USA – Pagina 2 – Anne Reizen

2016-04-062019-09-12

Las Vegas 2

Vandaag niets bijzonders te melden. Ik heb het vanmorgen rustig aan gedaan en de shuttlebus genomen naar de strip. Die heb ik langzaam van noord naar zuid gelopen en weer terug. Daarna vertelde mijn voeten mij dat het genoeg was geweest.
Het meest zuidelijke is Mandalay Bay, een enorm groot gebouw met in het hotel zelf een aquarium met daarin allerlei soorten haaien en andere zeebewoners. Dat wilde ik wel eens zien. Daarnaast is er een imposante expositie van zeemonsters in ontlede staat. Zo is er een echte grote witte haai waarvan aan een kant de huid is verwijderd zodat je het spierstelsel kunt bewonderen.

Van Mandalay Bay loop je via Luxor (Egyptische stijl) naar Excalibur (ridderstijl) naar New York (pretpark met achtbaan door hotel heen).

Voor Maico nog even overgestoken naar Tropicana om een fototje te maken van een droom.

Via Monte Carlo, Mandarin Oriental, Aria en the Cosmopolitan kom je bij Bellagio. Die stond (bleek terecht) op mijn lijstje vanwege een “botanische tuin” en een fontein spectakel. Van alle hotel/casino’s op de strip heeft deze absoluut de meeste indruk gemaakt. Wat een geweldige embiance.

Ja de vogel is een leuk kunstwerkje maar de tulpen, hyacinten, asters, etc. zijn echt. Een kleine kitcherige Keukenhof in een hotellobby. Ik heb ook de andere casinos nog doorgelopen zoals Caesars Palace en Paris Las Vegas

maar wilde eigenlijk de grote tuin van Flamingo nog bezoeken. Daar was ik nog op tijd. Leuke tuin met veel kustmatige flamingos maar veel echte eendesoorten en heel heel grote Koi.
Daarna snel naar Harrah’s waar de shuttlebus terug wachtte.
Daarmee laat ik dit spectakelstukje in de woestijn voor wat het is; bijzonder zoals dit beeld goed weergeeft.

2016-04-052019-09-12

Las Vegas

Vanmorgen op tijd vertrokken voor de rit naar Las Vegas. De route gaat zo’n 300 km door de woestijn en grotendeels via Interstate 15. Daar valt verder niets over te melden. Ik was om half een bij de verhuurder en om half twee weer weg. Een nieuwe spiegel rijker en wat dollars armer. De camping ligt op een steenworp afstand dus daar was ik geínstalleerd om 2 uur. Het was vandaag warm: 32 graden in de schaduw, dus niet de kachel maar de airco moest stevig aan de bak. Ik heb de middag aan de rand van de pool doorgebracht en wat folders doorgenomen. Daar kwam ik er achter dat vanaf het naast de camping gelegen casino/hotel er een shuttlebus naar de strip gaat en een naar downtown. Daar ben ik om 7 uur opgestapt voor een uurtje de strip. De bus doet ongeveer een half uur over de 11 km vanaf het casino, en de laatste gelegenheid terug is om 9.10pm. Te vroeg om een van de shows proberen te booken.

Een van Ali’s favoriete zangers treed hier ook op: Rod Stewart en ook is Armin van Buuren hier present.

Er was maar tijd voor een beperkt deel van de strip. Zo blijft er nog wat over voor morgen.

Het is hier om 1930 uur al behoorlijk donker. Dat geeft toch wel wat meer sfeer dan overdag onder de volle zon.
De voeten gaan nu omhoog en het bier er in.

2016-04-042019-09-12

Joshua Tree NP 2

Vanmorgen voor 8 uur al op weg om nog iets van het mooie licht op te vangen. Tegen de tijd dat ik de eerste bestemming binnen het park had bereikt was het toch al negen uur geweest. Ik hoopte op heldere vergezichten vanaf Keys View, maar Palm Springs was nauwelijks te zien in de lichte haze.

Vanaf dit punt heb je ook zicht op een deel van de San Andreas Vault: de beruchte breuklijn voor de gevreesde aardbevingen.

Vandaar ben ik naar de verste lokatie gegaan die ik vandaag dacht te bezoeken; White Tank. Daar is een kleine camping maar ook een korte trail naar een natural arche door een geologisch unique gebied. Met dat laatste kun je mij niet verblijden want ik zie het verschil niet tussen al die steenhopen. Het was wel een aardige trail.

