Dinsdag, 21 maart 2017.
Vannacht redelijk geslapen: de molens draaien niet meer constant. Het vooruitzicht om vandaag weer iets te ondernemen spreekt mij wel aan. Na het ontbijt nog even naar de buurtsuper gelopen voor een blikje fris en een broodje. Daarna nog een poosje aan de laatste posts gewerkt om ze iets aantrekkelijker te maken, en daarna maar eens wat Majong spelletjes gedaan. Om 1400 uur ging de wekker zodat ik zeker om 14.45 bij de steiger zou zijn.
De boot voor de excursie over de Zambezi rivier vertrok om 15.00 uur en was terug om 18.00 uur. Lees verder “Chobe Rivercruise”
De weg van Kasane naar Nata is een paar jaar geleden sterk verbeterd en daar kan je aardig opschieten. Slechts hier en daar een paar flinke potholes. Dat geldt niet voor het deel van Nata naar Fransistown (in ieder geval niet voor de eerste 40 km, want meer heb ik niet gezien). Dit stuk is slecht met veel grote en diepe potholes. Je mag hier 120km/h en dat wordt er ook gereden, maar niet door mij. Toen ik de Nata Lodge passeerde (ongeveer 16km voorbij Nata) waar ik in het verleden wel eens heb gestaan, begon ik al te vrezen dat mijn bestemming van vandaag wel eens verder op de route zou kunnen komen te liggen want de toegang stond onder water. En ja hoor mij werd de toegang tot het ongeveer 10 km verder gelegen wildreservaat geweigerd. Alles staat onder water en de paden waren onbegaanbaar, dus ook naar de camping. Jammer maar dat hoort bij reizen. Mijn volgende bestemming op de route was Khama Rhino Sanctuary, wat ongeveer 450km verder was. Omdat het pas 12.30 uur was had ik nog ongeveer 6.30 uur om daar te komen. Dus geen grote haast nodig. Rond 13.00 uur ging het echter helemaal mis. Ik was net een stuk met ernstige potholes gepasseerd en was net weer op snelheid aan het komen toen ik een klap hoorde, de auto onder mij weg leek te zakken en ik bij moest sturen om niet op de verkeerde weghelft te komen. Wat er daarna precies is gebeurd weet ik niet meer, maar voordat ik tot stilstand kwam heb ik een paar hevige corrigeerbewegingen gemaakt voordat er iets blokkeerde en ik over de kop ging: tenminste 1 keer volledig, maar ik denk 2,5 keer. Ik kwam tot stilstand met de bestuurderskant op de grond aan de andere kant van de weg in de richting van waaruit ik was gekomen. Alles zat onder de glasscherven, en tijdens het draaien had ik al van alles zien rond vliegen. Ik dacht maar aan één ding: snel eruit. Dat lukte gelukkig heel gemakkelijk omdat er geen glas meer zat aan de passagierskant. Ik schrok ontzettend toen ik zag dat de hele opbouw van de auto zelf was afgerukt en de puinhoop in de auto. Ik had gelukkig niets behalve wat schrammetjes door de glasscherven, maar door al het bloed zag het er niet fraai uit. De auto die voor mij reed toen het gebeurde was verderop gestopt en de inzittenden kwamen teruggelopen. Uit de andere richting kwam ook al snel een auto met drie jonge mannen. Eén daarvan nam al snel de leiding. Er was veel discussie, maar hij begon al snel met de uit de auto geslingerde spullen naar hun voertuig te verplaatsen wat nogal wat commentaar opleverde van de inmiddels toegenomen omstanders. Hij zei dat hij mij met mijn waardevolle spullen naar Nata zou brengen en de politie zou waarschuwen. Maar even later kwam er een ambulance langs en even later ook een politieauto. Ondertussen was met vereende krachten de auto terug op zijn wielen geduwd en was de “leider” in de auto gekropen om alle spullen er uit te halen en aan mij te geven. Achteraf is dat gelijk ook een afleidingsmaneuvre gebleken want wat hij niet gegeven had waren tenminste mijn portefeuile, mijn usb-stick met muziek en mijn telefoon. Nadat de politie arriveerde werden mijn (al in zijn auto geladen) spullen er weer uitgehaald en bij de politieauto neergezet. Toen ik mij realiseerde dat ik mijn telefoon nog niet had gezien en vroeg of iemand die al had gezien riep de “leider” mij apart en haalde hem uit zijn broekzak met de mededeling dat hij die uit het zicht had gehouden van de anderen om dat hij bang zou zijn dat die anders zou worden gestolen. Ik had in de chaos geen idee wat nu wel en niet uit de auto was gehaald en verzameld, mede omdat het ambulance personeel mij even had onderzocht. Pas nadat iedereen was verdwenen, en de “leider” mij nog sterkte wenste en vertelde dat God goed voor mij was geweest (de hypocriet!) en de politie om mijn rijbewijs vroeg kwam het besef dat ik mijn portefeuille nergens had gezien. Aangezien het de leider was geweest die als eerste de auto was ingegaan en mij mijn paspoort als eerste had gegeven en later dus ook mijn telefoon heb ik geen enkele twijfel over wie dit laaghartige gedrag heeft vertoond.
De avonddrive was vergelijkbaar met die van gisteren, maar dan deze keer zonder grote poezen.
