Canada – Anne Reizen

2014-05-192019-09-03

Whitehorse Lokaal

Maandag 19 mei 2014.

Nadat ik gisteravond het merendeel van de bagage had ingepakt en de avond gedood had met een spelletje majong, was het vanmorgen allemaal snel klaar. Op de weg naar het dropoff-depot kwam ik langs het Sky hotel waar ik de laatste nacht zal doorbrengen. Ik heb gelijk daar de bagage in depot achter gelaten zodat ik mijn handen vrij heb totdat ik kan inchecken om 1500 uur.

De staf van het depot was bijzonder vriendelijk en de afhandeling ging lekker snel. Ik kreeg nog wat tips hoe ik de tijd kon doorbrengen en ben naar het centrum gebracht, waar ik lekker bij Starbucks ben neergestreken voor een machiato hazelnut.

De autokilometers zitten er op: bijna 6000 bij een gemiddeld gebruik van 1: 4. Niet erg milieu vriendelijk, maar ik heb wel een goed beeld gekregen van dit deel van de wereld.

De upload van het bericht van gisteren is ook nu weer niet gelukt, dus ben ik de ” stad ” ingegaan en heb de SS Klondike wat beter bekeken.

Daarna in een tent nog naar een korte video gekeken over het gebruik in de jaren 40-50 van dit transportmìddel. Buitengewoon interressant.

Een van de andere attracties is een ritje met de tram, maar helaas zelfs op deze locale feestdag (Victoria day=koningsdag of foundersday?) is het nog niet in gebruik.

Oude stationsgebouw.image — Oude stationsgebouw van Whitehorse.

Dus nog maar even naar Tim Horton voor een Italian sandwich met koffie gegaan voordat ik de wandeling naar het hotel heb ingezet. Ook hier is het uploaden niet gelukt ondanks dat ik een member van de club ben geworden.
De wandeling terug naar het hotel van zo’n drie kwartier gaat bergop, halverwege ondersteund door een trap met 150+ treden.

Je komt dan uit bij het vliegveld van waaraf morgenochtend 5.55 uur lokale tijd de thuisreis begint.

Donkere wolken boven vliegveld Whitehorse

Het is begonnen te regenen. Ik ga proberen nog een paar uurtjes slaap te pakken in deze luxe locatie met ruimte voor 4.

Welterusten

2014-05-18

Whitehorse : Miles canyon & Lakes

Zondag 18 mei 2014.

Als een zondag de dag begonnen: lekker wat langer blijven liggen. Voor vandaag had ik de Miles canyon op het lijstje gezet en voor de middag de lakes aan de andere kant van de Yukon River. Beide lokaties op korte afstand van de camping.

De Miles canyon is een gedeelte waar basalt van een oude vulkanische activiteit de rivier insnoert voordat het water weer de ruimte krijgt bij Schwatka Lake. Je kunt er een korte of een heel lange trail doen. Ik de kortere gedaan over de groene piste en over de zwarte. De laatste gaat direct langs de rand van de canyon en is niet toegankelijk voor bikers omdat op veel plekken heel smalle en gevaarlijke hellingen/afdalingen zitten. Ook voor wandelaars is het ernstig oppassen geblazen. De groene trail is wat gemakkelijker maar heeft ook hellingen van, voor mijn gevoel, 45 graden.

In totaal is de route zo’n 4 km en dat koste mij ongeveer 2 uur.
Op weg naar de lakes even gestopt voor deze foto die goed weergeeft dat het seizoen nog niet is begonnen.

De meren zijn zgn kettles uit de ijstijd. Ze zijn nu dieper dan in het verleden omdat het grondwaterpeil is gestegen na het aanleggen van een dam in de Yukon bij Whitehorse voor de energie centrale. De grootste is Chadburn Lake dat nog grotendeels met een ijslaagje is bedekt.

De andere meren zijn het Chadden Lake en de Hidden Lakes 1, 2 en 3.

Op de laatste honderd meter van de hier gelopen trail van 5 km zag ik een bever. Ik had alleen mijn groothoeklens meegenomen op deze laatste trail en daarmee leg je zo’ n moment niet vast. De video camera was er ook net vijf minuten geleden mee opgehouden.
Jammer maar helaas. De bever zat bijna naast het vogeltje dat deze rapportage afsluit.

2014-05-172019-09-04

Whitehorse : achter gaas in Yukon Wildlife Preserve

Zaterdag 17 mei 2014.

