Auteur: Anne

Geplaatst op

Punda-Maria Restcamp

Vrijdag 27 december 2019

Ik was er vanmorgen redelijk vroeg uit, maar later dan de openingstijd voor de poort die al om 4.30 uur is. Ik vond het nog iets te donker. Ik heb eerst Dzundzwini Sping lookout bezocht voor een paar bijzondere momenten. Er waren al veel vlinders actief.

Vandaar naar het uiterste noorden voor nog maar eens een bezoekje aan Crooks Corner.

Er was flink wat water in de Limpopo river.

Met nog wat kleine loopjes daarna maar weer naar Punda Maria, waar ik de schaduw heb opgezocht. Het was weer eens 42 graden. Te heet voor mij. Alle energie vloeit uit je lijf.

S’avonds nog maar eens de Mahonie loop gedaan, maar zonder veel resultaat.

Vanavond begon het ineens heftig te waaien, en kregen we wat regen. Gelukkig wat verkoeling, maar ook daarna was het nog 35 graden toen ik mijn bed opzocht.

A

Geplaatst op

Marakele National Park- Punda Maria Restcamp Kruger National Park.

2e Kerstdag, 26 december 2019.

Na een lange reisdag waarin toch weer een aantal discutabele keuzes door de TomTom werden gemaakt was ik, na zo’n 550 km, om 15.00 uur in Kruger NP. Ik ben onderweg even gestopt om te tanken en gelijk een kop koffie gehaald bij Wimpy, zodat ik gebruik kon maken van de wifi. Niet erg stabiel maar toch wel wat overgekomen.

Het was vandaag weer heel erg heet. 42 graden was vanmiddag de buiten temperatuur: peentjes zweten dus. Om 16.30 uur nog een korte drive gedaan, maar buiten wat Kudu’s en antilopen was de buit zero. Alles blijft diep in het bos met die hitte.

De airco van de auto maakt overuren, maar rijdend is het het beste uit te houden. Ik denk dat het nieuwe record voor de Kerst vandaag is gezet. Morgen nog een dag in het noorden van Kruger NP, daarna in een paar rukken naar het zuiden.

Geplaatst op

Pilanesberg NP – Marakele National Park

1e Kerstdag 25 december 2019.

Ik heb vanmorgen Pilanesberg bewust links laten liggen, en ben direct vertrokken naar Marakele National Park. Het is waarschijnlijk de kortste etappe van deze trip, maar zonder deze tussenstop vond ik het te ver naar het noorden van Kruger NP.

Vanmorgen zat ik al een om 9.00 uur bij de M voor koffie, maar de wel aanwezige wifi werkte helaas niet, zodat de berichten niet verzonden zijn. In Kruger zijn ook niet veel mogelijkheden.

Het eerste deel van dit park is goed te berijden, maar het tweede deel ervaar ik steeds weer als onaangenaam door de slechte conditie van de weg, en de stijle hellingen. Ik heb daar dan ook maar een heel beperkt deel van gedaan en ook nog eens zonder enig wild te zien.

Het eerste deel heeft meer tracks dan op de kaart zijn aangegeven, maar die zijn ook slecht (niet) verder aangegeven, zodat je het gevoel krijgt maar wat rond te rijden. Ik heb vanmorgen het grootste deel verkend, en vanmiddag slechts een bezoek gebracht aan de birdhide. Niet veel gezien, maar toch wel tevreden met deze rustige dag zonder pech.

O ja, het is waarschijnlijk de heetste 1e Kertsdag die ik meemaak met 38 graden vanmiddag in de schaduw!

