2015 Australie – Pagina 3

2015-10-112019-09-08

Walpole

Ook vandaag was ik weer om even over zeven onderweg in de richting van Albury. Ik wilde vandaag kijken of er hier langs de kust nog wat mooie plaatjes zijn te maken. De eerste 500 km waren weer niet spectaculair dus kon ik doorrijden en alleen om de 200 km even een bezine en koffie break. Onderweg toch nog maar een keertje gestopt om de redelijk veel voorkomende lizard (bluethroated lizard) zoals ik vandaag vernam op de weg vast te leggen. De kleur was afwijkend van de vorige exemplaren. Ze worden zo genoemd omdat als ze zich bedreigd voelen ze de bek openen die echt blauw is vanbinnen.

Even voor Albany maar zeker erna begint het rijden weer leuk te worden. De bergen en dalen en hier en daar zelfs echte bomen zijn terug. Er moet weer een beetje gewerkt worden om de auto op de weg te houden. Even voorbij Albany komt de weg ook weer dichter bij de kust zodat de detour maar een paar km is. Dat nodigd meer uit dan 30 km heen en weer terug.

Om bijna drie uur vond ik het wel genoeg en heb ik een afslag genomen naar een aangegeven camping.
Dat is een schot in de roos gebleken. Hij ligt direct aan zee en de beheerder heeft mij een aantal zelfgemaakte foto’s laten zien van de wildflowers die hier in de omgeving te vinden zijn en wat mogelijke vindplaatsen op een kaartje gewezen. Ik heb dan ook een korte wandeling gemaakt over de camping en langs de kust. Kon ik lekker tot rust komen na al dat kilometervreten van de afgelopen dagen.

O ja op de camping lopen ook een paar skippy’s rond, maar het is inmiddels al wat donkerder dus de foto die is bijgevoegd is wat minder.

Morgen knip ik de etappe naar Perth in twee.

2015-10-10

Esperance

Vandaag vier etappes van ongeveer 200km gedaan van Mundrabilla via Cocklediddy (8 inwoners), Balladonia (alleen roadhouse) en Norseman (waar ik dacht te eindigen) naar Esperance. Dit is een wat grotere havenplaats. Ik sta hier vanavond op Pine Grove Holiday Park. Veel valt er niet te vertellen over deze dag. Ik was om 7.00 uur vertrokken en in de vroege uurtjes heb ik twee keer een prachtige zwarte adelaar gezien die zich tegoed deed aan s’nachts aangereden kangaroes. Ik heb er geen foto’s van kunnen maken want als ik afremde gingen ze er al vandoor. Verder heb ik twee keer een groepje emu’s gezien.

Daarna werd het weer stil wat wild betreft. Alleen de grote kraaien zie je overal, want ja ook deze highway ligt bezaaid met slachtoffers, soms wel vier binnen 1 km. Het beeld wordt wel wat vertroebeld omdat men hier de kadavers gewoon niet verwijderd.

De emu herinnerde mij dat ik gisteren in de opsomming deze grote vogel was vergeten. Bij deze dan.
Op deze Eyre Hyway is net als op eerdere hyways regelmatig een stuk aangegeven als landingsbaan voor noodgevallen voor de flying doctors service. De berm is dan een stuk breder vrij van gewassen. Efficient en met de verkeersdrukte hier heel plausibel.
Ik heb nauwelijks gestopt voor foto’s want er is eigenlijk niets bijzonders te zien, en bovendien zit je binnen 10 tellen helemaal onder de vliegen, en heb je ze ook in een zwerm in de auto. Dat vergalt toch wel een flink stuk deze vakantie. Ik wist dat er veel zouden zijn maar niet in deze hoeveelheden. Alleen s’morgens vroeg en laat in de middag als de temperatuur lager is valt er mee om te gaan.

Er valt misschien nog een bijzonderheid te vertellen over deze snelweg, nl dat deze het langste stuk weg zonder bochten bevat in Australie (mogelijk ook wel daarbuiten).

Hoe dat is om te rijden moet je zelf maar eens komen ervaren. Ik heb vanmiddag de klok weer drie kwartier terug moeten draaien waardoor ik ondanks de extra 200 km toch nog rond 4 uur aan het bier kon. Morgen zien we wel weer wat die brengt.
Gisteten en vandaag geen wifi dus gaat ook deze in de wacht.

