Categorie: 2019-12 Najaar Roadtrip Zuid-Afrika

Roadtrip door Zuid-Afrika. Van Johannesburg naar de oostkust en daarna zuidwaarts naar Kaapstad, en langs de westkust weer naar het noorden en terug naar Johannesberg.

Geplaatst op

Kgalagadi Transfrontier Park

Zaterdag 21december 2019.

Vanmorgen ging de wekker om kwart over vijf, maar ik was al wakker van het gekwetter van de vogeltjes. Na een eenvoudig ontbijt ben ik om 6 uur begonnen aan de drive, van wat ik gemakshalve noem de grote driehoek. Heen de weg maar MataMata, halverwege de dwarsverbinding naar de weg naar Nossob, maar daar weer richting Twee Rivieren. Op papier een peulenschil maar dat is toch 250 km en omdat ik ruim over twee uur weer terug was was ik toch ruim 8 uur onderweg geweest. Gemiddeld dus ongeveer 30km/h, best heel snel voor een serieuze drive.

Wat daaraan bijdroeg was het feit dat er nauwelijks iets te zien was onderweg. Net als gisteren teleurstellend. Ik heb de auto geparkeerd en mijzelf op een biertje getrakteerd. Twee hamburgers van de braai maken het diner voor vandaag af.

Morgen verkast ik naar MataMata restcamp. Daar ben je nog meer van de buitenwereld afgesloten. Hier kon ik nog een voucher kopen. Misschien dat dit bericht er mee over komt.

Geplaatst op

Augrabies Falls National Park- Kgalagadi Transfrontier Park (locatie Twee Rivieren)

Vrijdag, 20december 2019.

Ik was vanmorgen om 7.45 uur onderweg na het gebruikelijke eenvoudige ontbijtje. Vandaag alleen maar goede asfaltwegen, en ook de TomTom was foutloos. Best leuk om de eerstvolgende afslag te zien op 280 km, maar ook een uitdaging om wakker te blijven. Gelukkig is het landschap van de Rode duinen prachtig, maar ook dat verliest na 2 uur wat aan charme.

Ik was om even over twaalf bij de receptie, waar ik tot mijn vreugde en verbazing de laatste nacht om kon boeken naar MataMata restcamp. Dat betekent wel dat de etappe naar Witsand over drie dagen tweehonderd km langer wordt en zeker 4 uur in tijd.

Ik kon het niet laten en heb na een uurtje rust de eerste drive gemaakt, die ronduit teleurstellend was. Heel weinig gezien. Wat opviel was het aantal kadavers. Volgens mij voor het grootste deel te danken aan de droogte.

Het was vanmiddag 36 graden, en alles wat je beroert veranderd in een stofwolk. Ongelooflijk droog is alles. Morgen hoop ik op meer succes in de vroege morgenuren.

Geplaatst op

Namaqua National Park  – Augrabies Falls National Park

19 december 2019.

Vanmorgen om 7.30 uur vertrokken, na een eenvoudig ontbijtje. Ik heb de kortere route naar Kamiskroon genomen, maar ook deze dirtroads vragen de nodige tijd; bijna drie uur voor 100km. Verder kon ik aardig doorrijden zodat ik om 1500 uur in Augrabies National Park aan kwam.

Na een half uurtje pauze heb ik mij toch maar weer aan de soms heel stijle dirtroads in dit qua natuurschoon prachtige park gewaagd. Ik ben dit keer iets verder doorgedrongen dan de vorige keer, mede omdat ik een paar sites heb overgeslagen waarvan ik wist dat die veel tijd vragen,  vanwege de gevaarlijke klim en afdaling.

Ik wilde nog van de gelegenheid gebruik maken nu ik power heb om de batterijen van de kamera’s en het tablet op te laden. Dus ben ik ongeveer halverwege omgekeerd.

Ik heb voor vanavond een tafeltje in het restaurant besteld. Ik hoop dat de (betaalde) wifi het doet, zodat ik misschien wat achterstallige berichten kan verzenden. We zullen wel zien.

Geplaatst op

‘T Kommetje – Namaqua National Park

Woensdag 18 december.

Ik was vanmorgen om 7.00 uur vertrokken voor de bijna 600 km naar Namaqua NP. Na 60km en een uur verder liet ik Kaapstad achter mij. Boven verwachting nergens files of oponthoud. Het had vannacht stevig geregend en het bleef vandaag de eerste 400km en 6 uur rijden zwaar bewolkt met motregen. Pas bij Garies kwamen er wat gaten in die bewolking.

De laatste 100km gaan over dirtroads, en dat schiet niet erg op, en blijft een uitdaging, zeker als er vele kilometers wasbord bij zit. Dan ben je aardig gammel aan het eind. Ik ben het park binnen gekomen via de Hondeklipbaai toegangspoort. De Campsite is dan nog ongeveer 25 km rijden door het zand. Omdat ik de eerste Campsite heb geboekt van een tiental coastal Campsite, hoefde ik de bandenspanning niet aan te passen, tenzij ik verder het park wilde verkennen, want er zijn een aantal stukken met soft sand.

