Maandag 5 mei
Niets duidde erop dat het weer eens zo’n dag zou worden.
Omdat het vandaag niet erg ver was naar de beoogde locatie heb ik vanmorgen nog een poosje zitten stoeien met de website, en een spoorloos verdwenen bericht met het telefoongeheugen gerecoverd en opnieuw geplaatst. Een update van het programma heeft vreemde effecten. Later maar eens uitzoeken. De camping van gisteren bleek toch al in Montana te zijn. De derde en laatste staat van America die ik bezoek. Niet ver van de camping liggen de Kootenai Falls die bereikbaar zijn met een korte wandeling en met oversteken van een spoorweg. Een beetje spannend was de boswandeling wel want dit is duidelijk Bear Country. Ook de bighorn sheep lopen hier rond. Ik heb beide niet gezien. Zowel jammer als maar goed ook. De falls zijn helemaal niet hoog maar daarom nog niet minder spectaculair. Het water stroomt er heel snel.
Door de aanhoudende regen en met het geklungel met drie apparaten (fototoestel, telefoon, tablet) en verschillende lenzen ben je blij dat er iets op staat zonder al te veel regendruppels op de lens.
Voorbij Libby was het eerste oponthoud van vandaag. Een stuk weg moest worden vernieuwd na een landverschuiving.
Gelukkig viel het allemaal erg mee.
Verder langs de heel mooie weg zijn veel meren met prachtige doorkijkjes.
Aangezien het ongeveer de hele dag is blijven regenen met af en even een opklaring, is de beleving wat minder: het is toch altijd wat deprimerend.
Bij Kalispell dacht ik nog even de tank te vullen voordat ik het laatste stukje naar West Glacier wilde doen.
Bij het proberen te openen van het luikje voor de benzinedop brak de sleutel af. In eerste instantie dacht ik dat het ook die sleutel was, maar dat bleek later de sleutel te zijn van alle camperlockers. Er zitten 9 sleutel aan de bos waarvan er drie afwijken voor de auto zelf en de deuren van de camper. De rest is niet gemerkt dus het is steeds try and error. Afijn, ik ben dus een uur aan het zoeken geweest naar een lock smith. Toen ik die gevonden had leek het er in eerste instantie op dat hij de juiste sleutel niet had of kon maken. Met drie man sterk hebben ze er in de winkel aan gewerkt. Uiteindelijk heb ik gelijk maar twee sleutels gekocht voor $8,- die met enig rommelen de sloten open krijgen, zodat ik nu weer up gehooked (zoals ze hier zeggen) ben, en het magnetronnetje weer heeft gesnord voor mijn eenmans maaltijd.
Mijn voorgenomen eerste verkenning van de “Going to the sun road” die alleen van beide zijden voor een klein deel toegankelijk lijkt te zijn (doorgaand nog gestremd), heb ik door de opgelopen vertraging maar voor morgen herpland. Hopelijk is het dan ook wat beter weer dan nu.
Zelfs bij deze top locatie is de campsite nagenoeg leeg na het weekeinde.
Wel een leuk plekje vlakbij de hot tobs en pool (die ik niet zal bezoeken).
Enige impressies