2015-10-09

Mundrabilla

Voor degene die mijn reisschema hebben: ja ik heb een dag ingelopen. Na de twee etappes langs de kust van het Eyre Peninsula waarbij ik beide keren net iets verder ben doorgereden heb ik daar vandaag nog een schepje bovenop gedaan. Vanmorgen niet eens heel vroeg vertrokken naar Fowlers Bay waar van juli tot oktober vanaf de steiger bootvaarten worden verzorgd om de Southern Whale te spotten. Ik was daar dan ook al redelijk vroeg in de verwachting s’middags nog wel iets te kunnen doen.

De plaatjes spreken voor zich. Het was er volledig uitgestorven. Geen boot en geen whales. De reden om hier te overnachten was dus vervallen dus heb ik besloten verder te gaan omdat het nog maar net twaalf uur was.
Op een binnenweggetje (dirt road), heb ik even een stopje gemaakt om een mij onbekende hagedis/leguaan/gekko, op de foto te zetten, waarvan ik er de afgelopen dagen vele tientallen langs en op de weg (death and alive) heb gezien.

Ze blijven niet op je wachten dus heb ik voor de betere foto’s nog een paar stopjes gemaakt.
Het soort heeft nog geen eigen verkeersbord verdiend.
Anderen hebben dat wel.
Nadat ik er al een met koala’s, eend, zwaan en natuurlijk kangaroe of possum had gezien kwamen daar vandaag weer een paar bij.
Deze wil ik jullie niet onthouden:

En als die 100 km dan hebt gehad dan volgt er weer een:

Daarna zag ik nog borden met koeien en met schapen (stray animals) voor de nog volgende 370 km (geen tikfout).
Omdat het bij Fowlers Bay niet was gelukt dacht ik de whales te gaan zien bij Head of Bight zo’n 200 km verderop.
Uiteindelijk heb ik de tijd en de benzine en toegangsfee voor het park mij maar bespaard toen ik bij de toegangsweg dit bordje zag:

Omdat het nog steeds redelijk vroeg was heb ik de weg door de Nullarbor er maar aan vast geplakt. De naam staat voor “vlakte zonder bomen”, en dat is ook het geval over een afstand van ruim 100 km. Elke foto gaat daar de mist in dus die heb ik maar niet genomen. Het deed mij nog het meest denken aan de grote vlaktes van Etosha in Namibia en die van de Kalahari in Botswana maar met net iets meer lage struikjes, maar hier was het veel langer meer van hetzelfde. De laatste 100 km in dit NP gaan dichter langs de kust en heeft wat lage bomen/hoge struiken.
Ik heb er nog even over gedacht om de auto daar op een parkeerplaats te zetten voor de nacht maar uiteindelijk ben ik toch maar doorgereden naar Mundrabilla Roadhouse. Bij de grens tussen de staten South Australia en West Australia is nog steeds een controlepost op de snelweg. Er mag geen fruit, honing, zaden, grond, etc. van South naar West; van West naar South mag je gewoon doorscheuren. Ik moest mijn appeltjes voor de dorst dan ook inleveren. Eentje heb ik ter plekke nog verorberd. Mij lijkt dit soort maatregelen voor gewoon personenverkeer uit de tijd, maar ze zijn echt heel zorgvuldig: alle plekjes moesten open en werden gecontroleerd.
Het is nu weer overkomen. Ik dacht hier om 1830 uur aan te kunnen schuiven voor het diner. Na enig wachten viel mijn oog op 4 klokken aan de wand. Eén met Bar time, één met SA&NT time (south Australie en Northern Territory) één met Our time en één met WA (west Australie ) . Mijn klokje gaf de SA tijd aan maar de lokale tijd blijkt dus anderhalf uur vroeger te zijn. Dus ben ik feitelijk al om drie uur gestopt ipv half vijf. Maar goed veel meer km had ik toch echt niet willen maken. Het volgende servicepunt is maar 170 km verderop!
Morgen gaat het dus verder over the Great Victoria dessert/Nullabor Plain. Daarna moet de klok weer verder terug.

