Johannesburg 

Woensdag 22 maart 2017

Na het ontbijt vanmorgen in de Chobe Bush lodge was het wachten op het transport naar de luchthaven van Kasane. De uitchecktijd was vervroegd van 12 naar 11 uur. Om 11.20 kwam de chauffeur van Bushlore die mij wegbracht. Het gebouw op de luchthaven staat helemaal in de stijgers en ziet er erg slecht uit. Tussen de steigerpalen door ingechecked en later de controle en immigratie poortjes gepasseerd.  Niets werkt er meer; alles moet met de hand worden gecontroleerd. Toen even wandelen naar het vliegtuig voor de vlucht van 2,5 uur.

We vertrokken op tijd en waren mooi op tijd in Johannesburg. Onderweg nog even genoten van de wolkenpartijen, een sandwich met blikje fris en even de ogen gesloten voor een uurtje.

De bagage gaat gelijk met de passagiers van boord, dus na de immigratie was het maar 5 minuten wachten op de band. In de aankomsthal was niemand te bekennen. Ik had net Bushlore gebeld toen de chauffeur er 5 minuten later al was. Het hotel dat ik vannacht heb is niet zoals ik dacht al op het vliegveld zelf, maar direct naast de Bushlore vestiging, dus nog ongeveer een uurtje rijden. Dat werd iets langer want het was rush-hour en dan is het hier echt een ongelooflijke chaos.
Ik ben om 18.00 uur ingechecked en na een douche de nextdoor chinees bezocht voor een redelijke avondmaaltijd.

Morgen is checkout om 11.00 uur. Dan verwacht ik ook het transport naar de luchthaven weer, tenzij mij nog even op kantoor willen zien.

Chobe Rivercruise

 

Dinsdag, 21 maart 2017.

Vannacht redelijk geslapen: de molens draaien niet meer constant. Het vooruitzicht om vandaag weer iets te ondernemen spreekt mij wel aan. Na het ontbijt nog even naar de buurtsuper gelopen voor een blikje fris en een broodje. Daarna nog een poosje aan de laatste posts gewerkt om ze iets aantrekkelijker te maken, en daarna maar eens wat Majong spelletjes gedaan. Om 1400 uur ging de wekker zodat ik zeker om 14.45 bij de steiger zou zijn.

De boot voor de excursie over de Zambezi rivier vertrok om 15.00 uur en was terug om 18.00 uur.  Lees verder “Chobe Rivercruise”

Kasane- Dag 3

 

 

Maandag 20 maart 2017

Het is vanmorgen duidelijk geworden dat er vandaag geen vlucht meer mogelijk was. Morgen is er een nationale feestdag in ZA en kan er geen personele hulp worden geboden, dus wordt (inmiddels is) een vlucht geregeld voor woensdag en een hotel in Joburg voor die woensdag. Mijn kamer was niet langer beschikbaar zodat ik een andere luxe kamer heb gekregen in de sisterlodge aan de andere kant van de weg: de Chobe Bush Lodge. Niet direct aan de rivier meer maar meer in het bos.

In deze lodge wordt geen buffet als diner aangeboden maar kan je van een (heel beperkte) kaart kiezen. Alles ziet er in dit nieuwe gedeelte nog uitstekend uit. Ik ben best tevreden.

Ook vandaag lekker bezig geweest met de update van dit blog en met wat lezen. De wifi is gratis maar erg wisselvallig beschikbaar zodat vele uploads en downloads worden afgebroken, en dat kost erg veel tijd.

Ik heb voor morgenmiddag een riverboat excursie gebooked, zodat ik het ene fototoestel dat het nog doet nog een keer hier kan gebruiken.

 

 

Kasane-Chobe Safari Lodge

 

 

Zondag 19 maart 2017.

Vannacht nog niet veel geslapen ondanks het goede bed. Het blijft maar spoken in de bovenkamer. Na ook weer een uitstekend ontbijt was het wachten op de plaatselijke vertegenwoordiger van Bushore.  Die kwam rond twee uur, maar kon nog niets anders melden dan dat er nog een nachtje bijkwam. Pas morgen wordt er meer duidelijk. Ik heb de dag maar doorgebracht met wat te lezen en te proberen de telefoon weer aan de gang te krijgen ( valt steeds helemaal uit en dat is nu niet echt handig).

Ik heb het pandje nog niet verlaten: geen behoefte aan op dit moment.

