Categorie: 2019-12 Najaar Roadtrip Zuid-Afrika

11 december 2019

Na een aardige morgendrive heb ik Mokala bij een andere poort verlaten als waar ik binnen was gekomen.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

De TomTom had wat moeite met het vinden van de geprogrammeerde route, en ik moest diverse malen bijsturen. Met ruim 500km was het weer gedaan, en ben ik het park gaan verkennen. Er zijn een paar 4×4 routes, maar de meest aanbevolen route bezorgde mij al buikpijn met verschrikkelijke stijlen hellingen en angstig smalle wegen die ook nog niet eens eenrichting verkeer zijn. Slechts met de grootste moeite in zijn 1e versnelling kwam ik boven. De bergen halen bijna de 2000 meter.

• 

• 

• 

• 

• 

Dit park is voor mij eens maar niet weer. Mijn hoogtevrees is er niet door afgenomen. Wel heb ik onderweg nog wat leuke foto’s van de zebra’s kunnen maken. Ze zien er toch echt wat anders uit

• 

• 

• 

• 

Ook het Black Wildebeest gezien, die ook duidelijk anders is dan de gewone blauwe Wildebeesten.

• 

• 

• 

Aangezien het tweede deel van de gamedrive door een wat toegankelijker gebied ging sloot ik de dag toch nog met een goed gevoel af.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Dinsdag, 10 december 3019.

Het een natte en koude nacht. Een ontbijtje maken in de regen zag ik niet zitten, dus zonder ontbijt om 6.00 uur onderweg voor weer een lange etappe. Bij vertrek was het 10 graden maar dat liep in de loop van de dag op tot 25 graden, zodat ik onderweg mij nog snel even moest verkleden. Waar er wat zicht was, was het ook gelijk spectaculair in de Drakensbergen.

• 

• 

• 

• 

• 

Het was ongeveer half negen en zo’n 30 km van Ladybrant dat een dikke vogel (Guinea Fowl) opvloog  uit de berm en met 100km/h voor de laatste keer in zijn leven mijn voorruit kustte, die aan de passagierskant in splinters ging. Gelukkig kon ik er nog wel mee verder rijden. In Ladybrant zag ik direct een Toyota dealer maar die verwees mij door naar GPGlas iets verder op in de straat. Die hadden de juiste maat op voorraad, en konden gelijk beginnen.

• 

• 

• 

• 

• 

Ook hier was in de hele agglomeratie de stroom uitgevallen, zodat de computers en pins het niet deden. Ik heb maar weer gebeld naar Rob, die alle inlichtingen over verzekeringen heeft doorgegeven, zodat ik niet hoefde af te rekenen. Ik was hier gelukkig met de hogere gekozen dekking wel voor verzekerd. Na een uur zat de ruit er in, waren de stikkers weer aangebracht, de tolreceiver en de binnenspiegel weer op zijn plaats en deden de ruitenwissers het ook weer. Ik kon weer verder.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Ook in Mokala National Park zaten ze zonder elektriciteit op het kantoortje, maar wat erger is op de Campsite is geen enkel stopcontact beschikbaar. De laatste batterijen zitten in de camera’s, dus ik moet morgen echt wat zien bij te laden. Ik heb het grootste deel van het park vanmiddag nog doorgereden, en wel het een en ander gezien, maar ben toch maar op tijd teruggegaan naar de campsite omdat er een geweldig onweer aan het opbouwen was. Snel een boterhammetje klaargemaakt en het dak op gekropen. Ze zijn hier heel blij met de regen, maar ik denk er wat anders bij.

Maandag, 9 december 2019

Na een regenachtige nacht was het bij het ontbijt gelukkig even praktisch droog. Om half zeven was ik onderweg via Hluhluwe-Imfolozi National Park, in de weer gestarte motregen.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Het is vandaag geen moment droog geweest. Begon de dag nog met 19 graden, inmiddels is het 13 graden. Het was lastig rijden met al die natheid en op heel veel plaatsen dichte tot zeer dichte mist. Er waren dan ook nog al wat aanrijdingen. Ik was om 1700 uur op de camping. Mooi op tijd dacht ik om deze keer nog wat info van het park op te kunnen halen. Helaas ook hier is vandaag de stroom uitgevallen, en ze was helemaal uitverkocht voor de brochures en platte gronden. Of ik maar gewoon ergens een plekje ging zoeken. Morgenochtend misschien.

Door een wat andere route dan gepland werd het dagtotaal aan gereden kilometers 650. Daar was wel een keer tanken voor nodig.

Zondag 8 december 2019.