Geplaatst op

Red Sands Country Lodge- Pilanesberg National Park

24 december 2019

Na een nacht waarbij het incident van gisteren nog lang in mijn hoofd zat, en een eenvoudig ontbijt bleek dat de accu opnieuw helemaal leeg was. Ook met startkabels wilde hij niet meer starten. Na overleg met Bushlore en enige aanwijzingen kon ik de motor toch aan de praat krijgen via de tweede accu, die daarmee ook gelijk leeg lijkt. Ik moest op zoek naar een nieuwe accu. Op de weg naar de uitgang kwam ik gelukkig de eigenaar van de Lodge nog tegen. Na nogmaals het gebeuren van gisteren besproken te hebben kon hij mij haarfijn uitleggen waar ik in Kuruman moest zijn voor een nieuwe accu. Ik vond het bedrijf dan ook snel, moest wel nog een poosje wachten tot het open ging, en daar hadden ze de goede vervanger, en die na een half uurtje ook ingebouwd. Ik moest ondertussen in het pand wachten want buiten was het veel te gevaarlijk. Overvallen waren schering en inslag kreeg ik te horen. Afijn, weer met de nodige vertraging onderweg naar Pilanesberg NP.

Ook nu heb ik onderweg de zoekopdracht opnieuw ingevoerd omdat de voorgeprogrammeerde route volstrekt onlogisch was. Ik won gelijk 60 km, en ruim 45 minuten na de wijziging. Ik ben via de Bakubung Gate het park ingereden, en via de Manyane Gate er weer uit, want daar had in gereserveerd op de Campsite. In de administratie was niets te vinden, dus maar een nieuwe booking gemaakt. Het is een relatief duur park, met merendeels ontzettend slechte wegen. Geen aanrader voor een normale auto. Gelukkig niet helemaal voor niets een beetje door het park gereden. Ik heb neushoorns en olifanten gezien, maar ook het gebruikelijke spul.

Ik hoop dat de video het gespetter van een groepje olifanten goed weergeeft, omdat op de voorgrond hoog gras de focus steeds verstoorde. Na een eenvoudige broodmaaltijd, met iets van de braai, heb ik nog lekker wat gelezen. Morgen een hele korte etappe naar Marakele National Park.

Geplaatst op

Mata-Mata –  Red Sands Country Lodge.

23 december 2019

Om 5 uur ging de wekker want ik wilde alle beschikbare tijd ook goed gebruiken voor de lange etappe van vandaag. Toen ik de auto wilde starten na een eenvoudig ontbijtje, bleek de accu helemaal leeg. In het dashboard kastje lag een kabeltje los waarmee de accu’s blijkbaar communiceren. Na aansluiting een hoop gepiep en rode lichtjes. Gelukkig was er iemand beschikbaar met startkabels, zodat ik toch nog redelijk snel weg kon en om 9.00 uur weer bij Twee Rivieren was.

Heel snel voor de 125km, vooral te danken aan het feit dat er onderweg ook niets te zien was. Na deze rit kan ik stellen dat dit het minst succesvolle bezoek was aan Kgalagadi. Na de volgende 250 km naar Uppington waar ik nog wat boodschappen heb ingeslagen, de weg vervolgd naar de gedachte eindbestemming van vandaag Witsand Nature reserve. Wat er mis is weet ik niet maar na een paar honderd km waarvan 80 over dirtroads werd ik geacht op bestemming te zijn bij een boerderij in de middel of nowhere. Helemaal fout dus. Ik ben de weg maar verder gevolgd en kwam al snel uit bij de N14  die ik genomen heb in de richting van Olifantshoek. Op de wegenkaart die ik heb komt Witsand helemaal niet voor, maar ik wist dat het ook vanuit de kant van Olifantshoek bereikbaar moest zijn. Ik heb de routeplanner afgebroken, en opnieuw gezocht naar Witsand NR, en dat werd ook gevonden. Vervolgens stuurde de TomTom mij elk karrespoor dat aansloot op de N14 in, meestal afgesloten met een hek en een naambordje. Ik werd het helemaal zat en heb gezocht naar de mij bekende Red Sands Country Lodge. Die bleek zo’n 100 km in de richting te liggen waar ik morgen toch heen moest. Ruim nadat ik daar na toe onderweg was stond de aanduiding Witsand Nature Reserve langs de snelweg! Ik heb nog even die route opnieuw ingepland, maar dat bleek toch weer ruim 70 km aan dirtweg te betekenen. Ik heb besloten die reservering maar als verloren te beschouwen en door te rijden naar Red Sands Country Lodge. Daar is iets vreemds gebeurd in mijn hoofd. Ik reed achter een andere auto aan onder de toegangspoort door tot ik een bord zag met No Dayvisitors, wat ik vertaalde als no one day visitors. Dus ik stopte, ging in zijn achteruit en ben vertrokken naar Kuruman, waar ik een Mac zag, en de kans schoon zag misschien vrije wifi te halen en een milkshake. Terwijl ik in de rij stond werd ik aangesproken door een man die zich bekend maakte als de eigenaar van de Red Sands Lodge en mij vertelde dat ik het ingangshek kapot had gereden, en dat evident was door de sporen op mijn auto. Ik was geschokt, ben de auto gaan controleren, en had daar inderdaad verfsporen, maar eigenlijk geen schade. De man dacht misschien aan hit and run, terwijl ik er niets van had meegekregen. In het gesprek bleek ook mijn misinterpretatie van het bord bij de ingang. Ik ben vervolgens teruggereden naar de Lodge, en sta hier nu op de camping. Al mijn gegevens voor een verzekeringszaak heb ik beschikbaar gesteld nadat ik het kapotte hek had gezien. Het was een automatisch sluitend hek, dat blijkbaar is dichtgedaan toen mijn voorkant er nog tussen stond, en heeft zichzelf uit de reling gedrukt en is omgevallen, waarmee de elektronische sluiting is beschadigd. Extra vervelend omdat dit hek de beesten op deze Lodge binnen moet houden. Nu moet er iemand ingehuurd worden. Misschien dat ik morgen nog iemand zie. Nu is alles allang gesloten, zodat ik ook niet naar de wifi kan vragen. Weer een dag met ongewenste pech.