Ik ben vanmorgen naar een soort safari park gegaan om te kijken of ik iets op foto kon krijgen van de dieren die ik onderweg heb gemist of wel heb gezien, maar geen foto van heb gemaakt. (Yukon Wildlife Preserve).

Het is ongeveer een half uur rijden over de 2: the Klondike Hyway. Die naam is gerelateerd aan de grote goldrush.

Ik was er ruim op tijd; het ging pas een uur later open dan in de folder: het is immers pas mei.
Ik heb een kaartje gekocht voor een busrit maar omdat die pas om 1200, 1400 of 1600 ging ben ik eerst gaan wandelen. Het parcour is ruim 5 km en geschikt voor skiers, fietsers en wandelaars en natuurlijk de bus. Binnen de hekken zijn 10 soorten gehuisvest. Het stuk dat voor twee Moose is ingericht is net zo groot als heel safaripark Beekse Bergen. Dat is natuurlijk geweldig voor de gevangenen, maar maakt het voorspelbaar dat ze niet allemaal aan het gaas staan om mij die foto te laten maken. En juist voor de moose was ik gegaan. Volgens de parkwacht heeft het stel recent een jong gekregen en blijven ze extra uit zicht. Dus slechts 1 foto van heel grote afstand was de oogst.

Yukon Wildlife Preserveimage — Yukon Wildlife Preserve: Zoek de moose.

Ook de lynx laat zich moeilijk vastleggen tussen de dichte bossages. Maar wel heel mooie foto’s gemaakt van de berggeiten en cariboes.

Na zo’n drie uur was ik weer terug: op tijd voor de bus van 1400 uur. Ik zou de enige passagier zijn en heb de chauffeur maar vrijaf gegeven. Vanmiddag nog even wat chips voor vanavond gehaald en een bak koffie bij Starbucks. Ik hoopte daar de berichten eindelijk over te krijgen, maar krijg ook nu weer een foutmelding.

2014-05-152019-09-03

Teslin op km 1258

Donderdag 15 mei 2014.

Het vandaag niet helemaal gegaan zoals gepland. Maar laat ik beginnen met het melden van een zonnige dag zonder neerslag. Dat maakt het rijden echt een stuk aangenamer.
Ik ben vanmorgen wat eerder opgestaan om ipv onder de douche in de hot spring te stappen in de gerechtvaardigde veronderstelling dat het minder druk zou zijn dan gisteren. Na een half uur had ik het wel gezien. De zwavellucht begon me tegen te staan. Bij elkaar dus op tijd op weg voor een beoogde korte etappe. Bij de eerste ontmoetingen met de buffalo’s (zoals ze hier zeggen) heb ik dan ook rustig de tijd genomen.

Niet ver van Liard HS liggen de Smith River Falls. Je moet daarvoor zo’n twee km over een smal bospad rijden, en maar hopen dat je vandaag de enige bent met dit idee. De waterval blijkt nauwelijks goed bereikbaar te zijn. Het bospad houdt op en zoek het dan verder maar uit. Alleen van wat grotere afstand heb je er dus zicht op.

De Liard River is op sommige plaatsen zo breed dat het eerder een meer lijkt.

Bij km 832 is een picnic-plek met de naam Whirlpool Canyon. Die heb ik maar eens opgezocht en daar wat halsbrekende toeren uitgehaald om de mooiste foto’s te kunnen maken.

Het is inderdaad een grote draaikolk waar met veel geweld de ene boom na de andere door rappids worden geperst.Dat gebeurd vanaf twee kanten. VERY IMPRESSIF.

Onderweg ook nog een aantal fotostops voor scenery, buffalo en beer natuurlijk.

Watson Lake op km 976 is ongeveer het grootste dorp. Veel stelt het niet voor, maar in de folders is vooral aandacht voor het Signpost Forest, dus dat heb ik even met een bezoekje vereerd.

Sign Post Forest bij Watson Lake Yukon Territory Canada

Ik heb ze niet allemaal bekeken hoor: het zijn er meer dan 17000. Ik kwam wel een stadsbord van Eindhoven (vast gejat) tegen, en een van een friese gemeente.
Je kunt er ter plaatse ook een maken, maar dat zal wel seizoen gebonden zijn want nu was er helemaal niemand.
Het einddoel van vandaag was Nugget City op km 1003. Daar zou een supermodern RV camp zijn. Maar zoals praktisch alles bleek het nog niet open. De vorst is nog niet uit de grond en de sneeuw nog niet allemaal opgeruimd. Dit weekeinde. Klonk bekend maar ik had er niets aan. De dichtsbijzijnde camping is het einddoel van morgen bij Teslin. De kop van het artikel geeft het al aan. In plaats van om half vier met de benen op tafel een pilsje te drinken moest ik nog 250km doorrijden. Ook de hier gedachtte camping was onvindbaar, zodat ik nu op een natuurcamping sta net als gisteren; zonder voorzieningen. Gelukkig heb ik genoeg gas en water aan boord. Het laatste stuk heb ik toch nog een keer onderbroken voor een wandeling door 40 cm sneeuw naar de Rancheria Falls. Zeker de moeite waard. Dat geldt trouwens voor de hele dag; prachtige natuur.