Vanmorgen ging de wekker om vijf uur, zodat ik op tijd het eerste deel van het park kon doen. Aangezien er niets te eten aan boord is, bleef het vanmorgen bij een kopje oploskoffie. Het park bestaat sinds 2009 uit twee gedeeltes, waarvoor je ook apart moet betalen. Deze parken vallen niet zoals de meeste parken in Zuid Afrika onder de wildcard voorwaarden. Met R117 per keer ben je klaar nadat je getekend hebt dat ze niet aansprakelijk zijn voor onheil onderweg, en je volledig bent geregistreerd. Ik heb dit park natuurlijk al diverse keren bezocht dus ik ken de drill. Het was vandaag erg mager met leuke momenten, zeker de ochtenddrive in het eerste deel naar Cape Vidal . Nauwelijks iets van betekenis vastgelegd. Bij Cape Vidal was de elektra weer eens uitgevallen, dus geen warme koffie, alleen tegen contante betaling wat frisdrank.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Na het eerste deel afgelegd te hebben moest ik via Sint Lucia naar deel2, maar ik heb eest maar eens boodschappen gedaan bij de Spar. Een nadeel van de zondag is dat er geen bier en andere sterke drank mag worden verkocht. Ik ben gelijk maar naar de receptie van de camping gegaan om verlaat in te checken, en daarna door naar de camping om de boodschappen te verdelen over koelkast en opbergvakken. Van de gelegenheid gebruik gemaakt om koffie te zetten en een paar puntjes te eten als brunch. Ik heb alle vloermatten uit de auto gehaald want die zijn allemaal drijfnat. Hoe dat kan? Geen idee, maar ik vermoed dat het vocht ook de oorzaak is van de startproblemen die in nu al weer twee dagen ondervind. Dat heeft te maken met een electronische beveiliging zoals ik tot mijn grote frustratie geleerd heb bij een vorige reis in Etosha. Na veel pedalen indrukken en vloermatjes verschuiven doet hij het dan weer.

Om 1400 uur heb ik de boel maar weer ingepakt. Het drogen moet maar in etappes, daar kan ik niet op wachten. Het tweede deel vanmiddag van het park was een stuk beter. Ik heb deze keer een grote groep Kaapse buffels gezien, wat giraffen maar ook drie neushoorns. De eerste olifant laat nog even op zich wachten.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Rond half zes was ik er voor vandaag klaar mee. Snel wat spaghetti met ballen uit blik klaargemaakt, met een blikje fris. Nog wat yoghurt na, en dan maar weer voorbereiden van de nacht.

Zaterdag, 7 december 2019

Na een nacht met natuurgeluiden en regen was ik er om 5.00 uur uit. Het was al volop licht. Ik had gisteren geen plattegrond kunnen bemachtigen, en wachten tot 8.00 uur zag ik ook niet zitten. Ik heb maar op mijn geheugen en goed verstand vertrouwd en ben een gamedrive gaan doen.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Om 9.00 uur was ik weer bij de receptie om het uitreisdocument op te halen. Daarna de route voor vandaag geladen van de TomTom, maar ook vandaag ging het diverse keren niet goed, wat veel extra tijd heeft gekost. Door via het zoekprogramma tussenlocaties te zoeken heb ik toch de route via Tembe Elephant Park en Mkuze Game Reserve kunnen rijden.

• 

• 

• 

• 

In geen van de parken van vandaag was het aantal ontmoetingen noemenswaardig. Slechts hier en daar wat wild. Ndumo had een paar giraffen, Tembe veel Nyala’s en Kudu’s (maar geen olifanten), en Mkuze was het slechtste met een paar Wildebeesten.

• 

• 

• 

Was het gisteren s’morgens nog 15 graden oplopend tot 27 graden, vandaag was het om 7.00 uur al 30 graden en piekte het tegen de middag met 34 graden, te veel van het goede wat mij betreft. Vandaag heb ik de tanks weer laten vullen. Een slokje lust deze auto wel :). Ik heb nog geen boodschappen kunnen doen door alle tegenvallers gisteren en vandaag in tijd. Dus ook morgen weer niks voor het ontbijt; het begint al weer te wennen.

• 

• 

Ook hier was alles al gesloten bij aankomst, dus moet ik mij morgen bij de receptie melden. Ik hoop dat het vannacht een beetje droog blijft, want het zag er een paar uur geleden dreigend uit. Aan de andere kant het koelt er meestal wel lekker door af.

Vrijdag 6december 2019

Ik was er op tijd uit om om 7.17 uur aan te schuiven voor het ontbijt. Er stond een bord met van alles om te bestellen, maar ik heb het bij een omelet en twee sneetjes toast gehouden. Ik wilde zo snel mogelijk naar de Toyota dealer. Ik was daar even over acht en er stond al een rijtje te wachten. Na de intake heeft iemand eerst een stukje gereden

Ik hoorde de clutch, de Power Switch, en nog wat ander gemompel, en begon me zorgen te maken over de omvang van de reparatie. Ik kon wel even naar een hotel gebracht worden was het voorstel, maar ik heb de situatie nog eens uitgelegd en kon daar wachten op de eerste echte diagnose. Om 11.00 uur werd mij vertelt dat de Power terug was, en of ik even een stukje wilde rijden ter controle. Nou alles deed het weer piek fijn. Ze hadden de powerswitch weer aangesloten, maar het probleem was een losse pijpverbinding. Wat en hoe, het zal mij een zorg zijn. Om 11.15 uur kon ik onderweg naar de bestemming van vandaag, met de groeten van de dealer; there are no charches!!