2015-10-08

Streaky Beach

Om 8 uur vanmorgen was de receptie open en kon ik de borg terughalen voor de boomkey (pasje voor de slagbomen) en kon ik op weg. Ik had de route uitgestippeld als helemaal langs de kust in de verwachting dan ook regelmatig mooie doorkijkjes te vinden voor wat fraaie foto’s, maar dat viel vies tegen. Slechts op een paar hele kleine stukjes komt de weg in de buurt van de zee. Verder moet je steeds aparte weggetjes inslaan naar de kust veelal 4 tot 6 km heen en weer terug. Dat had ik al gauw gezien. Natuurlijk ben ik wel een keertje gestopt voor de inmiddels vertrouwde Long Black, vanmorgen met een stukje cheesecake.

Verder valt er vandaag niet veel anders te melden dan dat het weer warm aan het worden is. Vandaag 30 graden, en dat het landschap weinig indrukwekkend is met uitzondering van de spaarzame stukjes direct aan de kust.

Soms wordt zelfs een hooibaal interressant als het enigszins afwijkt van de eentonigheid.

Ik sta een nachtje op de lokale camping, maar daar is geen wifi. Daarvoor heb ik mij even ingeschreven bij de bibliotheek van de lokale school. Met een eigen (tijdelijke) pas kan je hier dan internetten. Ik ga zo op zoek naar wat te eten, want ze gaan hier wel zo sluiten.
Vanaf hier gaat het lastiger worden denk ik om contact te leggen. We gaan het ervaren.

2015-10-07

Whyalla

Vanmorgen op tijd opgestaan dus was ik ruim op tijd bij de Sealink checkin balie. Het kantoortje was zelfs nog gesloten. Het bleek dat mijn horloge inmiddels alweer een halfuur voorliep. Die moet maar eens naar de horlogemaker terug. Maar ja beter te vroeg dan te laat. Voor de rest een saaie tourdag zonder enige bijzonderheid ware het niet dat ik op de hyway bij Adelaide vreemde geluiden hoorde aan de rechterzijde: net of er op de bumper voor werd geklopt. Bij de eerste de beste gelegenheid de auto aan de kant gezet ondanks dat ik al even niets meer hoorde. En wat bleek?

Ja mijn rechter knipperlicht is er gewoon uitgetrild/ gewaaid. Dat is wel lastig, maar geen reden lijkt mij om de reis te onderbreken om naar een garage te gaan. Ik gok er maar op dat ik zo Perth ook wel haal.
Ik had het idee om naar Iron Knob te gaan maar dat is Whyalla geworden. Daarmee heb ik de eersye 70 km van morgen vast gehad. Ook nu nog is het erg winderig maar de temperatuur is iets beter. Met een goede 20 graden heb ik het wel ongeveer goed. Heel iets anders dan de 35 plus die ik drie dagen geleden nog had, maar beter dan op KI. Maar het zou hier ook warmer gaan worden. Naast de camping is een footballclub waar ik vanavond zou kunnen gaan eten. Ik krijg dan zelfs een gratis drankje. Anders moet ik een stukje lopen om naar een pub te gaan voor een pub-meal. Ik zie wel. Ik sta hier direct aan zee; lekker in de wind. Hoop dat ik het vanmacht niet al te koud krijg.

2015-10-06

KI_2

Vandaag is Caelan jarig, maar dat is hier vele uren eerder dan thuis, dus als ik dit schrijf moet het nog 6 oktober worden voor hem. Leuke gedachte niet waar?
Vanmorgen wat later opgestaan om daarna een bezoek te brengen aan Flinders Chase met mooie kusten en een furr seal colony.

Even een snelle luch in het visitor center ( the Chase Cafe) waarna het richting het oosten gaat.

Onderweg nog een stop gemaakt bij Hanson Bay Wildlife Sanctuary waar koalas, kangaroes, Tammar wallabies, possums en echidnas op een open (niet afgesloten door hekwerk) terrein leven. Vreemd idee, want bij een sanctuary heb ik altijd een afgesloten terrein voor ogen. Ik heb daar wel koala’s en kangaroes gezien, maar de rest niet.