Het is erg heiig zodat een mooie zonsondergang er niet in zit. Ik heb nog een stukje langs het strand gewandeld; er zouden hier zeehonden moeten zijn bij Boulderbaai, maar ik heb ze niet gezien.

Om 1800 uur dus de braai maar gestart. Het is nu een aangename 21 graden. Morgen naar Augrabies NP.

Geplaatst op

Table Mountain National Park

Dinsdag 17 december 2019

Vandaag heb ik opnieuw een bezoek gebracht aan het zuidelijke deel van Table Mountain NP; Cape Point en Cape of Good Hope, en deze keer ook de andere paden onderzocht. Al met al was ik daar toch zo’n 5 uur mee bezig. Eerst maar voor de drukte met het kabelbaantje naar de lelijke vuurtoren op Cape Point, het meest zuidwestelijke puntje van Zuid-Afrika, en daarna het park verder verkent.

Daarbij onderweg nog wat struisvogels en bontebokken gezien  maar ik was vooral onder de indruk van een gebied dat wit zag van de bloeiende bloemen. Heel fraai. Hoe al die bloemetjes heten weet ik niet. Volgens de folder zijn er meer dan 2200 plantsoorten in het park.

Ik heb op de terugweg nog even langs Simons Town gereden, waar een andere sectie van het park zich bevind; Boulders met zijn African  Penguin Colony. Ik vond het maar niks, en was na een paar foto’s al snel weer weg.

Ik heb in een supermarkt de water- en biervoorraad aangevuld en wat voor op de braai gehaald. Ik was om 1700 uur terug op de camping, na een leuke, redelijke koele, en heel winderig bezoek aan dit park. Het gedeelte van Tablet Mountain zelf sla ik maar over, en bewaar ik voor een andere keer. Als dat er nog eens van komt.

Geplaatst op

Bontebok NP – t’ Kommetje (Kaapstad)

Maandag 16 december 2019

Ik heb alleen een verkennende drive gedaan naar een lokatie binnen het park waar ik nog niet eerder was geweest. Veel bijzonders was het niet, maar wel een paar Bontebokjes gezien.

Daarna de lange drive naar de camping ten zuiden van Kaapstad die ik op internet gevonden had. Wat schetst mijn verbazing? Bij een bepaalde weg, en later op de camping had ik een deja-vu: hier ben ik eerder geweest met een camper. Mogelijk dat het archief van de reis uit 2004 opheldering geeft, maar ik ben al overtuigd. Ik heb vandaag niet de kortste route genomen, maar heb de omweg naar Cape Agulhas gemaakt, het meest zuidelijke puntje van Afrika. Hier waren wij natuurlijk ook al eens geweest. De vuurtoren is niet spectaculair, zeg maar saai, maar de scenery is prachtig. Na een half uurtje had ik het ook wel weer gezien.

De TomTom dacht mij maar weer eens over een dirtroads te sturen, maar daar had ik vandaag geen zin in. Dan nog liever ongeveer 50 km meer maken over het asfalt. In tijd zal het niets gescheeld hebben. De kustweg is spectaculair, en behoort tot de mooiste van de wereld, maar geeft mij ook nu weer een knoop in de buik: smal en druk.

Het was vandaag overal razend druk, met in alle kustplaatsje verkeersopstoppingen en veel files. Misschien een bijzondere dag deze maandag, of misschien het begin van de vakantie voor de Zuid-Afrikanen. Op de camping valt de drukte wel mee: redelijk gevuld. De braai kwam wat moeilijk op gang, maar ik heb toch nog wat worstjes en een hamburger als diner gehad.

Ook vandaag bij vlagen stormachtige wind bij een redelijke tempetatuur van 23 graden. Op zee niets gezien van passanten.

Geplaatst op

Garden Route NP – Bontebok National Park

Zondag 15december 2019

Omdat het zondag is en er bij de camping verder niets te doen is dan naar de zee te kijken, waar geen dolfijnen zich liet zien, ben ik pas om 7.00 uur opgestaan. Na een eenvoudig ontbijt, al snel onderweg naar Bontebok NP. De reis verliep vlotjes. Ik kwam terecht in een politiecontrole maar dat kostte nauwelijks extra tijd. Met weer veel wind en wat lichtte regen was ik om 14.00 uur op bestemming.

Na het installeren van een tafel en stoel, heb ik het park maar even doorgereden. Het is niet erg groot en ook verder weinig opwindend. Een paar soorten maar, maar ook ongeveer 200 Bontebokken, een ernstig bedreigde antilopen soort ( wereldwijd maar 3000 exemplaren). Ik heb er een 10 tal van gezien, merendeels op heel grote afstand, maar ook een paar dichtbij; op de camping.

