Dinsdag 13 mei 2014.
Geheel in tegenstelling tot mijn verwachting hebben de eerste 300 mile geen bijzondere scenery opgeleverd. Voor een redelijke vergelijking rijdt de A50 maar eens 10 keer op en neer tussen Apeldoorn en Arnhem. Heen en terug verschilt niet veel, en de eerste keer ook niet veel van de tiende. Hier iets meer glooing en wat rustiger.
Zelfs voor deze foto heb ik niet even gestopt. Saai? Ja, op twee momenten na. Zo’n 30 km vanaf Dawson Creek kun je een kleine detour maken van 10 km om over de oude Alaska Hwy de rivier met de onuitsprekelijke naam Kiskatinaw over te steken. Dit is een historic side want deze geheel houten brug is op een bijzondere unieke manier gebouwd.
Dit is geen vertekening door het fototoestel. Deze geheel houten brug was de eerste van dit ontwerp in Canada. De bouw duurde net zolang als de constructie van de hele weg: 8-9 maanden. Omdat de brug de zware lasten van het hedendaagse verkeer niet aan kan is de nieuwe weg aangelegd. Mede hierdoor, maar dit is ook elders gebeurd is de huidige weg langer dan de oorspronkelijke. Na 360 km eentonigheid werd ik verrast door een beer langs de weg. Buiten wat kraaien was dat het eerste levende wezen buiten de zwermen muggen.
Deze jongen of meisje was niet onder de indruk van de camper en kwam gezellig even kennis maken. In eerste instantie heb ik het raampje dichtgedraaid vanwege de wolk muggen die de beer gezelschap hielden en masaal binnendrongen. Maar toen de spiegel het moest ontgelden was ik blij met het besluit. De hele auto werd van voor tot achter besnuffeld, maar die spiegels! Die wilde ze wel graag wat bijdraaien. Reden om maar langzaam in beweging te komen en deze lange etappe af te maken.
Ik had er rekening meegehouden dat ik deze etappe op zou moeten knippen, maar gezien het beperkte oponthoud voor foto-momenten was ik toch al rond 1600 uur op de camping waar de toiletten worden aangeduid als voor de cowgirls en cowboys. Zo ziet het er ook wel een beetje uit: autentiek vervallen.
Maar wel met wifi! Morgen meer.