Leo Carillo State Beach _ Anza_Borrego Desert State Park

Zondag 15 april 2018

Vanmorgen kennis gemaakt met het verkeer in Los Angeles al was het dan een zondag. Goed opletten en je niet ergeren aan de jakkeraars is het motto. Om de tolweg naar San Diego te vermijden moest ik wat improviseren want het navigatiesysteem was er van overtuigd dat die tolweg toch echt de beste oplossing was. Nou is de tol op zich niet het probleem. Wat wel een probleem is dat ik het verschuldigde bedrag binnen 5 dagen via internet moet overmaken en dat gaat niet lukken. Uiteindelijk kwam ik weer op Hwy 1 terecht en dat betekent een paar honderd stoplichten. Kortom gestaag afgezakt naar het zuiden en op tijd afgebogen naar het oosten naar de woestijn. Uiteindelijk waren pas de laatste 20 miles van deze etappe interessant genoeg om toch nog een goed gevoel over te houden vandaag. Ik vind alle euforische verhalen over Hwy 1 in mijn reisgids en op internet zwaar overdreven. Het is gewoon een slechte weg met duizenden aan de kant geparkeerde auto’s en slechts op een paar punten heb je uitzicht op de kust en die is nergens waar ik geweest ben spectaculair. Kortom hier ga ik in de toekomst zeker niet nog eens heen. Dat geldt niet voor Anza_Borrego Desert State Park ; het grootste State Park van Californie. Nadat de hitte na 5 uur wat afnam heb ik nog een trail gelopen door de bergen naar een canyon waar de (in het wild zeldzame) California fan palm 🌴 met zijn rokje nog groeit. Het park is vernoemd naar de Spanjaard Juan Bautista de Anza, die in 1775 een ontdekkingsreis door de Sonora Desert ondernam, en naar het langhoornschaap dat veel in het park voorkomt, de Spaanse naam voor dit schaap is Borrego.

Heen en terug is het ruim 4 miles over rotsachtig terrein. Het was al bijna donker toen ik terug was.

Pismo State Beach _ Leo Carillo State Beach

Zaterdag 14 april 2018

Een dag zonder noemenswaardige gebeurtenissen, wat bevestigd wordt door het feit dat ik onderweg niet een keer ben gestopt om een foto te maken. Het heeft ook iets te maken met verzadiging denk ik. Het strand stelde ook al niets voor. De beloofde getijde poelen en grotten met veel bezienswaardigheden als anemonen en de vele vogels; ik heb ze niet gezien. Een keienkust met wat waterpoeltjes met wat mossels en hier en daar wat kelb. Wel een strandje vol met kastelen bouwende kinderen en allemaal heel erg luidruchtig.

Ik ben snel terug gegaan naar de camper en de hele middag lezend doorgebracht. Na het avondeten toch nog even naar de kust gelopen om naar de walvissen te speuren die hier om deze tijd langs komen, maar het bleef bij een zonsondergang.