Daarna ben ik naar Kingscote gegaan maar daar was niets te doen en bovendien is het vandaag met de bolle wind ook onaangenaam koud. Na wat boodschappen gedaan te hebben ben ik naar American River gegaan waar ik een campingplekje heb gevonden op zo’n basic campsite.

Van hier is het maar zo’n 50 km naar de veerhaven van Penneshaw.

2015-10-05

Kangaroo Island

Nadat ik gisteren het bericht verstuurd had bij het informatiecentrum ben ik via twee outlook points naar de Mc Kenzie Falls gegaan. Voor elk van de locaties moest ik de nodige meters afleggen zodat ik gisteren mijn dagelijkse doelstelling wel 5x heb gehaald (en ja dat is behoorlijk veel km’s). Om een indruk te krijgen nog een beeldje.

De camping is mooi aangelegd maar heeft alleen een toilet als voorziening. Lekker basic dat vind ik altijd wel leuk.

Bij het verlaten van de Grampions in de wat ik dacht vroege uurtjes heb ik een aantal keren Walibi’s of Kangaroes gezien. Vandaag waren de levende exemplaren in de meerderheid. En zo hoort het natuurlijk altijd te zijn. Het was aardig aanpoten vandaag mede omdat gisteren de klok blijkbaar een uurtje naar voren is gezet, om nog op een redelijke tijd een veerboot te kunnen halen zodat ik op KI (Kangaroo Island) nog tijd heb om een overnachtingsplek te zoeken. Dat is gelukt. Ik heb de veerboot van 1530 uur gehaald.

Vervolgens heb ik de 150 km nog gemaakt maar de westkant om morgen in stapjes terug te kunnen gaan. Ik heb voor een gewone camping gekozen voor warm water uit een douche maar dat viel behoorlijk tegen. (Western KI caravan park scoort geen voldoende wat voorzieningen betreft.) Wel is hier een korte wandeling uitgezet waarbij ik veel walibi’s heb gezien.

Morgen Flinders Range.

2015-10-04

Grampians

Ik had het alarm op mijn tablet op 5.15 uur gezet. Na douche en klein ontbijtje ging ik op weg. Een blik op de autoklok in de verwachting ongeveer 6 uur te zien was even verrassend: 4.52 uur. Vandaar dat het nog zo donker was. Afijn ik kon inderdaad de eerste uren genieten van een erg rustige weg langs de kust, die nadat de zon op kwam ook nog eens heel mooi bleek te zijn. Verwacht niet dat the Great Ocean Road als hyway ook betekend dat je flink het gaspedaal kan indrukken. Integendeel het is een redelijk smalle tweebaansweg met scherpe bochten zodat de gemiddelde snelheid onder de 60 km/u blijft. Ik was rond 9 uur bij the 12 Apostles en daar heb ik toch wel ruim een uur rondgelopen want het is een uitgebreid marine coastal park.

Daarna moest ik nodig benzine tanken en was ik zelf ook toe aan koffie met gebak, dus even een break gemaakt in Port Campbell. Oja voor ik het vergeet: ik heb vanmorgen twee keer een kangaroe zien hoppen. Helaas moest ik ook 1 keer uitwijken voor een net aangereden exemplaar. Dat was echter op de ocean road. In the Grampions ziet het wat minder goed uit. Ik kom weer vingerd tekort op de laatste 70 km.
Ik ben nu in het info centrum de enige plek in het park met wifi. Mijn kampeerplek en de outlooks en waterval zijn nog een half uur tot een uur rijden. Ik stuur daarom nu het bericht als het lukt.

2015-10-03

Anglesea 2

Vanmorgen tot ongeveer 8 uur in bed blijven liggen; het is tenslotte mijn rustdag. Na de gebruikelijke ochtendactiviteiten wilde ik de autoramen sluiten om een wandeling te maken langs de kust. Tot mijn schrik ging dat niet en ook wilde de auto niet meer starten. Een lege accu, waarschijnlijk omdat ik gisteravond wat langer had liggen lezen met de binnenverlichting aan en ook mijn tablet had geladen. Gelukkig werd ik via de receptie snel geholpen door een service auto, maar ik ben daarna eerst maar een stukje gaan rijden om weer wat lading in deze zwakke accu te krijgen. Ik heb van de nood gelijk maar een deugd gemaakt door boodschappen te doen en koffie te drinken.
Daarna toch maar begonnen aan de wandeling van 2×6 km langs de kust met de naam Surfcoast Walk die vanaf de camping naar Pt Addis beach gaat. De beloofde manigfieke uitzichten vielen wat tegen, en na de eerste thrills wordt het al snel monotoon. Het coastal heathland zoals het wordt genoemd heeft wel een aantal fraaie wilde bloemen te bieden en wat bijzondere struiken: het is een beschermd gebied.

