2016 Parken Noord Amerika

2016-04-162019-09-12

San Francisco 3

Na weer een lekker ontbijtje, dit keer met croissants ben ik op zoek gegaan naar de botanische tuin van het Golden Gate park.

Daarvoor heb ik de metro genomen, maar was toch nog een halte te vroeg uitgestapt. De botanische tuin is niet erg groot maar wordt goed verzorgd. Ik had er een leuke wandeling.

Daarna met de metro terug naar het centrum maar onderweg overgestapt naar het einde van een andere lijn voor de San Francisco ZOO.

Daar was ik eerder mee klaar dan ik had verwacht. Het is echt een ouderwetse dierentuin en niet echt een visitekaartje voor deze stad. Slechte condities voor de bewoners en voor een foto zonder gaas zijn er nauwelijks mogelijkheden. Een tegenvaller dus.

Dus heb ik toch nog maar een keer de metro genomen naar het centrum en daar de historische tram genomen naar de pier voor wat hier een Chowder heet: een broodje gevuld met soep.

Samen met een biertje genoeg als diner.
Na een laatste ritje met de cablecar was het tijd om in te pakken.
Morgen richting home. Ik heb er zin in.

2016-04-152019-09-12

San Francisco 2

Vandaag niet al te vroeg opgestaan. Om 9 uur zat ik aan het ontbijt, waarbij geen brood, boter of jam beschikbaar was. Alleen cake en muffins en gebak met koffie. Dat was even wennen. Daarna ben ik naar het waterfront gelopen om eens te zien hoe de bewoners van pier 39 het maakten.

Ik had het idee om met de veerboot naar Sausalito heen en terug te gaan en onderweg wat foto’s te maken van de beroemde Golden Gate brug, maar heb dat uiteindelijk toch niet gedaan. Ik heb gewoon een paar uur op de pieren besteed.

In het Musee Mechanique staan heel veel oude speeldozen en muziekinstrumenten waar van velen ook nog spelen als er muntjes in worden gedaan. Dit was even ver terug in de tijd toen de kermis nog grotendeels bestond iit soortgelijle automaten.

Ook terug in de tijd is het Maritime Museum met een duikboot (USS Pompanito) en een van de weinige overgebleven Liberty schepen die tijdens de 2e WO voor koopvaardij en marine voeren; SS Jeremiah O’Brien.

Even verder is Hyde Street pier met wat historische schepen.

Ik heb op Fisherman’s Wharf lekker gelunched en ben daarna met de cablecar nog even naar Union Square gegaan, en daar wat rondgestruind. Min of meer toevallig kwam ik terecht in Yerba Buena Gardens waar ook een art center is. Inmiddels waren mijn voeten het wel zat. Nog even lekker gegeten bij de Italiaan om de hoek, voordat ik mij weer meldde bij mijn hotelletje. Nog een dag te gaan.

2016-04-142019-09-12

San Francisco

Hoewel ik al heel vroeg onderweg was was het toch ver over 9 uur dat ik de camper kon inleveren.

Alle toeleidende wegen (soms 7 rijbanen breed) stonden stil of hadden langzaam rijdend verkeer. Na afhandeling van al het papierwerk ben ik naar de BART gebracht; het transportsysteem voor de Bay Area. Na wat orientatie een kaartje gekocht van San Leandro naar San Francisco. Na ongeveer een half uur stond ik wat verloren op Montgomery
Street, maar had al snel de juiste richting gevonden naar het hotel. Het is maar een paar blokken lopen, maar dat bleken niet de makkelijkste. Echt ongelooflijk hoe stijl de wegen zijn. Ik was drijfnat toen ik de lobby binnenging van dit eenvoudige hotel met een grootse naam.

Na een douche heb ik vanmiddag nog de omgeving wat verkend en geprobeerd wat info te verzamelen over de Muni (metro, bus, cablecar) wat niet echt is gelukt: nergens een kaart te krijgen. Ik zie morgen wel weer.
Een paar locale bezienswaardigheden heb ik al opgepikt.

2016-04-13

Bethel Harbour (Franks Tratt SRA)

Vreemde titel voor degene die hier Yosemite 3 had verwacht. Dat komt zo. Bij het plannen had ik nog niet goed in de gaten dat een Google planning alleen een ideale rijtijd genereerd. Ik ben er inmiddels wel achter dat zeker op de bergwegen ik er in werkelijkheid gemakkelijk twee keer zo lang over doe. Ik moet morgen voor 10.30 de camper inleveren om een boete te voorkomen. Vanaf Yosemite NP is de Google planning bijna 4 uur. Ik zou dus midden in de nacht moeten vertrekken en de stijle bergwegen in het donker moeten rijden. Dat is onverantwoord.