Ik ben nu drie dagen voor schema in Whitehorse. Geeft de gelegenheid daar nog iets te bekijken.

2014-05-14

Liard River Hot Spring

Woensdag 14 mei 2014
Deze etappe was weer meer inspirerend dan gisteren. Het landschap is veel afwisselender met rivieren en meren tussen soms erg steile bergen die het nodige vragen van auto en chauffeur.
Het begon al snel na vertrek. Twee volwassen en twee jonge beertjes gespot. Even in de achteruit en naar de andere kant van de weg, alarmlampen aan en een keus maken tussen film, fototoestel, telefoon (voor blog) of tablet. Liefst alle vier gelijk. Bij het fototoestel zit er dan ook nog vaak de verkeerde lens op. Maar gelukkig bleven drie van de vier langdurig in beeld. Ik heb daarvoor wel enkele bloeddonaties moeten doen aan het muggenvolk.

Zwarte beer tussen Fort Nelson en Liards River Hot Spring

Totdat iets wat mij volkomen is ontgaan ze alle drie naar de bosrand deed spurten en dit keer klommen beide peuters de boom in, en niet een paar meter maar tenminste 10 meter. En daar bleven ze ook. Ook daar kan je als beer blijkbaar leuk spelen.
Onderweg was toch weer veel afgesloten.

Omgeving tussen Fort Nelson en Liards River Hot Spring

Bij vertrek uit Fort Nelson werd al met een matrixbord gewaarschuuwd voor een zone met steenval en voor bisons op de weg bij Muncho Lake. Dat vond ik opvallend omdat dat 250 km rijden is. Maar een gewaarschuuwd mens telt voor twee nietwaar?
Wat ik onderweg ook tegenkwam was reclame voor de beste cinnamon buns in the country. Nou had ik geen idee wat ik mistte tot nu toe dus na 5 aanwijzingen (om de kilometer) maar even naar de toplocatie afgebogen.

Met een bak koffie uit een voorgezette pot koffie op een stoofje en een opgewarmde bun ging ik de deur weer uit mij verbazend over de inhoud van deze store: van boeken tot berenhuiden en plaatselijk handwerkjes. In deze winkel zag ik de eerste moose, maar alleen het deel dat aan de muur hing, naast zowat elk ander lokaal dier.
De bun of bum? Blijkt een soort opgerold brooddeeg te zijn met daartussen een stroopachtige suikermassa met kaneel. Smaakte prima maar vast niet erg goed voor je, dus het zal bij deze ene blijven.
De locatie ligt aan de Tetsa River en heeft ook iets wat de naam camping draagt.

Het eerste wat grotere meer dat ik tegenkwam was Summit Lake. Het mag dan wel lente zijn maar ook hier is nog niet alles uit de winterslaap.

Na 150 km klimmen, dalen en draaien komt dan Muncho Lake: ik was er helemaal klaar voor.
Maar helaas geen bison te zien. Uiteindelijk dan toch maar een foto gemaakt.

Je kunt wel zien dat het ondertussen was gaan regenen en dat doet het nu vele uren later nog steeds. Wat ik daar wel op de plaat heb vastgelegd zijn berggeiten, of eigenlijk schapen als ik op de naam af ga : Stone sheep.

Ik had gisteren besloten dat Muncho Lake mijn eindbestemming zou zijn maar ook hier was alles nog gesloten. Dus ben ik nog zo’n 60 km doorgereden naar de locatie die in het reisplan stond: hele jaar open.
Ik ben blij dat ik op tijd was want ik heb zowat de laatste plek terwijl hij nog bijna leeg was. Alles is practisch gereserveerd ivm een plaatselijk lang weekeinde.
Vlak voordat ik ter plaatse kwam (lijkt Baantjer wel) trof ik de verdwaalde objecten aan.

