Vrijdag, 6 februari 2015.
Aantekeningen zie blog.
Wat ik mij herinner.
Ik ben s’ morgens vol goede moed het nieuwe gedeelte van Etosha ingereden. Ik heb nog even door het sprookjesbos gereden, tot nu toe ongeveer het einde. Maar nu heb ik de aanvullende 180 km naar de Gator Gate ook gereden.
Dit gedeelte wijkt sterk af van het pan gedeelte; meer struikgewas en bomen, minder grote vlakten, en wat heuvelachtiger, met hier en daar zanderige stukken. Kortom heel leuk om eens gedaan te hebben, zeker nu ik bij een waterhole mijn eerste twee Etosha leeuwen dit jaar gezien heb. De foto’s kan ik niet terug vinden, die voeg ik later wel toe.
Ik had voor vertrek de tank afgevuld voor de volgende twee etappes, omdat ik onderweg weinig verwacht tegen te komen. Dit is niet het drukst bereden deel van Namibië om zo maar te zeggen.
Ik was zo’n 100 km van bestemming toen het gebeurde.
In een flauwe bocht naar rechts die ik met ongeveer 70 km/h nam begon de auto ineens te slingeren, mijn poging g tot correctie leek het allen maar erger te maken, hij ging in een spin en tenminste anderhalf keer over de kop.
Ik kwamen de andere kant van de weg terecht in de richting waaruit ik gekomen was op de zijkant van de bijrijder (links). Met enige moeite kon ik mij vrijmaken van de gordels, en kon ik de wel ontzette deur aan de bestuurderskant open krijgen en op de auto klimmen.
Ik heb vervolgens besloten de auto te laten waar hij was en terug te gaan lopen naar het laatste dorpje dat ik was gepasseerd op ongeveer 10 km. Alle spullen moest ik achterlaten in de overtuiging dat als ik iemand tegen zou komen die zou stoppen, net als iedereen die achterop zou komen. Dat laatste gebeurde gelukkig nadat ik zo’n 4 km in de hitte had gelopen. Vier Duitse jongeren boden mij direct hulp aan, en hebben mij naar het dorpje gebracht, waar we een politiepost vonden. Met de politie zijn we teruggereden naar het wrak, en hebben met vereende krachten en sleepkabels de auto weer op vier wielen gezet en naar Bergsig gereden en gestald bij de politiepost. Ik heb nog een biertje gedronken met de jongens die daarna toch verder moesten. Ze waren toch al wel twee en en half uur voor mij bezig geweest. Ik heb contact gemaakt met Bushlore en die onderzoeken hoe het verder moet. Ik slaap vannacht in de auto, en probeer morgen zoveel mogelijk te redden, en de schade te bepalen. Ik heb al wel gezien dat een van de nieuwe lensen los is gekomen van de connector en los in de auto lag. Het was een stevige klap, ik heb niets anders dan een beschadigd imago/trots. Dit was mijn eerste auto-ongeluk, hopelijk ook de laatste.