Ik heb er dus voor gekozen om in Yosemite nog een bezoek te brengen aan een perceel met de grote Sequoia’s: Tuolumne Grove, dat op de weg ligt naar Big Oak Flat Entrance (noordoostelijke toegang).

Het is een niet te moeilijke wandeling van ongeveer 3 mile roundtrip met een hoogteverschil van ongeveer 150 meter. Goed te doen dus.

Ter plekke heb ik een blauw plekje op de landkaart uitgezocht in de nabijheid van San Francisco. Ik verwachtte iets anders van een State Recteation Area maar het blijkt een havengebouwtje te zijn met een commerciele camping. Heel eenvoudig maar voldoende voor deze laatste nacht in de camper.

2016-04-122019-09-12

Yosemite NP 2

Ik heb voor mijn gevoel nu versleten voeten maar ben toch tevreden over deze dag. Ik heb vandaag de valley maar een beetje verkend. Ik ben begonnen met de trail naar Mirror Lake; niet te lang en niet te moeilijk. Dat was een prachtige wandeling en leverde mooie plaatjes op.

Daarna ben ik begonnen aan de trail naar de Upper Yosemite Fall. Deze was nog zwaarder dan die naar Vernel Fall gisteren. Ik heb er bijna drie en een half uur over gegaan en dan ben je nog maar aan de “voet” geweest. Naar boven kost nog eens zoveel tijd en nog 300 meter hoogteverschil overbruggen. Ook hier heb ik de laatste meters gelaten voor wat ze waren. Ik had geen zin in weer een drijfnat pak en apparatuur.

Ik had er voor gekozen om geen zoom lens mee te nemen dus geen close ups gemaakt. Toen ik weer beneden was was ik ook redelijk kapot. Ik heb de shuttlebus genomen naar het visitor center en daar even een uurtje film gekeken en het zweet laten drogen.
Daarna nog even teruggelopen en de heel korte trail gedaan naar Lower Yosemite Fall. Eigenlijk is dit het derde deel van 1 grote waterval. Aan de voet was het weer het nu bekende liedje. Een dikke waternevel, die de lens binnen een paar seconden helemaal nat maakte.
Van wat grotere afstand krijg je beide falls in een beeld.

Omdat het inmiddels ook half vijf was geworden en het weer begonnen was te regenen heb ik deze dag maar afgesloten.

2016-04-112019-09-12

Yosemite

Ik had vanmorgen een bezoeker bij het ontbijt die ik even wil delen. De weg ging vanmorgen het eerste deel door een glooiend landschap varierend tussen 2000 en 4000 feet. Soms bijna over het boerenerf: duidelijk geen veel gebruikte route. Hier en daar lagen de koeien nog op de weg te relaxen. Oppassen dus, want het is praktich overal “open range”. Met een camper is het dan echt passen en meten als je een tegenligger hebt.

Prachtig en relaxed rijden maar het schiet niet erg op. Ik ben via de zuidelijke ingang Yosemite NP binnengekomen. Dit is momenteel de enige toegankelijke weg in het zuidelijke deel van het park tot Yosemite Valley. De overige wegen gaan pas in mei of half juni open. Er zijn nauwelijks gelegenheden om even aan de kant te gaan staan om de soms schitterende vergezichten vast te leggen. Ik had wel het geluk een prachtige coyote te zien bij een creek maar niet om daar een foto van te kunnen maken.

Ik was dus al op tijd in de vallei, bij de eerste parkeerplaats direct na de tunnel: Tunnel View.

Het grappige is dat in de Valley het allemaal eenrichting verkeer is: over de zuidelijke kant van de Merced River naar the village en over de noordelijke route het park uit. Om twee uur stond de camper op zijn plekje en kon ik de brochure even doornemen. Om drie uur ben ik begonnen aan het eerste deel van de John Muir Trail om de Vernel Fall te gaan zien. Dit deel is aangeduid als Misty trail. Het is maar een paar km maar de 300 meter hoogteverschil maken het toch erg inspannend.

Deze keer heb ik de laatste 50 meter gelaten voor wat het was. Ik zag helemaal niets meer in de nevel en alles was al doorweekt. Foto’s maken was eigenlijk niet mogelijk. Ik had de camera’s ook al opgeborgen en alleen nog wat filmbeelden gemaakt en deze met de telefoon:

Om vijf uur was ik terug in de camper waar de kachel gelijk aan kon om de boel te drogen.
Er is hier geen netwerk dus dit bericht komt vertraagd door.

