Canada – Pagina 2 – Anne Reizen

2014-05-102019-09-04

Jasper 2

Zaterdag 10 mei 2014.

Ondanks alle inspanningen en de uren die ik heb doorgebracht bij de VVV van Jasper om de vorige drie verslagen verstuurd te krijgen wat maar niet lukt maak ik toch maar een verslagje van deze zaterdag 10 mei. Een gedenkwaardige dag vanwege de geboorte van onze Rosalinda alweer bijna 40 jaar geleden. Ik ben net naar de liquor store geweest om dat vanavond enigszins te vieren. In Nederland is de dag dan al lang voorbij.

Ik stond voor de bomen en dacht voor uit dan maar: maak er maar een.

Dan de dag zelf.

Ik heb bij de vvv vanmorgen even nagevraagd wat ik mag verwachten vandaag als ik naar twee vaak genoemde locaties in de buurt ga. Nou geen zomerse plaatjes, maar vanwege het natuurschoon toch de moeite waard.
Als eerste heb ik ongeveer 48 km vv gedaan naar Maligne Lake. De weg komt langs Medicine Lake.

Onderweg heb ik nog wat hertjes gezien.

Hertjes langs de Icefields Parkway omgeving Jasper

By the way, gisteren wel de eerste beer gezien. Had ik even vergeten te melden.

Zo mooi als de zomerse plaatjes in de folder zijn zo saai is het in de winter. Omdat het vandaag een praktisch sneeuwvrije dag is geweest met redelijk wat zon heb ik mij prima vermaakt onderweg: er valt genoeg te zien. Op de terugweg heb ik ruim twee uur besteed aan een wandeling langs Maligne Canyon. Erg inspannend maar ook prachtig. Goed voor het luie zweet.

Het laatste deel van de middag heb ik nog twee meren dichter bij Jasper bezocht: Patricia Lake en Pyramid Lake, beide ijsvrij, maar met minder scenery.

Daarmee denk ik het wel gezien te hebben in Jasper. Ik ga morgen maar verder. Twee dagen voor schema.

2014-05-09

Jasper

Vrijdag 9 mei 2014.
Vanmorgen in Lake Louise de auto weer van energie voorzien. In Jasper NP zijn geen tankstations. Ik had gisteravond aan de hand van gedownloade reisbeschrijvingen en brochures de highlightes genoteerd die ik onderweg zou tegenkomen op de Icefields Parkway, en beslist niet mocht missen.

De foto is representief voor de actuele toestand voor veel zijwegen. Lake Hector, Lake Peyto en Bow Lake en Bow Glacier kon ik direct doorhalen van mijn lijstje. Vieuwpoint Glacier Crowfoot was wel toegankelijk. Daar kreeg ik gelijk gezelschap.

De glazier zelf was niet goed zichtbaar door de sneeuwlucht en de buien die ik de hele dag heb gehad. Blijkbaar dankt de glazier zijn naam aan het feit dat er oorspronkelijke drie stromen (tenen) waren. Nu zijn er nog maar twee.
De Icefields Parkway is inderdaad prachtig om te rijden.

Bij Saskatchewan Crossing Junction ben ik begonnen aan een trail die naar Glacier Lake gaat. Dat is bijna 10km oneway, maar na 1.5 km zou er een crossing point zijn en dat was mijn doel voor die ene foto. Hardop pratend op weg om de beren op afstand te houden. Spannend dat wel maar niet verstandig want hier wordt aangeraden om altijd met tenminste 4 personen te hiken. Dus na een kilometer of zo toch maar teuggegaan, en de foto van een iets verder weg gelegen vieuwpoint gemaakt.

Nog wat verder.

Absoluut het drukste punt onderweg is het Columbia Icefield Centre van waar uit je met een soort bus de glacier op schijnt te kunnen. Het is formeel ook de scheiding tussen Banff NP en Jasper NP.

Het weer was nog steeds niet erg best met continue lichte sneeuw en slecht zicht dus heb ik er geen tijd en geld aan besteed. In plaats daarvan een patatje met (koude) hamburger en warme koffie genomen.

De twee volgende highlites waren gelukkig wel toegankelijk.
De eerste is Sunwapta Falls.

Het grootste verval was nog verstopt achter een sneeuwmuur.
Wat verderop is Athabasca Falls.

Uiteindelijk gaan de foto’s erg op elkaar lijken.
Bij elkaar was het best wel een enerverende reisdag.
Ik sta nu voor de eerste keer twee dagen op een camping. Ik wil morgen Jasper zelf gaan bekijken.
Whistlers Campground is enorm groot met 781 royale sites.
Ik heb in ieder geval hier gezelschap.

Whistlers Campground Jasperimage — Columbia ground squirrel on Whistlers Campground Jasper

2014-05-08

Lake Louise

Donderdag 8 mei.