Het begon al wel snel warm te worden. Voor de middag had ik nog een korte trail gekozen naar Barker Dam. Daar vind je een door veehouders gebouwde “watertank”. Dit hoort tot het cultureel erfgoed hier. Er staat misschien 20 cm water in het poeltje, maar toch een reflectie.

Na dit bezoekje was het drie uur en voelde ik de eerste verschijnselen van verbranding. De zon was al best krachtig achter de lichte sluierbewolking. Ik hield het dus voor gezien voor dit prachtige nationale park en ben nog maar eens naar de Walmarkt gegaan voor wat sun protection spray (en voor een milkshake bij de inpandige M). Hier is gelijk de telefoon weer aardig bijgewerkt. De lokale tempetatuur is vandaag 25C en vannacht 8C.
De tank er weer gevuld: morgen wacht Las Vegas.

2016-04-032019-09-12

Joshua Tree NP

Ik sta vanavond en morgen op Black Rock Campground. Formeel ligt dit binnen de parkgrensen maar er zijn vanaf hier geen wegen het park in. Daarvoor moet je via Yucca Valley naar de Westelijk ingang. Dat is al gauw 20 km.

Ik was vanmorgen op tijd op pad voor de lange etappe van vandaag: 316 mile. Nog even de spiegel iets bijgesteld en daarna de dessert door. Het woestijngebied van Arizona dat overgaat in dat van Californie is hier en daar heuvelachtig maar toch vooral veel grote open vlaktes met alleen wat lage bossages en overal zie je cactussen. In veel soorten en alle maten. Je krijgt al rijdend zo’n wild west gevoel. Zeker als toevalligerwijs de muziek zich daarbij aanpast met violen en John Denver die “I am a countryboy ” zingt.

Ik ben het park aan de zuidzijde binnen gegaan bij Cottonwood Visitor Center waar ik even een parkkrantje en brochure heb gehaald. Daarna de lange weg door het park gereden naar de westelijke ingang (÷40 mile).

Omdat ik met licht op de camping wilde zijn heb ik de laatste 20 mile niet meer gestopt hoewel dat het mooiste deel van het park bleek. Dat ga ik morgen nog een keer heen en terug doen.

Ook hier en op alle campingterreintjes in het park zelf hangt het bordje Full bij de toegangsweg. Het is natuurlijk weekeinde maar ook nog eens 20+ graden. Heerlijk korte broeken weer dus.

Het is lente en dat betekent dat er aardig wat wilde bloemen in de bermen te zien waren, en hier en daar gele brem, althans struiken met een soortgelijk uiterlijk. Ik ben niet gestopt om daar foto’s van te maken. In het park bloeien hier en daar ook cactussen of yuca’s. Twee heb ik er al gescoord.

2016-04-022019-09-12

Lynx Lake bij Prescott Arizona

Het heeft niet veel gescheeld of dit blog was niet geschreven.
Laat ik bij het begin begonnen. Ik ben vanmorgen op tijd vertrokken na nog eens geprobeerd te hebben het vorige bericht verzonden te krijgen. Dat was niet gelukt. Vanaf de Grand Canyon naar Prescott kan langs verschillende wegen, maar ik moest naar Flagstaff waar ik een adres had gekregen van een grote RV handelaar/shop/werkplaats. Om daar te komen heb ik de scenic byway genomen: de 180. Dit is werkelijk een fantastische weg om te rijden. Het was in Flagstaff wel even zoeken. De tomtom herkende het adres niet. Na een paar keer vragen bleek ik 10 mile buiten Flagstaff te moeten zijn bij Bellemont. Bij Camper World heeft een monteur alle zekeringen nagekeken en de house battery gecontroleerd. Alles was in orde. Hij had geen andere verklaring dan dat de batterij spanning te laag moet zijn geweest toen ik in Bryce en Zion was. Het enige wat dat zou kunnen verklaren is dat de auto tijdens het rijden die batterij niet heeft geladen, maar hij zei ook dat de kachel in een koude nacht de batterij in 5 uur leeg kan trekken. Ik hou de spanning nu nauwgezet in de gaten, maar na 3 dagen aan de kabel is hij natuurlijk helemaal vol. Vanavond geen electra, dus afwachten. Vanuit Flagstaff heb ik de minst snelle maar meest scenic route gereden naar Prescott : de 89a via Sedona. Deze route is zo mogelijk nog mooier.
Ik heb echter onderweg maar een keer gestopt voor een foto omdat ik toch veel tijd had verloren.