Ik ben er vandaag achter gekomen dat de op de TomTom opgeslagen eigen routes de nodige kuren vertonen. Niet in de eerste plaats omdat hij steevast wil beginnen aan het begin, ook al start je een stuk verder op de route, maar nog lastiger; hij maakt gebruik van de kortste route ook al gaat die over de kleinste dirtroads. De update van vorige week blijkt weinig accuraat

De snelheden kloppen van geen kanten, en ik kwam over dirtroads waarin de brug over de rivier jaren geleden al moet zijn verwijdert. De tijdsplanning gaat dan ook gigantisch mis. Als TomTom uitgaat van 120km/h, en de weg is onder reconstructie met max 30km/h dat loopt het aardig uit de pas. Kortom ik was pas om 18.00 uur in Ndumo waar de receptie al gesloten was. Daar moet ik mij morgen na 8.00 uur melden om een uitrijpas te halen.

Korte samenvatting: een meevaller met de auto, een tegenvaller met de wegen en de wegwijzers (in Swaziland lijkt meer dan 50% van de wegen onder constructie met erbarmelijk slechte omrijdingsroutes.) , en de TomTom eigen routes zorgen voor problemen.

Donderdag 5 december 2019.

Om 7.00 uur kreeg ik de wake_up call van de receptie, zodat er voldoende tijd was om te douchen en te kleden, en een kopje koffie te zetten. Ik heb blijkbaar geen ontbijt meebesteld, maar mistte het ook niet. Om stipt 9.00 uur was de Bushlore ophaaldienst er, waarna de lange rit naar het depot ging. Deze morgen geen files aan deze kant van de wegen. De auto (type Bushcamper) is inmiddels wel vertrouwd dus veel uitleg was er niet nodig, zodat na de inspectie en het papierwerk ik al binnen 45 minuten op weg was met de TomTom op de voorgeprogrammeerde route.

In het begin rijdt je extra voorzichtig om te wennen aan de auto, het links schakelen, en het vele verkeer tussen Pretoria en Johannesburg. Omdat het ook nog stevig regende matigde ik de snelheid nog ietsjes, waardoor ik in het begin niet veel erg had in het slecht reageren op het gaspedaal. Wat later werd dat prominenter toen ik bij het inhalen nauwelijks de 100 km haalde. Om een lang verhaal kort te maken; het werd van kwaad tot erger, en snel haalde ik heuveltje op niet eens de 60 km, en nog weer later bij een stevig heuveltje kwam ik nauwelijks boven de 40km/h en dat op de snelweg. Bij de grens met Swaziland lag ik al 4 uur achter op het  oorspronkelijke schema.

Dus heb ik daar maar eens met Bushlore gebeld met mijn inmiddels bekende contactpersoon Rob. Die begreep er helemaal niets van en vroeg nog of ik misschien benzine ipv diesel had getankt, maar aangezien het probleem al vanaf de start speelde was dat het niet. Het vermoeden is dat er een filter vervuild is, of dat het niet op tijd vervangen is. Inmiddels had hij snel een Toyota dealer opgezocht in Swaziland. Die blijkt in Mbabane te zitten, en die heb ik uiteindelijk wel gevonden, maar die was al gesloten. Daar moet ik morgenochtend echt langs want bij het zoeken naar een hotelletje ging de motor snel nog verder achteruit. Ik kon een helling naar een hotel zelfs in de 4×4 stand in de eerste versnelling niet halen. Dramatisch gewoon.

Ik heb net iets gegeten bij het aanliggende restaurant. Ik heb een mooie kamer in “The Place” een kleine uitspanning in de buurt van Mbabane, voor R990 per nacht (inclusief ontbijt deze keer). Wel wat meer dan de geplande campingplek in Hlane NP, maar ook luxer :).

Ik ben bekaf. Het kwik bleef vandaag steken op max 13 graden.

Woensdag 4 december 2019

Vanmorgen vroeg er uit. Via Maico naar station Zwolle met de auto voor de IC van 6.17 uur naar Schiphol. Met de geprinte boardingpas was de bagage afhandeling een fluitje van een cent. De handbagage werd nergens gecontroleerd op gewicht. Bij de douane hoefde nu eens niets uit de rugzak of koffer, dus daar was ik ook in een poep en een scheet doorheen. Na een bakje koffie door naar de gate om te boarden. Het was erg rustig in het vliegtuig. Ik denkt dat het minder dan 50% bezet was. Ik had de rij voor mijzelf. Ideaal.

We waren een kwartiertje later dan gepland geland, en waren blijkbaar het enige vliegtuig rond die tijd, want ik was binnen 5 minuten door de douane, terwijl 45 minuten heel gebruikelijk is bij de aankomsten in de ochtend. Na het afhalen van de bagage kwam de hotelshuttel om 23.15 uur voorrijden, zodat ik even over half twaalf met de koffers in de hotelkamer stond.

Dit was echt een veel prettiger reiservaring als met de nachtvluchten. Snel de inmiddels lege telefoon en tablet aan de oplader en er in.