Bison vlak bij Liard Hot Spring image — Bison vlak bij Liard Hot Spring

Bisons in de buurt van Liard River Hot Springs

Wat de naam al doet vermoeden is ook zo, er is hier een spring die de locatie zo populair maakt. Ze kunt hem bereiken via een boardwalk van een paar honderd meter om het ecosysteem niet te verstoren.

Ik heb maar geen foto van de pool met baders gemaakt. Het blijft bij de Canada Geese.
Er zijn hier geen voorzieningen dus dit bericht komt met vertraging.

2014-05-132019-09-04

Fort Nelson Triple G Hideaway camping 2

Typisch voor de omgeving is nogal wat folklore toegepast bij de gebouwen en de inrichting van het kantoortje en de winkel op de camping. Vandaar nog wat meer gedetailleerder The office.

Welkom!

2014-05-132019-09-04

Fort Nelson km 454 mile 300

Dinsdag 13 mei 2014.

Geheel in tegenstelling tot mijn verwachting hebben de eerste 300 mile geen bijzondere scenery opgeleverd. Voor een redelijke vergelijking rijdt de A50 maar eens 10 keer op en neer tussen Apeldoorn en Arnhem. Heen en terug verschilt niet veel, en de eerste keer ook niet veel van de tiende. Hier iets meer glooing en wat rustiger.

Gedenkteken in Dawson Creek — Gedenkteken “Mile 0” in Dawson Creek

Zelfs voor deze foto heb ik niet even gestopt. Saai? Ja, op twee momenten na. Zo’n 30 km vanaf Dawson Creek kun je een kleine detour maken van 10 km om over de oude Alaska Hwy de rivier met de onuitsprekelijke naam Kiskatinaw over te steken. Dit is een historic side want deze geheel houten brug is op een bijzondere unieke manier gebouwd.

Kiskatinaw River: curved trestle bridge.

Dit is geen vertekening door het fototoestel. Deze geheel houten brug was de eerste van dit ontwerp in Canada. De bouw duurde net zolang als de constructie van de hele weg: 8-9 maanden. Omdat de brug de zware lasten van het hedendaagse verkeer niet aan kan is de nieuwe weg aangelegd. Mede hierdoor, maar dit is ook elders gebeurd is de huidige weg langer dan de oorspronkelijke. Na 360 km eentonigheid werd ik verrast door een beer langs de weg. Buiten wat kraaien was dat het eerste levende wezen buiten de zwermen muggen.

Ontmoeting in de buurt van Fort Nelson langs Alaska Highway

Deze jongen of meisje was niet onder de indruk van de camper en kwam gezellig even kennis maken. In eerste instantie heb ik het raampje dichtgedraaid vanwege de wolk muggen die de beer gezelschap hielden en masaal binnendrongen. Maar toen de spiegel het moest ontgelden was ik blij met het besluit. De hele auto werd van voor tot achter besnuffeld, maar die spiegels! Die wilde ze wel graag wat bijdraaien. Reden om maar langzaam in beweging te komen en deze lange etappe af te maken.

Ik had er rekening meegehouden dat ik deze etappe op zou moeten knippen, maar gezien het beperkte oponthoud voor foto-momenten was ik toch al rond 1600 uur op de camping waar de toiletten worden aangeduid als voor de cowgirls en cowboys. Zo ziet het er ook wel een beetje uit: autentiek vervallen.

Maar wel met wifi! Morgen meer.

2014-05-13

Fort Nelson : Triple G Hideaway

Dinsdag 13 mei 2014.
In aanvulling op het eerste bericht, heb ik eens gekeken of het met het tablet ook wil lukken.
Ik heb daarom vandaag ook wat foto’s genomen met het tablet die ik hier bijsluit.

Gedenkteken "Mile 0", in Dawson Creek — Gedenkteken “Mile 0”, in Dawson Creek

De gedraaide houten brug over Kiskatinaw River

De gedraaide houten brugimage — De gedraaide houten brug

Ben benieuwd of de fotokwaliteit ( niet de artistieke waarde) beter of gelijkwaardig is.

2014-05-122019-09-04

Dawson Creek

Maandag, 12 mei 2014.

Vandaag en de rest van de reis ben ik op Hwy 97 North. Deze weg is op de kaart aangeduid als de Alaska Highway. Ik heb vandaag daarvan 400 km gedaan maar ga eigenlijk pas morgen beginnen bij mile 0.
Hoe dat kan?

