Totaranui

Maandag 28 oktober 2013

Na een regenachtige nacht werd het in de loop van de dag steeds beter weer. Op weg naar de Springs volg je een werkelijk schitterende weg vanaf Kaiteriteri. Het eerste deel gaat over Mnt Takaka waarvan een aantal toppen nog sneeuw hadden. Het deed me erg aan Noorwegen denken.

Ik ben vandaag dus toch bij het plan gebleven en heb een bezoek gebracht aan de westkant van Abel Tasman en het noordelijkste puntje van het Zuider eiland bezocht: Cape Farewell aan het begin van Farewell Spit (goed gespeld), dat verder alleen via een georganiseerde excursie met een bus over het strand toegankelijk is. Op het bij de Cape gelegen strand is een kleine zeehonden kolonie, waarvan er maar twee te zien waren. Met een paar natte voeten kon ik dichtbij genoeg komen voor een foto. (zie boven). Ik had de grote lens niet meegesleept over het zandpad van zo’n 2,5 km door het mulle duinzand en langs steile kliffen naar het strand. Vandaar geen close-ups.

Maar voordat ik naar de Cape  ben gegaan was ik dus naar de Te Wakoropupu Spring geweest, tenslotte de eigenijke reden voor deze dagtrip. Deze spring  bevat het zuiverste water ter wereld. Helder tot 63m diep. Alleen een nieuwe bron in Antarctica heeft de zelfde zuiveringsgraad. Helaas was praktisch het hele complex niet toegankelijk wegens onderhoudswerkzaamheden tot 4 nov, maar daar kon ik natuurlijk niet op wachten. Er was maar 1 locatie waar de “bron” gezien kon worden. Nog wel een paar foto’s kunnen maken van het beginpunt.

Omdat het na wat boodschappen in Takaka te hebben gedaan bijna vier uur was, ben ik toch bij het plan gebleven. Vanavond slaap ik dus volgens reisplan op een basic camping aan de Totaranui Bay, waar gisteren het keerpunt van de vaarroute was. De camping is bereikbaar via een lange graffelweg met veel steile stukken en mooie vergezichten.
Twee dingen zullen mij in ieder geval van NZ bijblijven: de wind en kleine steekvliegjes. Ik zie er uit alsof ik de mazelen heb op mijn benen.