Ik had net een historisch dorpje op grote hoogte gepasseerd (Jerome) en was bezig met een afdaling op een uitermate bochtige en smalle weg waarbij zo’n camper altijd een kleine file veroorzaakt. De hele weg is verboden in te halen en max 25 mile op de meeste stukken. Op enig moment werd ik toch door de direkt achter mij rijdende auto ingehaald vlak voor een bocht. Die kon gelukkig nog ruim voor de tegenligger de bocht omkwam weer invoegen. Maar toen was er uit het niets ineens een zilverkleurige schicht die met onverantwoord hoge snelheid een paar auto’s en mij inhaalde en op een haar na de tegenligger miste maar waarvan ik in eerste instantie dacht dat ik zijn achterkant had geraakt want er volgde een harde knal en brekend glas. Dat bleek het echter niet te zijn. Ik had net genoeg bijgestuurd om de auto niet te raken, maar was daarbij te veel naar rechts gekomen waardoor de spiegel aan de passagiers kant of de rotsen of een van de honderden waarschuwingspaaltjes had geraakt. In eerste instantie leek het dat ook de ruit er uit was maar er lag geen glas binnen.
Nou daar ben ik dus de rest van de dag mee zoet geweest. Eerst een camperrepairshop opzoeken, maar die konden pas maandag de onderdelen hebben. Daarna de verhuurder gebeld. Die stelde voor dat ik een handspiegeltje zou proberen te bemachtigen en dat met tape te bevestigen totdat ik maandag in Vegas ben waar ze een depot hebben. Nou zo’n spiegeltje vinden in een Wallmarkt valt nog niet mee. Ik heb uiteindelijk maar een douchespiegeltje met zuignapjes gekocht met daaraan een zeepbakje en dat met ducktape bevestigd. Ziet er niet uit maar helpt misschien een heel klein beetje bij het van rijbaan verwisselen en achteruit rijden. Daarna naar de sheriff om aangifte te doen. Nou bleek die in Prescott weer geen bevoegdheid te hebben omdat het op de hyway was gebeurd, maar uiteindelijk is het toch gelukt. Ik hoop dat de verzekering tevreden is. Ik was al met al net voor volledige duisternis op de camping en heb het meer dus helemaal niet gezien.
Ik neem maar een biertje op weer een goede afloop van een hachelijk moment dat heel anders had kunnen aflopen.
PROOST.

2016-04-022019-09-12

Grand Canyon 3

Ik heb vanmorgen eerst maar eens tijd uitgetrokken om de was eens te doen. Het beddegoed zag er echt niet meer uit. Bij de camperservice bleek free wifi te zijn voor 1 uur, dat ik dan ook gebruikt heb om de twee berichten te versturen. Er was echter geen netwerk. Na de was ben ik met de shuttlebus naar Yaki Point gegaan dat op de Desert View Drive ligt maar alleen toegankelijk is per shuttle, en ik dus op de weg het park in had gemist. Vandaar heb ik gewandeld tot aan Yavapai Point wat een geologisch museum is. Het was een prachtige dag op de South Rim. Bij de North Rim zag het er heel wat grilliger uit. Vanmiddag was het zo helder dat je een bepaalde bergketen op bijna 100 km kon zien.

Grand Canyon Rim Trail uitzonderlijk helder

Na de ontmoeting met de elks gisteren (Hierbij nog een betere opname)

had ik vandaag uitzonderlijk veel geluk. Bij Mather Point was een Californische Condor neergestreken. Een uiterst zeldzame vogel die met een speciaal programma van uitsterven is gered. Ze worden hier wel vaker gesignaleerd maar nooit zo vroeg in het jaar. Ik moest de foto’s snel uit de hand schieten met de lange lens die ik gelukkig niet voor niets had meegetorst.

Hiermee sluit ik het avontuur in de Grand Canyon af.