Ik wist het eigenlijk wel, maar had er tot nu nog geen aandacht aan besteed: in Montana en Alberta is het een uurtje later. Dus al die zogenaamde vroege ontbijtjes van de afgelopen week waren een uurtje later. Zo ook vanmorgen er dus lekker laat uit. Ik was om 9.30 uur Alberta tijd bij een van de grote attracties van Banff: de Gondola.

Ondanks dat ik niet van hoogtes hou toch maar een kaartje gekocht om de omgeving eens iets anders te bekijken dan door de voorruit.

Met een trap kan je nog wat hoger naar het weerstation. Dat was een glibberige bedoening, waarbij ik menige uitglijder heb gezien. Gelukkig zonder ernstige consequenties.

Het uitzicht is een fantastische beloning.

Terug in het dorp nog even naar de Bow Falls gegaan voor een fototje.

Toen op weg maar Lake Minnewanka, een van de blauwe meren die je op Canada promoties tegen komt. Het is prachtig, maar blauw?

Dan maar iets verderop proberen bij Johnson Lake. Daar was het ijs al wel weg, maar door de lichte wind en minder strak blauwe hemel nog geen fantastische reflecties.

Daarmee was het tijd om naar de bestemming van vandaag te gaan: Lake Louise. Samen met Moraine Lake zijn dit de toppers van Canada. Lake Moraine is nr 1. Dus dat beloofde nog wat
De weg die de grote parken van Banff en Jasper verbind heet de Icefield Parkway omdat de 232 km lange weg door de parken gaat naar The Columbia Icefield die de grote rivieren van Canada voed via 8 grote gletsjers. Vandaag heb ik er 60 van gedaan, morgen de rest. Volgens de Canadesen is dit ” The most scenic drive in the world”. En mooi is ie!
Toen ik net voorbij het dorp Lake Louise was op weg naar het meer zag ik het al: de weg naar Moraine Lake was afgesloten. Dus voor mij geen bijdrage aan de status meest gefotografeerde meer. Gelukkig was de weg naar Lake Louise wel toegankelijk, maar de parkeerplaats deed al het ergste vermoeden.

Het meer is nog verstopt onder een massa sneeuw.
Hier en daar popt er nog iets boven uit.

Eniszins teleurgesteld dan maar de camping opgezocht die…..
Jawel.

Camping bij Lake Louiseimage — Camping bij Lake Louise

2014-05-07

Banff

Woensdag 7 mei 2014.

Omdat ik vanmorgen redelijk vroeg was opgestaan (om voordat ik echt op pad ging ik nog even een zijweggetje wilde bekijken waar volgens een mede camper vaak honderden elks komen), is het een hele lange dag geworden, maar wel ver uit degene die het meeste indruk heeft gemaakt tot nu toe.
Hij begon teleurstellend, want er was geen hert (elk) te zien.

Maar toen ik terug naar de weg reed zag ik een troep wolven, maar helaas zagen en hoorden ze mij ook. Voordat ik de camera’s in de aanslag kon brengen waren ze al bijna allemaal in de bosjes verdwenen. Ik heb er nog 1 of 2 op film vastgelegd. Foto’ s van het wildlife van vandaag ontbreken dus. Want daarmee was het nog niet gedaan. Ook gewone herten, mogelijk elks, of moose en berggeiten heb ik waargenomen.

Ik ben naar Banff gereden via het Kootenai NP. Dat is niet de kortste weg, maar wel uitzonderlijk mooi, vooral het deel door het park zelf.

Zo, foto’s zeggen meer dan woorden.
Ik was pas rond half zeven op de camping na bijna 550 bijzonder indrukwekkende kilometers onder een zonnige hemel (nog wel koud hoor). Net op tijd voor de eerste foto’s in het blauwe uurtje.

Camping Tunnel Mountain Road — Banff wintercamping Tunnel Mountain Road

Banff camping Tunnel Mountain Road wintercampsite

Inmiddels is het helemaal donker. Tijd om te stoppen. Ook hier nog geen beheerder dus zeker heen wifi.
Wederom tot later.

2014-05-06

Waterton Lakes

Dinsdag 6 mei 2014,

Redelijk op tijd opgestaan en alles klaar gemaakt voor een nieuwe etappe. Ook de vuilwater tanks moesten worden geleegd en de schoonwater tank weer gevuld. Ondanks dat er slechts 3 campers waren moest ik achter de twee andere gasten aansluiten. Wat een toeval. Zoals ik wel wist waren slechts de eerste 11.5 mile van de Going to the sun route toegankelijk. Dat is precies de lengte van het Lake Mc Donald. Alle faciliteiten onderweg zijn nog gesloten.
Ik denk dat de beelden meer zeggen. Ik kan daar nog aan toevoegen dat het bitterkoud was met een harde wind.

