Het was weer geen lekkere nacht. De kachel werkt niet zoals het hoort en met tempetaturen onder nul is dat niet fijn. De enige manier waarop hij aanslaat en enige tijd aan blijft is als de motor van de auto loopt en enige minuten blijft lopen. Volslage idioot, maar het is niet anders. Ik ben er vannacht dus maar een paar keer uitgegaan om de auto te starten, de kachel te starten, een paar minuten wachten, motor weer uit, en ik er weer in, waarna de kachel een tiental minuten warmte afgaf. Het was daarom niet zo in-koud als gisteren in de camper. Ik heb vanmorgen de storingsdienst aan de lijn pgekregen: deze keer uit NieuwZeeland. Die kon geen andere hulp aanbieden dan rond te gaan bellen in de omgeving. Dat gaf geen vertrouwen dus ik heb het gesprek maar afgebroken. Ik zie dinsdag wel. Nog twee dagen doormodderen.
Na de ellende maar iets vrolijkers.
De weg naar Zion National Park is niet spectaculier op een stukje door de Red Canyon na.
Maar een keer in Zion NP zelf is het een spektakel van loodrechte wanden en kleuren.
De “snelweg” gaat door twee tunnels als je het park vanuit het oosten nadert.Hiervan is er een niet betekent op hogere en bredere voertuigen. Daar geldt eeen tunnelregime. Daarvoor moet je $15 vooraf bij de toegang betalen.
Aan beide zijden van de tunnel staat een ranger die op vertoon van zo’n tunnelbewijs er voor zorgt dat de tunnel leeg is als je er in rijdt. Je moet dan zoveel mogelijk in het midden blijven zodat het dak en de spiegels heel blijven.
Het is inmiddels zo druk in het park dat de scenic route is afgesloten voor al het verkeer muv de shuttlebussen en mensen die gebooked hebben in de Lodge. Ik heb daarom de camper direct op de camping weggezet. De campground met voorzieningen was al vol; de tweede had nog wat plekjes. In de middag heb ik de gratis shuttlebus genomen naar het eindpunt van de route en vandaar terug gehopped.
De bergketen aan het eind draagt de mooie naam: Temple of Sinawava. Daar heb ik een trail gelopen langs de Virgin River die verantwoordelijk is voor deze canyon tot aan The Narrows. Daar kun je alleen door het water verder.
Daar ben ik maar niet aan begonnen.
Praktisch alle namen hier hebben een relatie met de Bijbel, net zoals de parknaam. Op de terugweg kom je langs Weeping Rock en Angels Landing.
Bij The Grotto heb ik twee trails gecombineerd tot een loop zodat ik via the Emerald Pools bij Zion Lodge uitkwam.
Aardig wat meters gemaakt vandaag zodat een biertje met wat chips er goed ingaat.
Morgen ruil ik de hier geplande rustdag in om de etappe naar de Grand Canyon op te splitsen.
