Maandag 13 maart 2017
Vanmorgen bij het openen van de poort direct richting Fishers Pan gegaan. Het wild was nog niet erg uitbundig aanwezig, maar halverwege deze loop zag ik tot mijn grote verrassing een zwarte neushoorn vlak bij de weg tussen het struikgewas. Ze zijn uiterst zeldzaam aan het worden, en ik had er alleen 10 jaar geleden in Kruger een gezien in het wild. Ik had natuurlijk iets te veel vaart om direct te stoppen en de camera te pakken, en meer had hij niet nodig om drie niveaus dieper het struikgewas in te gaan, en dan zie je ze echt praktisch niet meer. Ik zag nog wel een contour en hoorde genoeg gekraak maar een mooie foto of film zat er niet meer in. Na een kwartiertje kwam hij langzaam weer richting de weg. Helaas had ik de pech dat juist op dat moment er nog een auto aankwam. De neushoorn trok zich direct verder terug en ik ben vertrokken. Ik heb de route gevolgd naar de noordelijk parkuitgang en dan kom je bij Stinkwater. Ik had tot vandaag alleen nog maar hele droge uitwerpselen van olifanten gezien, en niets wees er op dat ze in de buurt waren. Maar opeens werd mijn weg versperd door een heel fors vrouwtje. Ik heb deze keer maar eens voldoende afstand gehouden tot ze besloot de weg te verlaten en in de bebossing verdween. De foto’s zijn ongemerkt op mijn tweede schijfje in de camera gekomen en daarvan kan ik geen kopie trekken naar de telefoon.
Mijn ochtend kon niet meer stuk. Ook de middagdrive leverde nog wat leuke filmmomentjes op, maar geen uitschieters, of je moet een groep van ongeveer dertig giraffen een unicum noemen. Samengevatting van een kleine week Etosha: verrassend, vernieuwend, uitdagend (wegen/regen) score ruim voldoende.
Wat mooi dat je een zwarte neushoorn hebt gezien dat betekend dat ze nog niet uitgestorven zijn. Jammer dat je hem niet heb kunnen “schieten”. Misschien maar beter ook. Is dat nou zo’n zelfde vogeltje als gisteren?
Mooi reis verder.