed bestede dag.
Zoals vermeld was er vanmorgen buiten de stormachtige wind niet veel meer te merken van de zware storm vannacht. Na het ontbijt waarbij ik het koffiekopje moest vasthouden anders waaide het weg nog even gelanterfanterd, maar dat schoot niet op. Dus heb ik mij aangekleed, het fototoestel en filmcamera (je weet maar nooit wat je tegenkomt), in de rugzak gedaan en op het fietsje gestapt. Met de veerboot naar Biograd na Moru en vandaar met de fiets naar Zadar. Met een verkeerde afslag meegerekend kwam dat neer op bijna 40 km.
In Zadar regende het lichtjes en samen met het zweet op mijn rug was het nou niet heel aangenaam. Dus na een biertje en een ijscoupe op het terras in het centrum maar weer naar de kade voor de veerboot naar Preko.
Mijn favoriete terrasje in Zadar
De veerboot vanuit Zadar naar Preko (op Ugljan) met roltrap!
Daar moest ik een half uurtje voor wachten en tegen 38 kuna kon ik met de fiets weer aan boord.
Zicht op eilandje Osljak en Preko op Ugljan
Met een klein half uurtje waren we over en kon ik op de fiets beginnen aan de weg terug naar Tkon. Op de camping was er nog zoveel wind van zee dat het onmogelijk was een potje te koken. Dus heb ik de auto even gepakt en ben naaar Tkon gereden, waar ik heerlijke risotto heb gegeten met een biertje. Om 8 uur was ik terug op de camping en gelijk in bed gekropen om dit verslagje te maken van deze alles bij elkaar geen erg gedenkwaardige dag.
Morgen zien we wel weer.
Het was een benauwde nacht met ontzettend veel wind. Op enig moment kwam het dak door de winddruk tot op de grond, maar met de regen en de wind was het geen doen om in het donker eventuele herstelwerkzaamheden uit te voeren. Dat heb ik vanmorgen gedaan. Om zeven uur ging de wind van het ene op het andere moment liggen. Pas na een kwartiertje kreeg ik een beetje vertrouwen dat het ergste was geweest. Om 8 uur er maar uitgegaan om de schade op te nemen. Dat viel heel erg mee. Slechts twee scheerlijnen waren losgerukt, en een elastiek gesprongen. Om half negen komt de bakker met een klein busje naar de camping, dus snel even onder de douche en brood halen. Inmiddels waren er ook monteurs gearriveerd en om 9 uur was er weer Internet. De spanning was ergens in de loop van de nacht al teruggekomen. Vanmorgen eerst maar even buienradar bekeken, en jawel alle zonnetjes van vorige week waren wolkjes geworden met regen en stevige windkracht. Morgen wordt het nog wel een mooie dag. Hogerop in Kroatië is het niet veel beter, en even snelle check bij Bordeaux levert wel een zonniger weertype maar grotere neerslaghoeveelheden op. Om daarvoor 1800 km te gaan rijden lijkt mij niet oké. De temperatuur blijft hier overigens wel goed, dus ik kijk het nog even aan.
Maandag, 1 september 2014 (later geplaatst) Voor mij geheel onverwacht begon het gisteravond opeens te onweren. De “bora” noemden we dat vroeger: een krachtige (korte) storm. In een mum van tijd was het weer geheel omgeslagen. Alles snel zo goed mogelijk opgeborgen en snel de tent in. Het heeft gewoon verschrikkelijk ge-onweert. Er waren momenten dat er meer dan 100 flitsen per minuut waren (voor je gevoel), vergezeld van een onheilspellend gedonder. En dan die wind. Het tentje heeft de vuurdoop weliswaar goed doorstaan, maar als ik er niet in had gelegen had ik het nog niet geweten. Vlak langs de tent was een klein geultje dat gedurende de nacht verder is uitgeslepen. Daar waren ook twee scheerlijnen losgekomen. Er was 1 geweldige knal, waarbij zelfs mijn hart zeker een slag heeft gemist, en ik ben niet gauw bang voor onweer. De zwaarste onweerklap die ik mij herinner. Het onweer heeft de hele nacht aangehouden (niks korte storm), en vanmorgen leek het wat weg te trekken. Het zonnetje kwam even tevoorschijn. Snel de schade wat hersteld, brood gehaald en ontbeten. Daarna naar de receptie om weer-online te raadplegen, maar helaas alle verbindingen zijn verbroken. Om 9.00 uur was het onweer weer terug, en het houd nog steeds aan. Het is inmiddels bijna twee uur, en ik zit al een paar uur in de auto een spelletje Majong te spelen.
Natte boel. Vanuit de auto genomen.
Iedere keer als je denkt dat het nu wel klaar is begint het weer te gieten. Je kunt net snel even tussendoor naar het toilet, want al dat water stimuleert toch iets. Hopelijk blijft het bij deze ne dag.
Wordt je niet vrolijk van
In de middag merkte ik dat het openen en sluiten van de deuren leek te haperen, dus ik dacht even snel een stukje rijden voordat de spanning helemaal weg is. Maar helaas de restspanning was al onvoldoende om te kunnen starten. Met behulp van een mede-campeerder was het al snel weer geregeld, maar het valt mij bijzonder tegen hoe weinig deze accu aan kan. Dus gisteren het eiland maar even op en neer gereden in de hoop dat dit me weer één of meer dagen voldoende spanning oplevert. De storm heeft verder de hele dag aangehouden, en s ‘middags viel ook de elektra op de camping nog weg, maar ik ben lekker in de tent gebleven. Het diner bestond uit een halve fles wijn en wat chips. In de avond trok de wind nog meer aan en het is een hele slechte nacht geworden, met weinig slaap. Maar we hebben de moed er gewoon wel ingehouden hoor.
Het is toch een fijne breack geweest.