2016-04-102019-09-12

Island Park Recreation Area

Wat een prachtige rit had kunnen zijn door Sequoia National Park en Kings Canyon NP werd een verregende rit zonder al die prachtige vergezichten.
Het had de hele nacht stevig geregend en bij vertrek van de camping leek het allemaal helemaal goed te komen. Het was droog en helderder dan gistermiddag. Maar ik was de 4000 feet grens nog niet over of de motregen begon. Als compensatie was daar ook de eerste extase bij de aanblik van de eerste echte grote Sequoia’s.

Ik heb een kort bezoek gebracht aan het Giant Forest Museum dat op bijna 2000m hoogte ligt. Daar kun je ook een korte trail lopen door het Giant Forest.

Daar heb ik maar wat selfies gemaakt zoals iedereen lijkt te doen, maar dat blijven selfies.
Nou eentje dan.

Eigenlijk zijn de bomen veel te groot om goed vast te kunnen leggen. De volgende stop was bij de General Sherman Tree, de grootste (in volume) levende boom en al 2200 jaar oud. Deze Sequoiadendron giganteum is 275 feet hoog en de omtrek aan de grond is meer dan 30 meter. De redwoods (Sequoia sempervirens) kunnen wel 375 feet worden maar zijn veel slanker. Deze laatste soort lijkt meer op een conifeer of kertstboom.
Bij de generaal begon het echt te regenen en moest ik snel inpakken om de boel een beetje droog te houden.

De overige 40 mile over de Generals Highway heb ik echt wel elke denkbare vorm van neerslag gehad behalve hagel. Natte sneeuw, regen, potdichte mist wisselde elkaar af. Weinig te fotograferen dus.

Ik heb de andere generaal; General Grant Tree, niet meer opgezocht in Kings Canyon, en het park verlaten en op de kaart en Google afdruk naar de bestemming van vandaag gereden omdat de tomtom die niet herkende.

De campsite is onder beheer van Sequoia NF en ligt aan het Pine Flat Reservoir. Het beloofd weer een rustige nacht te worden want ik ben de enige bezoeker.

2016-04-102019-09-12

Sequoia NP

Het eerste deel van de route vanmorgen ging langs Lake Isabella en daarna de bergen in.

De door de tomtom opgegeven mogelijke reistijd tot het eindpunt is in werkelijkheid ongeveer verdubbeld. Smalle wegen, 1-baans bruggen, scherpe haarspeldbochten maken 30m/h al moeilijk haalbaar met een camper.

Onderweg in Sequoia National ForestNa de bergen kreeg ik een beetje een Nieuw-Zeeland gevoel met een Shire achtig landschap.

Op een gegeven moment heb ik de voorgestelde weg (mountain road 109) maar niet genomen en gekozen om de verder in noordelijke richting te overbruggen afstand maar via de interstate 65 te doen. Dit gebied staat helemaal in het teken van de teeld van citrusvruchten. Via Ash Mountain Entrance kwam ik Sequoia NP in.

Ik sta op de eerste camping : Potwisha. Voor de hoofdweg door een deel van het park worden voertuigen met een lengte van meer dan 22 feet afgeraden. Op de overige wegen zijn ze zelfs niet toegelaten. Nou is deze camper precies 22 feet dus kan ik zoals geplanned morgen door dit park en Kings Canyon NP rijden op weg naar de volgende camping.

De reden dat ik deze camping had gereserveerd is dat er vanaf hier een smalle trail van 6km, waarin 448m hoogte moet worden overbrugd, is naar Marble Falls. Ik heb de waterval niet helemaal bereikt, maar wel dichtbij genoeg om wat foto’s te maken.

De laatste paar honderd meter gingen redelijk stijl naar beneden over moeilijk begaanbare rotsen. Omdat het inmiddels toch echt was gaan motregenen en ik ook nog 6 km terug moest wilde ik geen risico’s nemen. Je weet het immers maar nooit met het weer in de bergen.

Dus camera’s in de Hoodoo en rechtsomkeerd gemaakt. Toen ik bij de camper terug kwam was ik doorweekt, maar de Hoodo bleek gelukkig goed water dicht zodat de apparatuur goed is overgekomen. (De regenjas onderin de Hoodoo was ook nog mooi droog😂).
Snel een warme douche genomen en gegeten en nu onder de dekens met een nieuw e-book. De regen wolken hangen nu bijna op het dak en omhullen de camping. Een vochtig einde van een verder mooie dag.