Toen Pearl Harbour werd gebombadeerd wilden de Amerikanen Alaska beter ontsluiten. Vanuit Dawson Creek in Canada en vanaf Fairbanks Alaska is in 1942 begonnen met de aanleg van deze weg: 1500miles. Dat hebben ze in 8 maanden gedaan inclusief alle bruggen in bittere kou en door permafrost. Dit staaltje behoort tot de topprestaties van engeneering. (16th International Historic Civil Engineering Landmark om precies te zijn). Onderweg zal ik nog wel wat historische sites tegenkomen die ik niet allemaal met een bezoek zal vereren en beschrijven.
Wat ik wel nog over deze dag kwijt wil is dat ik nu echt een coyote heb gezien en de vorige dus echt een lonely wolf was. De coyote is veel kleiner: lijkt wat op een jackhals maar dan een slagje forser. Ik heb er geen foto van. Wel veel foto’s en film geschoten van beren (met jongen) die ik tegenkwam.

Landschap tussen Prince George en Dawson Creek Canada

Wat verder weg en gescheiden door een spoorlijn. Maar de volgende was wat beter.

Zwarte beer tussen Prince George en Dawson Creek

Iets verder ben ik nog een moeder met tenminste twee, maar misschien wel drie jongen tegengekomen maar die gingen in paniek het bos in met uitzondering van een van de kleintjes: die klom als een volleert acrobaat in de boom. Daarna nog enkele ontmoetingen.

Zwarte beer tussen Prince Geaorge en Dawson Creek

Verder weer een mooie reisdag geweest met minder spectaculair landschap (we zijn eigenlijk uit de Rockies) maar met goed weer.

Nog wel een mooi fotomomentje bij Bijoux Falls

Steller's Jay bij Bijoux Falls — Steller’s Jay bij Bijoux Falls

In Chetwynd heb ik een tiental foto’s gemaakt van houtsnijwerk dat met kettingzagen wordt gemaakt (en waarschijnlijk later met kleiner gereedschap wordt afgemaakt). Fantastisch werk staat er overal langs de weg over een afstand van misschien wel twee kilometer.

Morgen de echte Alaska Highway.

Nog bijna 1000 miles to go!

2014-05-11

Prince George camping Blue Cedars

Zondag 11 mei

Vanmorgen Alberta tijd vroeg opgestaan voor de bijna 400km van vandaag. Eerst getanked en daarna via de 16 naar het noordwesten. Bijna direct als je Jasper NP verlaat ga je Mount Robson Prov Park in. Qua scenery doet het niet onder bij Jasper.
Voordat je bij Mt Robson bent kom je langs twee meren. Het eerste is Yellowhead Lake.

Daar heb ik eindelijk eens het statief er bij genomen om de reflecties in een spiegelglad wateroppervlakte vast te leggen.

20 km verder ligt Moose Lake dat veel groter is.

Waarschijnlijk is het dieper, ligt het hoger of krijgt het minder zon: het was nog practisch geheel bevroren.
Vlak bij Mt Robson worden de Overlander Falls aangegeven als onderdeel van een drie uur durende trail. Daar had ik geen tijd voor natuurlijk al had ik net een uurtje verdient omdat de grens met British Columbia was gepasseerd. Met twee km ben je er dus:

Toen ik daar was constateerde ik dat het kaartje van mijn fototoestel vol was. Helaas; wat extra film en wat extra met de telefoon.
Een tiental km voorbij Mt Robson zijn de Rearguard Falls. Die zijn vanaf de weg makkelijk bereikbaar.

Rearguard FallsRargatd Falls — Rearguard Falls

Deze waterval ligt ongeveer op 800 km van de Pacific Ocean, en alleen de allersterkste forelsoort bereikt deze plek. Ik heb ze niet gezien hoor.
Wat ik wel heb gezien zijn een lonely wolf of coyote, meerdere hertjes waaronder cariboes, en twee keer een zwarte beer.
Als je tussen de 80 en 100km/h rijdt duurt het even voordat je stilstaat (als je niet je fotospullen langs wil zien zeilen). Dus als je dan gekeerd heb om de paar honderd meter terug te gaan voor die foto dan ben je eigenlijk steeds te laat, zeker als er ook nog een big truc passeert.
De laatste 200 km zijn wat minder spectaculair maar ook zeker de moeite waard.

Na enig zoeken in Prince George he b ik toch de beoogde camping Blue Cedars gevonden dat een goede wifi zou moeten hebben.
Dat lijkt ook prima te lukken.
Ik zit nu in het zonnetje en het is aangenaam warm. Uitkijken dat ik niet verbrand.

Die tong is omdat ik dorst heb. Ik pak er nog 1 of ….