Na weer een uitgebreid buffet en wat lezen in mijn nieuwe digitale boek is het tijd voor rust.

 

Chobe Safari Lodge 

 

 

Zaterdag 18 maart 2017.

Vanmorgen is er contact geweest met Rob van Bushlore. De waarschijnlijk meest kosteneffectieve oplossing is om terug te gaan naar Kasane en vandaar te vliegen naar Johannesburg. In Botswana zijn geen auto’s beschikbaar en een andere auto moet dus uit Johannesburg komen. Er was toevallig een medewerker van Bushlore onderweg van Maun naar Kasane. Die route gaat via Nata. Ik ben door deze man opgepikt in Nata en afgezet in Kasane bij de Chobe Safari Lodge, nadat er via de politie voldoende afspraken waren gemaakt over de afvoer van de wrakstukken en de betalingen aan het particuliere takelwagen bedrijf door Bushlore. Ik vrees dat mijn reeds betaalde 500 Rand niet bij de afrekening zullen worden meegenomen.

Inmiddels heb ik vanmorgen een verklaring afgelegd over het ongeluk bij de politie en aangifte gedaan van vermissing van mijn portefeuille met inhoud. Diefstal kan ik niet bewijzen maar is wel de enige juiste omschrijving.

Ik heb wat cash gekregen van de Bushlore vertegenwoordiger, en de rekeningen voor de overnachting, diner en ontbijt worden door Bushlore voldaan via een op mijn creditcard gecreëerd account voordat de kaart was geblokkeerd.

Tijd dus om de kids maar eens in te lichten over wat er was gebeurd en om het alarmnummer van de bank te vragen, zodat ik die morgen kan inlichten als duidelijk is dat Bushlore voldoende ruimte heeft in het account voor de nog te maken kosten.

Het diner bestaat uit een heel goed buffet. Aangevuld met een biertje ben ik klaar om wat slaap  te gaan in halen.

Nata

Vrijdag 17 maart 2017

Op het programma voor vandaag stond de etappe naar Nata Bird Sanctuary. Genoeg tijd beschikbaar voor een ochtenddrive door Chobe richting de Sedudu Gate en een avonddrive in de Magadikgadi Pans bij Nata. De ochtenddrive was net als gisteren iets wat teleurstellend, maar Chobe had mij genoeg gebracht om heel tevreden te zijn.