2016-04-082019-09-12

Lake Isabella

Zoals gisteren besloten vandaag het eerste deel gedaan van de rit naar Sequoia NP. Het is vandaag over het algemeen bewolkt geweest, alleen vanmiddag een heel dun zonnetje. Ik heb Death Valley NP aan de westzijde verlaten wat minder spectaculair was dan de oostelijke toegang. Ook nu constateerde ik dat boven de 2000 feet de vegatatie toeneemt en de wilde bloemen bloeien.

Nog even een kopje koffie gescoord voordat ik het meest afschuwelijke stukje route van deze vakantie heb gereden: de 178 tot Ridgecrest. Ik had deze route gekozen omdat die langs een groot meer zou gaan; Searles Lake. Dat bleek een misvatting. Dat hele gebied is een grote industriele onderneming voor minerale winning van voornamelijk zout. Gelukkig werd het na Ridgecrest een stuk leuker omdat de weg daar door Sequoia National Forest gebied gaat.

Hier is het bezaaid met cacteeën en yucca’s waaronder veel Joshua Tree.
Ik had Lake Isabella als doel gesteld voor vandaag. Daar was ik omstreeks twee uur. Even de rangerpost opgezocht, want ook dit valt onder beheer van Sequoia NF, en op vertoon van mijn jaarpas kan ik hier vannacht gratis overnachten; uiteraard zonder enige voorziening.

Ik sta aan de rand van het meer en het lijkt erop dat ik vanavond de enige ben op dit gedeelte. Ik heb vanmiddag dan eindelijk voor de eerste keer de campeerstoelen uit de hoes gehaald voor een uurtje, want toen begon het zo te betrekken en te waaien dat het minder fijn werd. Het heeft daarna wat geregend maar het is nu weer droog. Het is wel flink afgekoeld.
Morgen naar de grote jongens.

2016-04-072019-09-12

Stovepipe Wells Village (Death Valley )

Voor ik echt onderweg was was het al tegen tien uur. Natuurlijk eerst de watertank geheel gevuld en het vuile water afgevoerd. Daarna even wat boodschapjes gedaan, en ook nog de tank weer gevuld. De weg naar Death Valley gaat door een tussen twee bergmassieven gelegen dal. Op een van de keten was nog een hoop sneeuw te zien. Best vreemd als het buiten weer zo’n 30C is. Met een sanitaire stop onderweg was ik ruim drie uur later op bestemming. Direct de electra aangesloten en de airco op hoog, want zodra je stil staat overvalt je de hitte. De tomtom had voor het laatste gedeelte van de rit een andere keus gemaakt dan ik geplanned had. Hierdoor had ik minder van het park gezien dan gedacht. Ik heb desondanks besloten eerst maar eens wat af te koelen in de kleine pool die bij dit dorp hoort. Nou ja dorp: eigenlijk zijn het slechts twee opstallen met wat bijgebouwen waar je een kamer kunt krijgen. Bij de pool stond de thermometer op 100F. Daar heb ik nog eens nagelezen wat er eigenlijk te zien zou zijn, en besloten later op de dag nog naar het laagste punt van Amerika te gaan, en om een blik te werpen op de hoogste berg van Amerika (als je Alaska en Hawai buiten beschouwing laat): Mount Whitney. Ik hoopte op wat zachter licht vanaf 5 uur.

Aan de foto is wel te zien dat het heiig was en de Telescope Peak trail voor het zicht op de hoogste berg heb ik niet gevonden. Wel heb ik even een onverharde weg genomen naar de Devils Golf Course. Daar liggen grotere brokken wat lijkt op modder maar in werkelijkheid zoutformaties zijn.

Vervolgens heb ik nog een soort lus gereden met de naam Artist Drive, een bochtige route door de rotsformaties met alle kleuren van de regenboog. Deze weg is eenrichtingverkeer vanwege de smalle weg. Grotere campers mogen er ook niet over. Een impresie:

Ik had gedacht de 160km route (ja het zijn grote afstanden) voor donker af te kunnen sluiten maar dat is niet helemaal gelukt. Met een mooie rode hemel naar het westen rijdend moest het laatste halfuurtje toch in het duister.
Ik had morgen hier ook geplanned maar ik ga via een andere route het park uit en doe het eerste deel van de lange etappe naar Sequoia NP.