Op de terugweg had ik nog wel een leuke verrassing. Ik was er getuige van dat een kleine slang de net gedode muis oppakte en na de kop bijna naar binnen te hebben gewerkt de veilige bush in kroop met de muis in de bek.

Een enerverende onderbreking van de warme, en mijn voeten slopende, wandeling. (Geen echte wandelschoenen meegenomen). Na een biertje op de camping ga ik straks weer naar de chinees, deze keer voor de fried rice. Ik wil morgen vroeg op pad omdat het ook vanmorgen weer erg druk was op de Great Ocean Road. Misschien omdat het morgen zondag is dat in de vroegte meevalt. Als alles meezit kan ik dan toch nog iets van de Grampians zien.

2015-10-02

Anglesea

Over de route van vandaag valt niet veel te melden: 500 km snelweg. Het landschap is niet heel bijzonder; wat andere vegetatie dan in Nederland maar voor de rest had het ook de route naar Parijs kunnen zijn. Licht glooiend met hier en daar wat lichte bebossing. De Hume Freeway is wel mooi aangelegd; je ziet het tegemoetkomende verkeer nauwelijks door de brede middenberm met mooie bomen. Wel het type boom dat aantrekkelijk is voor de koala’s, wat de waarschuwingsborden langs de weg verklaard. Gelukkig vandaag geen aangereden koala gezien, wel weer kangaroo, walibi en vossen maar ik denk dat ik vandaag genoeg vingers had om ze te kunnen tellen.
Ik heb alleen een tussenstop gemaakt bij de grote M voor croissants en koffie. Lekker opgewarmd. Daar was wifi dus iets langer blijven hangen om de post weg te werken en wat muziek van Spotify te downloaden.
Tot 10 km voor Melbourne ging het voortreffelijk maar daarna werd het een stuk minder. Een paar uur vertraging heb ik wel opgelopen voordat ik bij de voorgenomen camping kwam. Mijn gelukkige gesternte had er voor gezorgd dat ik vanmorgen heel vroeg vertrokken ben en onderweg geen uitstapjes heb gemaakt. Zonder dat had ik vandaag wel eens zonder plekje kunnen zitten. Het blijkt vandaag of morgen een nationale feestdag te zijn en heel Melbourne lijkt wel naar deze kust te zijn gekomen voor een lang weekend. Niet alleen alle wegen, maar ook de campings zijn afgeladen. Mogelijk ook de reden dat het gisteren al kantje boord was.
Op deze camping: Anglesea Beachfront kan ik alleen staan omdat ik het minimum van twee nachten heb betaald. Dat zit echter niet in de planning van mij, maar lijkt nu wel het beste om te doen om niet morgen in de Grampians geen plekje te kunnen vinden. Ik denk er vanavond nog even over na of ik die rit dan wel maak of dat ik beter direct richting Kangaroo Island kan gaan en ergens verder op de route de rustdag zal nemen. Tenslotte heb ik nog nergens iets vastgelegd.;)

Ik heb even een bezoekje gebracht aan het dorpje. Het uitgaancentrum bestaat uit een pizzaria, bakker, fietsenzaak, supermarktje en een chinees.

Bij de laatste heb ik een biertje gedronken en fried nodles gegeten maar op een heel vreemde manier klaargemaakt. Het lijkt in niets op de bekende bami. Maar ik moet bekennen dat het prima smaakte.
Na een warme dag koelt het nu snel af. Ik kruip maar snel onder het flinterdunne dekbed en ga nog wat lezen. Misschien vind ik nog een hotspotje vandaag of morgen.