Het is gisteravond opgehouden met stormen, maar de temperatuur was blijkbaar ook aardig gezakt. Ik had wat ijsvorming op het achterraam. Ik was om 8.00 uur onderweg en in Sterling even getanked en koffie gescoord bij de eerste stop met een M. Het rijden was vandaag een stuk aangenamer door de afgenomen wind. Je ziet al van grote afstand het bergmassief ten westen van Denver liggen. Alle toppen nog bedekt met sneeuw. Werkelijk prachtig, maar het wordt pas echt sprookjesachtig als je Denver voorbij bent. Direct rij je tussen besneeuwde hellingen met naaldbomen en/of grote rotsformaties waarbij de kleur rood overheerst. De 76 is overgegaan in de Interstate 70, die op de kaart voor een groot deel is aangegeven als “scenic and historic byway”. Dat laatste weet ik niet zo maar het is landschappelijk een plaatje. Je komt langs veel ski oorden, over hoge passen en door diepe canyons. Het enige oponthoud was een stuk weg waar maar een rijbaan beschikbaar was. Enige nadeel is dat de weg best drukbereden wordt (zondag?).
Onderweg een aantal keren wilde berggeiten of bergschapen (ik haal die altijd door elkaar) gezien. Het is en blijft helaas wel een snelweg waarop stoppen verboden is. 👿
Rifle Falls ligt zo’n 20 mile vanaf de snelweg en is te bereiken via een smalle maar goed begaanbare weg. De waterval zelf is driedelig maar niet erg hoog.
Het was vanmiddag prachtig weer: ruimschoots boven nul. De trail naar de top van de waterval is echter nog erg ijzig al smelt alles snel: resultaat is een modderig en glibberig pad. Ik ben daarom niet naar boven gegaan. Ik achte het niet verantwoord met camera’s en statief. Een impressie:
Er is geen netwerk dus morgen bij de eerste M maar proberen te versturen.
Het duister valt nu snel in en het wordt al kil. Gelukkig is er electra zodat de kachel kan snorren vannacht.