Ik heb vanavond voor de eerste keer vuurtje gestookt en worstjes gebraden. Dat hoort er hier echt helemaal bij, maar heeft voor mij niet een erg hoge prioriteit.

De dag startte met 25 graden, en eind van de middag was het 25 graden. Het koelt nu weer stevig af. Ik kruip maar eens in de zak.

Geplaatst op

Addo Elephant National Park – Garden Route National Park (Tsitsikamma section – Storms River)

Zaterdag 14 december 2019.

Vanmorgen al weer vroeg op pad. Via de Rooidam, waar vanmorgen eens echt niets te zien was, naar de Matyholweni Entrance Gate via een aantal loopjes. Het was vanmorgen erg rustig.

Nog wel een haastig shot gemaakt van een bat-eard fox voor de verzameling.

Met stevige windvlagen en regenbuien onderweg naar Garden Route National Park. Onderweg nog een uitstapje gemaakt naar Cape St. Fransis voor een opname van de vuurtoren.

Daarna na lange dirtwegen naar Oysters Bay, maar daar viel niets te zien.

Het is voor mij ongewoon druk op de camping, maar dit is ook niet de streek waar ik normaliter heen ga. Ik vond met moeite een plekje voor de nacht. Het was vandaag een stuk koeler met zware windstoten en miezerbuien. 18 graden max.

Ik heb geen dolfijnen kunnen waarnemen in de hele zware golven voor de kust. Wel spectaculair zoals die stukslaan op de rotsige kust. Ik heb nog een paar kilometer gewandeld, maar niet meer naar de waterval of naar de suspension bridge. Voor beide was de tijd te kort. Morgen naar Bontebok NP.

Geplaatst op

Addo Elephant National Park

Vrijdag, 13 december 2019.

Ik had mijn wekker om 5.00 uur gezet, maar het tablet in de auto laten liggen. Ik werd om 5.30 uur wakker van de buren. Dus ik was er toch nog vroeg bij. Er zijn heel veel olifanten, vooral bij de waterplaatsen , maar het overige wild is tot nu toe erg schaars gebleven.

Er zijn wel leeuwen gesignaleerd maar ik heb ze niet gevonden. Zowel in de ochtenddrive als de middagdrive bij de Rooidam waterplaats tot wel bijna 100 olifanten, die elkaar deels lijken af te lossen. Het was een spektakel van je welste.

Er zaten heel veel jaarlingen bij, die angstvallig tussen moeders poten blijven in het gedrang aan de waterkant. Alleen grotere olifanten gaan de plas echt in voor een kopje onder. Het was weer genieten.

Dat was iets minder wat het weer betreft. Het was vandaag 37 graden, en dat vind ik echt een beetje te veel van het goede. Morgen ga ik door het park naar het zuiden en verlaat het dus via een andere poort. Die route van 25 km zonder loopjes heb ik vandaag maar niet gedaan.

Geplaatst op

Mountain Zebra NP – Addo Elephant National Park

12 december 2019.

Met een kleine 400 km was het vandaag een goed haalbare gedachten om onderweg nog een kort bezoek te brengen aan een ander park, nl. Camdeboo National Park; net als Mountain Zebra gisteren voor mij onbekend terrein. Het is een park waar geen roofdieren zijn, alleen veel soorten antilopen. Op de folder lijkt het dat alle wegen rondom een grote waterpartij voeren, maar alles was gortdroog. Geen water te bekennen alleen het riet suggereert andere/betere tijden.

Met twee uur had ik het wel ongeveer allemaal gezien. Veel van het wild bleef op grote afstand.

Bij het laatste deel naar Addo ging de TomTom weer helemaal in de fout (of ik in de voorgeprogrammeerde route), maar omdat ik inmiddels al wel een wegenkaart had aangeschaft, kon ik goed bijsturen. Ik ben nog even gestopt voor een kerk in Ladybrand.

Om goed 1400 uur was ik in Addo Elephant National Park, waar ik snel een aardig campingplekje heb geclaimd door er een tafeltje op te zetten, waarna ik de eerste ronde door het park heb gemaakt.

Alles is ook hier gortdroog. Rijden met de ramen open levert geheid een stoffig interieur op, maar dat moet dan maar. Zowel gisteren als vandaag staat er een heel harde vlagerige wind, die zelfs deze zware auto laat schudden als ik ergens stil sta hoger in de bergen. Vandaag de eerste keer wat zonnebrandcrème op mijn rechter arm gedaan, want met 27 graden begon het aardig te kleuren.

De mooiste herinnering aan deze dag was een groep van ongeveer 20 olifant(jes) bij een van de weinige nog water bevattende waterplaatsen. Geweldig om te zien hoe de interactie is met nieuwkomers, en de bescherming die de aller kleinste genieten. Morgen hopelijk weer zo’n tafereeltje.