2016-03-312019-09-12

Grand Canyon 2

Ik had vooraf een ander beeld van Grand Canyon Village wat betreft mogelijkheden. Ik heb nergens wifi mogelijkheden bespeurd, en zoals gisteren al geconstateerd is er hier op het campinggedeelte helemaal geen enkel bereik (met mijn telefoon). Ik heb de dag gevuld met het verkennen van de West Rim Route naar Hermits Hut, waar alleen shuttlebussen mogen komen. Prachtige vergezichten onder een bewolkte lucht met af en toe dreigende sneeuwbuien afgewisseld met wat zonnige momenten. Het is nog steeds koud. Het gaat vannacht weer 9 graden vriezen volgens de voorspellingen.
Vanmiddag bij het Visiter Center nog een 20 minuten durende film over het ontstaan bekeken. Prachtige beelden, waarbij de volgende impressie van de dag in het niet valt.

2016-03-302019-09-12

Grand Canyon

Ondanks de herrie van komende en gaande vrachtwagens en startende en in bedrijf zijnde generatoren van de campers heb ik toch redelijk geslapen. Ik heb mijn generator ook opgestard vanmorgen om de kachel op te stoken en gelijktijdig de watertank verwarmd voor de douche en afwas. Ik was mooi op tijd bij de M om de boodschap van gisteren te publiceren, maar heb daar uiteindelijk ruim anderhalf uur gezeten om bijna alle apps bijgewerkt te krijgen.
Als de wind vannacht al wat was afgenomen dan was daar vandaag op de hoog vlaktes niets van te merken. Het gierde gewoon. Ik had de grootste moeite om de auto op de weg te houden. Het eerste deel van de route is niet heel erg spectaculair.

Maar als je op hyway 64 komt nemen de scenic vieuwpoints toe.

Als je vanaf het oosten het park in komt volg je de Desert Vieuw Drive. Het eerste vieuwpoint is Desert Vieuw met zijn watchtower.

Op de foto’s is te zien dat het ook nog sneeuwde. Samen met de snijdende harde wind weinig aangenaam.

Daarna volgen Navajo Point, Lipan Point, Moran Point en Grandvieuw Point.

Ik was rond vier uur op de camping bij de Yavapai Lodge: Trailer Village RV Park, en weet je wat? De kachel lijkt met de electra aangesloten zowaar gewoon te werken. Vannacht hoef ik dus niet wakker te worden van de kou.
Morgen even inventariseren wat dat betekend voor de rest van de trip. Er is hier helemaal geen bereik dus komt dit bericht vertraagd over.

N.B. ik heb een uurtje internet. Ik zag dat de fotos ontbraken in de vorige upload. Alsnog maar zonder plaatsaanduiding.

2016-03-292019-09-12

Antelope Canyon

Ik sta vanavond op het parkeerterrein van de Walmarkt in Page omdat de locale camping vol bleek te zijn. Door het plaatselijke visitor center en door de camping werd ik hier naar toe verwezen als aangewezen overloop. Dat blijkt aardig te kloppen want er staan nu best veel campers en auto’s voor de nacht. Ik heb bij de M om de hoek nog even gegoocheld naar een alternatief richting Grand Canyon, maar dat is er niet. Alleen 15 mile terug bij Lake Powel was nog een alternatief, maar ook zonder electra, dus geen echte optie.

Het was vannacht niet zo koud, dus ben ik de nacht goed doorgekomen, en ging op tijd op weg naar het doel van vandaag: een bezoek aan Antelope Canyon.
Ik moest daarvoor dezelfde route terug nemen als ik was gekomen, dus met tunnelregime. Ik heb nog even een stopje gemaakt van de zgn Checkerboard Mountains met horizontaal afwisselend gekleurde lagen en verticale breuklijnen.

Tot je de staat Arizona in rijdt bij Lake Powel is het landschap wat minder spectaculair. Het uitzicht op Lake Powel is indrukwekkend, net als op de dam zelf.