De weg van Kasane naar Nata is een paar jaar geleden sterk verbeterd en daar kan je aardig opschieten. Slechts hier en daar een paar flinke potholes. Dat geldt niet voor het deel van Nata naar Fransistown (in ieder geval niet voor de eerste 40 km, want meer heb ik niet gezien). Dit stuk is slecht met veel grote en diepe potholes. Je mag hier 120km/h en dat wordt er ook gereden, maar niet door mij. Toen ik de Nata Lodge passeerde (ongeveer 16km voorbij Nata) waar ik in het verleden wel eens heb gestaan, begon ik al te vrezen dat mijn bestemming van vandaag wel eens verder op de route zou kunnen komen te liggen want de toegang stond onder water. En ja hoor mij werd de toegang tot het ongeveer 10 km verder gelegen wildreservaat geweigerd. Alles staat onder water en de paden waren onbegaanbaar, dus ook naar de camping. Jammer maar dat hoort bij reizen. Mijn volgende bestemming op de route was Khama Rhino Sanctuary, wat ongeveer 450km verder was. Omdat het pas 12.30 uur was had ik nog ongeveer 6.30 uur om daar te komen. Dus geen grote haast nodig. Rond 13.00 uur ging het echter helemaal mis. Ik was net een stuk met ernstige potholes gepasseerd en was net weer op snelheid aan het komen toen ik een klap hoorde, de auto onder mij weg leek te zakken en ik bij moest sturen om niet op de verkeerde weghelft te komen. Wat er daarna precies is gebeurd weet ik niet meer, maar voordat ik tot stilstand kwam heb ik een paar hevige corrigeerbewegingen gemaakt voordat er iets blokkeerde en ik over de kop ging: tenminste 1 keer volledig, maar ik denk 2,5 keer. Ik kwam tot stilstand met de bestuurderskant op de grond aan de andere kant van de weg in de richting van waaruit ik was gekomen.  Alles zat onder de glasscherven, en tijdens het draaien had ik al van alles zien rond vliegen. Ik dacht maar aan één ding: snel eruit. Dat lukte gelukkig heel gemakkelijk omdat er geen glas meer zat aan de passagierskant. Ik schrok ontzettend toen ik zag dat de hele opbouw van de auto zelf was afgerukt en de puinhoop in de auto. Ik had gelukkig niets  behalve wat schrammetjes door de glasscherven, maar door al het bloed zag het er niet fraai uit. De auto die voor mij reed toen het gebeurde was verderop gestopt en de inzittenden kwamen teruggelopen. Uit de andere richting kwam ook al snel een auto met drie jonge mannen. Eén daarvan nam al snel de leiding. Er was veel discussie, maar hij begon al snel met de uit de auto geslingerde spullen naar hun voertuig te verplaatsen wat nogal wat commentaar opleverde van de inmiddels toegenomen omstanders. Hij zei dat hij mij met mijn waardevolle spullen naar Nata zou brengen en de politie zou waarschuwen. Maar even later kwam er een ambulance langs en even later ook een politieauto. Ondertussen was met vereende krachten de auto terug op zijn wielen geduwd en was de “leider” in de auto gekropen om alle spullen er uit te halen en aan mij te geven. Achteraf is dat gelijk ook een afleidingsmaneuvre gebleken want wat hij niet gegeven had waren tenminste mijn portefeuile, mijn usb-stick met muziek en mijn telefoon. Nadat de politie arriveerde werden mijn (al in zijn auto geladen) spullen er weer uitgehaald en bij de politieauto neergezet. Toen ik mij realiseerde dat ik mijn telefoon nog niet had gezien en vroeg of iemand die al had gezien riep de “leider” mij apart en haalde hem uit zijn broekzak met de mededeling dat hij die uit het zicht had gehouden van de anderen om dat hij bang zou zijn dat die anders zou worden gestolen. Ik had in de chaos geen idee wat nu wel en niet uit de auto was gehaald en verzameld, mede omdat het ambulance personeel mij even had onderzocht. Pas nadat iedereen was verdwenen, en de “leider” mij nog sterkte wenste en vertelde dat God goed voor mij was geweest (de hypocriet!) en de politie om mijn rijbewijs vroeg kwam het besef dat ik mijn portefeuille nergens had gezien. Aangezien het de leider was geweest die als eerste de auto was ingegaan en mij mijn paspoort als eerste had gegeven en later dus ook mijn telefoon heb ik geen enkele twijfel over wie dit laaghartige gedrag heeft vertoond.

Uiteindelijk en na veel gedoe kwam er om 21.00 uur een takelwagen uit Nata. Het was toen al pikkedonker en de muggen hadden zich al aardig tegoed gedaan. Om 22.00 uur was ik terug in Nata, de auto veilig gesteld op het politie depot (de takelwagen moest nog een keer terug om de opbouw op te halen) en de politie mij bij de Northern Gate lodge had afgezet. Met mijn Namibische geld kon ik daar gelukkig een kamer krijgen. Voor de takelwagen had ik al mijn ZA rands als borg moeten afgeven. Vanuit de lodge Bushlore ingelicht over wat er was gebeurd en waar ik was en afgesproken dat morgen nader overleg zou plaats vinden. Na te hebben gedouched (koud water ) en het bloed en glassplinters uit mijn haar en kleren waren verwijderd was het tijd om te gaan slapen. Dat is uiteindelijk nauwelijks van gekomen: het bleef maar malen: waarom?

Chobe Ihaha 2

Donderdag 16 maart 2017.

De ochtenddrive was weinig succesvol. Ik ben richting de  Sedudu Gate gereden en weer terug. De juiste term voor het resultaat is lauw. Op de terugweg zelfs een stuk meer gezien dan op de heenweg, terwijl ik daar de wekker toch heel vroeg voor had gezet.

De avonddrive was vergelijkbaar met die van gisteren, maar dan deze keer zonder grote poezen.

 

 

Chobe – Ihaha

Woensdag 15 maart 2017.

Op en iets meer herentijd vertrokken bij Popa Falls, zodat ik rond twaalf uur de grens met Botswana over was. Natuurlijk weer mijn braadworstjes en melk moeten inleveren vanwege veterinaire regeltjes, dus vanavond geen braai. Het kostte wat moeite maar ik heb toch twee nachten een kampeerplekje in het park zelf gevonden. Dat is voor mij ook de eerste keer. Er is niets omheind dus ik slaap echt tussen de wilde beesten vannacht.