Op de weg terug naar in ingang nog even een blik geworpen op het Apgar Visitor Center, maar met uitzondering van een souvenierwinkeltje was ook daar alles nog gesloten. In de hoop dat ik vanaf Fish Creek nog een mooie foto kon maken nog even een paar mile omgereden. Uiteindelijk heb ik daar dan maar een potje koffie gezet voordat ik de weg om het park ging volgen.

De route naar het oosten volgt de parkgrens die gevormd word door de Flathead River met tussen de rivier en de weg een spoorlijn voor echte goederentreinen: misschien wel 1500 meter lang en double stock beladen met drie locs.

Je krijgt de neiging constant te willen stoppen om die ene foto nog te maken, maar dat is echt onbegonnen werk. Het is gewoon een schitterende weg met overal nog sneeuw (resten) soms tot wel een meter dik.

Nog genoeg sneeuw aan de oostzijde West Glacier NP

Op de foto’s is het niet te zien, maar vanaf ongeveer 12 uur tot nu toe heeft het gesneeuwd (18.00 lokale tijd). Ik wilde aan de oostzijde ook nog even het park in bij St. Mary. De paar beloofde miles was uiteindelijk maar 100 meter.

Ingang West Glacier NP bij St Mary (oostzijde)image — Ingang West Glacier NP bij St Mary (oostzijde)

Je kunt iets noordelijker nog een stuk door het park naar de Waterton Lakes, met een grenspost in het park. Zo was de route althans gepland. Maar ja je raad het al:

Dus ook nu weer een stukje terug en zo’n 50 miles extra omrijden.

Met de constante grijsheid van de sneeuwlucht ben je toch blij dat ook vandaag de rit zijn einde nadert

Toegang tot Waterton Lake Canadaimage — Toegang tot Waterton Lakes Canada

Gemeente camping bij Waterton Lakesimage — Gemeente camping bij Waterton Lakes

Ik heb nog even een korte wandeling gemaakt om de omgeving wat te verkennen en die is werkelijk prachtig.

Waterval bij de camping van Waterton Lakes

Het is weer gaan sneeuwen, en het ziet er niet naar uit dat het snel ophoud. De kachel maar wat hoger en vannacht maar laten branden.
Ook deze camping is weer zonder beheerder dus……
Tot later

2014-05-01

Lake Cowichan

Donderdag 1 mei 2014

Vanmorgen gestart met een warme douche en een ontbijtje met koffie (die ik gisteren heb gekocht nadat ik eens in de kastjes had gekeken wat ik allemaal mee had gekregen. En ja daar zat een koffiefilter bij). Om negen uur begonnen aan de trip naar Lake Cowichan.
Onderweg nog een paar korte pauzes ingelast want het is nog best een flink stuk rijden over berg en dal met veel 30 km/h bochten.

De Pacific Rim Highway is toch wel erg beperkt voorzien van uitkijkpunten terwijl het toch een prachtige route is met mooie doorkijkjes. Bij Sproat Lake zijn wat heel oude rotstekeningen gevonden. Zgn Petroglyphen.

Onderweg ook nog een paar mij onbekende vogels gezien.

Ik had op Google een route gemarkeerd, die vanaf Nanaimo het binnenland in ging. Na bijna een uur zoeken in Nanaimo heeft iemand mij naar de Nanaimo Lakes drive gebracht. Na weer ongeveer een uur liep de weg dood. De rest van de weg ging over privat property: trespassing forbidden. De weg was ondertussen ook overgegaan in een dirt road. Ik had geen andere keus dan rechtsomkeerd te maken. Ongeveer 50 km zuidelijk van Nanaimo was de enige echte weg naar Lake Cowichan goed aangegeven, en was de camping snel gevonden.

Uitzicht vanuit het achterraam op Lake Cowichan.

Er is geen beheerder. Je wordt geacht het campinggeld en eventueel 5 dollar extra voor een stapel hout in de honesty box te doen onder vermelding van naam en campsite nummer en auto kenteken.

Daar moest ik even voor zoeken.
Beide aanduidingen op de voorzijde zijn niet correct.
Het juiste nummer staat op de autopapieren en de kentekenplaat aan de achterkant.

Uit het voorgaande blijkt wel dat ik hier geen wifi heb, dus moet dit bericht even in de wacht tot morgen als ik waarschijnlijk weer wifi aan boord van de ferry heb.
Het was vandaag de warmste dag volgens de vooruitzichten. Zo’n 19 graden, maar in het zonnetje kon je best in je zwembroek. Ik heb nog even een korte wandeling gemaakt. Voor een deel ging die over het meer over een paar honderd meter plankier. Leuk, maar nu ga ik nog even nagenieten met een biertje.

2014-04-30

Whale watching

Woensdag 30 april,

Natuurlijk zijn er hier geen Koningsdag feesten dus moest ik mij zelf maar vermaken.