Geplaatst op

Mata-Mata restcamp.

Zondag 22 december 2019.

Met wat koffie en rusks was ik al voor zes uur onderweg naar de campsite voor vandaag in Mata-Mata aan de grens met Namibië. Via de Nossob road en een bypass is dat 225 km rijden. Vandaag heb ik wat mooie beelden kunnen schieten van cheetah’s, hyena’s en leeuwen. Vandaag ook weer eens een wat grotere groep met springbokjes, maar het is beduidend rustiger dan mijn ervaringen uit andere jaren.

Om negen uur had ik zelfs wat regen, waardoor de temperatuur vandaag voor het grootste deel van de dag rond 25 graden lag, alleen aan het einde van de middag was het toch weer 30 graden. Ik had net wat foto’s gemaakt van een paar leeuwen toen ik een paar km verder ineens een heftig kabaal hoorde achterin de auto. De rechter achterband was finaal aan flarden.

Gelukkig kreeg ik als snel hulp van een familie uit Zuid-Afrika die met twee auto’s aan het toeren was. De twee jongens lagen gelijk onder de auto om de krik te bevestigen en om de band te wisselen met degene op de achterkant. Een extra paar ogen op de uitkijk, en de klus was met een kwartiertje geklaard, zodat ik verder kon.

Ik was om kwart voor drie op de Campsite waar ik de auto in wat schaduw kwijt kon. Ik heb besloten niet nog eens een paar uur te gaan rijden, maar lekker wat te gaan lezen. Het wordt morgen ook weer een hele lange dag onderweg.

Geplaatst op

Kgalagadi Transfrontier Park

Zaterdag 21december 2019.

Vanmorgen ging de wekker om kwart over vijf, maar ik was al wakker van het gekwetter van de vogeltjes. Na een eenvoudig ontbijt ben ik om 6 uur begonnen aan de drive, van wat ik gemakshalve noem de grote driehoek. Heen de weg maar MataMata, halverwege de dwarsverbinding naar de weg naar Nossob, maar daar weer richting Twee Rivieren. Op papier een peulenschil maar dat is toch 250 km en omdat ik ruim over twee uur weer terug was was ik toch ruim 8 uur onderweg geweest. Gemiddeld dus ongeveer 30km/h, best heel snel voor een serieuze drive.

Wat daaraan bijdroeg was het feit dat er nauwelijks iets te zien was onderweg. Net als gisteren teleurstellend. Ik heb de auto geparkeerd en mijzelf op een biertje getrakteerd. Twee hamburgers van de braai maken het diner voor vandaag af.