Ik heb in Page bij “Chief Tsosie Antelope Slot Canyon Tours” nog geprobeerd een fotografen tour te boeken (2 uur) maar dat is niet gelukt. Ik kon vandaag nog wel met een gewone tour mee (1 uur) om 1500 uur. Ik dacht dat het met een uurtje zou zijn maar het klokje moest nog 1 uur teruggezet worden naar Pacific time. Afijn na enig wachten en na een cultureel showtje in een bakkie met overkapping de woestijn in. Na flink wat gehobbel kon je onder begeleiding de Upper Canyon doorlopen en ondertussen foto’s maken met handige aanwijzingen van de gids. Terug mag je niet meer fotograferen en wordt verwacht dat je stevig doorloopt. Het is er hartstikke druk. Je hebt geen moment een vrij uitzicht op een deel van de canyon. Overal staan ze te poseren en te fotograferen. Dieper in de canyon is het aardig donker. Zelfs met iso 2000 en Av 4.5 loopt de tijd op tot ongeveer 0.5 sec. Veel foto’s zullen dan ook niet scherp zijn. Een statief mag op deze excursievorm ook niet mee. Eigenlijk wist ik dat ook wel maar ja je durft ook op zo’n reis niet vooraf te booken, want goedkoop is het nou ook niet.
Het stormt vandaag ook weer aardig. De auto staat te schudden. Dat is niet zo erg maar hierdoor viel er in de canyon wel heel veel zand/stof naar beneden. De gidsen dragen niet voor niets mondmaskers. Het is natuurlijk ook niet best voor de camera, maar ik had geen beschermhoes mee. Vanavond nog even poetsen om schade te voorkomen. Zelf ook snel even een douche genomen. De badkamer vloer was helemaal rood, dat zegt genoeg.
Het was wel een belevenis die ik niet had willen missen.
Toch maar een foto om een indruk te krijgen:

2016-03-282019-09-12

Zion National Park

Het was weer geen lekkere nacht. De kachel werkt niet zoals het hoort en met tempetaturen onder nul is dat niet fijn. De enige manier waarop hij aanslaat en enige tijd aan blijft is als de motor van de auto loopt en enige minuten blijft lopen. Volslage idioot, maar het is niet anders. Ik ben er vannacht dus maar een paar keer uitgegaan om de auto te starten, de kachel te starten, een paar minuten wachten, motor weer uit, en ik er weer in, waarna de kachel een tiental minuten warmte afgaf. Het was daarom niet zo in-koud als gisteren in de camper. Ik heb vanmorgen de storingsdienst aan de lijn pgekregen: deze keer uit NieuwZeeland. Die kon geen andere hulp aanbieden dan rond te gaan bellen in de omgeving. Dat gaf geen vertrouwen dus ik heb het gesprek maar afgebroken. Ik zie dinsdag wel. Nog twee dagen doormodderen.
Na de ellende maar iets vrolijkers.
De weg naar Zion National Park is niet spectaculier op een stukje door de Red Canyon na.

Maar een keer in Zion NP zelf is het een spektakel van loodrechte wanden en kleuren.

De “snelweg” gaat door twee tunnels als je het park vanuit het oosten nadert.Hiervan is er een niet betekent op hogere en bredere voertuigen. Daar geldt eeen tunnelregime. Daarvoor moet je $15 vooraf bij de toegang betalen.

Aan beide zijden van de tunnel staat een ranger die op vertoon van zo’n tunnelbewijs er voor zorgt dat de tunnel leeg is als je er in rijdt. Je moet dan zoveel mogelijk in het midden blijven zodat het dak en de spiegels heel blijven.
Het is inmiddels zo druk in het park dat de scenic route is afgesloten voor al het verkeer muv de shuttlebussen en mensen die gebooked hebben in de Lodge. Ik heb daarom de camper direct op de camping weggezet. De campground met voorzieningen was al vol; de tweede had nog wat plekjes. In de middag heb ik de gratis shuttlebus genomen naar het eindpunt van de route en vandaar terug gehopped.

De bergketen aan het eind draagt de mooie naam: Temple of Sinawava. Daar heb ik een trail gelopen langs de Virgin River die verantwoordelijk is voor deze canyon tot aan The Narrows. Daar kun je alleen door het water verder.

Begin van the Narrows van de Virgin River

Daar ben ik maar niet aan begonnen.
Praktisch alle namen hier hebben een relatie met de Bijbel, net zoals de parknaam. Op de terugweg kom je langs Weeping Rock en Angels Landing.

Bij The Grotto heb ik twee trails gecombineerd tot een loop zodat ik via the Emerald Pools bij Zion Lodge uitkwam.

Aardig wat meters gemaakt vandaag zodat een biertje met wat chips er goed ingaat.
Morgen ruil ik de hier geplande rustdag in om de etappe naar de Grand Canyon op te splitsen.