Na een eenvoudig ontbijtje bij de receptie mijn schuld vereffend. Dat kon gisteren niet omdat er een stroomstoring was geweest. Gelijk even geinformeerd naar de mogelijkheden. Ik kon om 10.00 uur nog mee. Gelijk maar vastgelegd.
Het was een schitterend boottochtje, maar de dreigende zeeziekte gaf geen prettig gevoel. Uiteindelijk hebben we wel orca’s, zeehonden, zeeleeuwen en de zeearend gezien. Gelukkig deze keer ook een grijze walvis. Met zo’n schommelende boot heeft het maken van foto”s met de telelens niet zoveel zin. Bijna niet scherp te krijgen.

Zeehonden bij Tofinoimage — Zeehonden bij Tofino

Om 12.30 uur waren we terug. Het was een belevenis om niet snel te vergeten.

De middag heb ik doorgebracht met een verkenning van het natuurpark. Eerst heb ik een jaarkaart voor alle parken gekocht om niet steeds overal eerst een kaartje te hoeven kopen. Daarna heb ik een paar kilometer over Longbeach gelopen, waar ik ook een dode stingray aantrof. Die foto plaats ik misschien later nog eens. (Bij deze):

Daarna heb ik nog een wandeling gemaakt door een stukje rainforest.

Bij elkaar een heel mooie dag met ook nog eens veel zon.
Ik ga morgen toch maar rijden: een dag voor het schema.

2014-04-29

Tofino

Dinsdag 29 april 2014

Vanmorgen het ik een stevige wandeling gemaakt langs de oevers van het meer. Heerlijk rustig maar toch niet helemaal alleen. Het lijkt een favoriete plek om de hond uit te laten. Ik was eigenlijk onbedoeld aan de wandeling begonnen dus was ik zonder telefoon of camera weggegaan. Dus geen plaatjes van deze best mooie omgeving.

Ik heb besloten vandaag gelijk door te rijden naar het Pacific Rim NP, en Victoria links te laten liggen na de ervaring van gisteren.
Onderweg eerst maar eens wat boodschappen gedaan om de koelkast te vullen en de magnetron aan het werk te kunnen zetten vanavond.
Ik heb een plekje gevonden op Bella Pacifica direct aan het strand, en lekker dicht bij Tofino. Hier werkt de electra gelukkig wel.

Tijd voor een eerste biertje.

2014-04-28

Vancouver

Vandaag was het eindelijk zover. Na een lange reis zonder grote hindernissen landden we precies op tijd op Vancouver Airport. Gelijk maar wat dollars uit de muur gehaald. Daarna met de metro naar het hotel met de welluidende naam: Quality Hotel Downtown-Inn at False Creek.

Vliegtuig naar Vncouver — Vliegtuig naar Vancouver

Lokale Metrolijn van Vancouver Airport (YVR)

Na een kopje koffie op de hotelkamer ben ik gaan wandelen naar The Lookout. Het gebouw zag er slecht onderhouden uit, en ook de liften nodigden niet echt uit, dus ben ik niet naar boven gegaan.

In plaats daarvan ben ik langs het waterfront naar het aquarium gewandeld dat natuurlijk niet meer open was om zes uur. Tegen de tijd dat ik terug was in het hotel waren mijn voeten wel versleten.

Waterfront van Vancouver vanuit Stanley Park gezien

Nog even dit blog afmaken dan gaat na een lange dag het licht uit.

2013-12-30

De voorbereidingen zijn begonnen

Voor het voorjaar van 2014 heb ik West Canada op mijn verlanglijstje bovenaan gezet. Ik wil gebruik maken van de op internet aangeboden optie een camper over te brengen van Vancouver naar Whitehorse Er zijn twee categorieën campers: kleine en heel grote. Ik heb gekozen voor de kleine (nog altijd tot een maximum van 28 Feet (8,5 meter)). Klein is dus maar betrekkelijk. Tijdens de Kerstdagen heb ik, onder het genot van de muziek van de Top 2000, via Google inmiddels een aantal routes uitgezocht, waarbij campings beschikbaar zijn in de voorgenomen/verplichte reisperiode. Dat is tussen eind april en 1e helft van mei. Veel campings zijn dan nog helemaal niet open, net als attracties of excursiemogelijkheden. Of de wegen allemaal al goed toegankelijk zijn is ook maar afwachten. Met al die beperkingen is de kans dat ik onder de voet gelopen wordt door andere toeristen minimaal, en dat is precies wat ik graag wil.

Welke route ik precies ga rijden bepaal ik eigenlijk altijd pas als ik van dag 1 naar dag 2 ga, en is helemaal afhankelijk van de omstandigheden. Hoe het uiteindelijk gaat worden kan je volgend jaar volgen in dit blogjournaal: start 27 april 2014.

Anne