Morgen verkast ik naar MataMata restcamp. Daar ben je nog meer van de buitenwereld afgesloten. Hier kon ik nog een voucher kopen. Misschien dat dit bericht er mee over komt.

Geplaatst op

Augrabies Falls National Park- Kgalagadi Transfrontier Park (locatie Twee Rivieren)

Vrijdag, 20december 2019.

Ik was vanmorgen om 7.45 uur onderweg na het gebruikelijke eenvoudige ontbijtje. Vandaag alleen maar goede asfaltwegen, en ook de TomTom was foutloos. Best leuk om de eerstvolgende afslag te zien op 280 km, maar ook een uitdaging om wakker te blijven. Gelukkig is het landschap van de Rode duinen prachtig, maar ook dat verliest na 2 uur wat aan charme.

Ik was om even over twaalf bij de receptie, waar ik tot mijn vreugde en verbazing de laatste nacht om kon boeken naar MataMata restcamp. Dat betekent wel dat de etappe naar Witsand over drie dagen tweehonderd km langer wordt en zeker 4 uur in tijd.

Ik kon het niet laten en heb na een uurtje rust de eerste drive gemaakt, die ronduit teleurstellend was. Heel weinig gezien. Wat opviel was het aantal kadavers. Volgens mij voor het grootste deel te danken aan de droogte.

Het was vanmiddag 36 graden, en alles wat je beroert veranderd in een stofwolk. Ongelooflijk droog is alles. Morgen hoop ik op meer succes in de vroege morgenuren.

Geplaatst op

Namaqua National Park  – Augrabies Falls National Park

19 december 2019.

Vanmorgen om 7.30 uur vertrokken, na een eenvoudig ontbijtje. Ik heb de kortere route naar Kamiskroon genomen, maar ook deze dirtroads vragen de nodige tijd; bijna drie uur voor 100km. Verder kon ik aardig doorrijden zodat ik om 1500 uur in Augrabies National Park aan kwam.

Na een half uurtje pauze heb ik mij toch maar weer aan de soms heel stijle dirtroads in dit qua natuurschoon prachtige park gewaagd. Ik ben dit keer iets verder doorgedrongen dan de vorige keer, mede omdat ik een paar sites heb overgeslagen waarvan ik wist dat die veel tijd vragen,  vanwege de gevaarlijke klim en afdaling.

Ik wilde nog van de gelegenheid gebruik maken nu ik power heb om de batterijen van de kamera’s en het tablet op te laden. Dus ben ik ongeveer halverwege omgekeerd.

Ik heb voor vanavond een tafeltje in het restaurant besteld. Ik hoop dat de (betaalde) wifi het doet, zodat ik misschien wat achterstallige berichten kan verzenden. We zullen wel zien.

Geplaatst op

‘T Kommetje – Namaqua National Park

Woensdag 18 december.

Ik was vanmorgen om 7.00 uur vertrokken voor de bijna 600 km naar Namaqua NP. Na 60km en een uur verder liet ik Kaapstad achter mij. Boven verwachting nergens files of oponthoud. Het had vannacht stevig geregend en het bleef vandaag de eerste 400km en 6 uur rijden zwaar bewolkt met motregen. Pas bij Garies kwamen er wat gaten in die bewolking.

De laatste 100km gaan over dirtroads, en dat schiet niet erg op, en blijft een uitdaging, zeker als er vele kilometers wasbord bij zit. Dan ben je aardig gammel aan het eind. Ik ben het park binnen gekomen via de Hondeklipbaai toegangspoort. De Campsite is dan nog ongeveer 25 km rijden door het zand. Omdat ik de eerste Campsite heb geboekt van een tiental coastal Campsite, hoefde ik de bandenspanning niet aan te passen, tenzij ik verder het park wilde verkennen, want er zijn een aantal stukken met soft sand.

Het is erg heiig zodat een mooie zonsondergang er niet in zit. Ik heb nog een stukje langs het strand gewandeld; er zouden hier zeehonden moeten zijn bij Boulderbaai, maar ik heb ze niet gezien.

Om 1800 uur dus de braai maar gestart. Het is nu een aangename 21 graden. Morgen naar Augrabies NP.