Ik heb vanaf de Gnoma gate de weg gevolgd naar het kamp. Dat is maar 16km, maar daar heb ik twee en een half uur over gedaan. Ik wist dat de wegen in Chobe niet al te best waren maar het eerste stuk was ongetwijfeld het slechtste stukje weg wat ik ooit gereden heb. Ik moest door heel diepe greppels en soms ging het zo scheef dat ik vreesde dat de auto op zijn kant zou vallen. Soms moest je gewoon een detour volgen omdat de weg er niet meer was. Gewoon weggespoeld. Na een km of vijf was er een afslag en daar stond een bord met de verrassende tekst: WEG NAAR GNOMA AFGESLOTEN. En daar kwam ik nou net vandaan! Daarna werd de weg gelukkig een stuk beter tot de camping. Het wild is hier uitbundig aanwezig. Ik heb op de eerste 16 km al honderden olifanten en Kaapse buffels gezien en tientallen giraffen. Verder waterbokken, visarend, warthogs, bee-eaters, enz. De kampeerplekken zijn direct aan het water gelegen.

Na een uurtje of twee rusten en het eerste deel van dit bericht aangemaakt te hebben, ben ik er nog maar even op uit getrokken. De middagdrive was fantastisch. Ik kwam terecht in een hele grote troep bavianen, kudu’s en impala’s. En daar is altijd wat aan de hand. Dikke strijd om de macht en dominant gedrag binnen de rangordes van de groep maakt dat ze het ene moment zitten te vlooien en het volgende moment schreeuwend alle kanten uit stuiven. Ook de kudu’s deden aan krachtmeting en de gazelles trokken sprintjes door de groepen, waardoor alles weer even krijsend van plaats verwisselde. Later toen een olifant zich in de groep mengde gingen de bavianen ineens na een seintje van de leider er in galop vandoor. En ik vervolgde mijn weg ook.

Aan de waterkant trof ik nog een grote groep giraffes. Toen er na enige tijd nog een forse giraf uit het bos kwam gingen alle hoofden in zijn richting. Direct maakte het grootste mannetje van de groep zich los en ging de nieuwkomer tegemoet. Die koos al snel eieren voor zijn geld en maakte in een holletje rechtsomkeerd naar het bos. Op de terugweg van de drive kwam ik nog vier leeuwinnen tegen. Ik had de auto dwars gezet en ze kwamen recht op mij af. Ik maakte de keus voor video, camera in de aanslag, keurig ingezoomd en daarna vergeten op record te drukken. BALEN! De laatste beelden toch nog meegekregen maar veel is het niet. Het bleek dat het grootste vrouwtje vlak achter mijn auto even was gaan liggen. Ik snel de auto een kwart slag gekeerd en nog een foto kunnen nemen voordat ze gevieren hun weg vervolgden in de voor mij verkeerde richting.

Voor deze eerste dag Chobe kon ik mij geen beter resultaat wensen.

Popa Falls

Disdag 14 maart 2017.

Vanmorgen weer om 7.00 uur op weg naar Popa Falls. Ik heb geen ochtenddrive meer gedaan en op weg naar de poort van Etosha ben ik ook niets tegengekomen. De etappe van vandaag van 630km ging over uitstekende wegen met slechts hier en daar een pothole, zodat het merendeel 120km per uur gereden kon worden. Het gas moest alleen diverse keren terug bij weer eens een tropische regenbui. Het zicht is dan minder dan 100 meter,  en de weg wordt wat gladder. Lees verder “Popa Falls”

Etosha-Namutoni

Maandag 13 maart 2017

Vanmorgen bij het openen van de poort direct richting Fishers Pan gegaan. Het wild was nog niet erg uitbundig aanwezig, maar halverwege deze loop zag ik tot mijn grote verrassing een zwarte neushoorn vlak bij de weg tussen het struikgewas. Ze zijn uiterst zeldzaam aan het worden, en ik had er alleen 10 jaar geleden in Kruger een gezien in het wild. Ik had natuurlijk iets te veel vaart om direct te stoppen en de camera te pakken, en meer had hij niet nodig om drie niveaus dieper het struikgewas in te gaan, en dan zie je ze echt praktisch niet meer. Lees verder “Etosha-Namutoni”