Zondag 8 februari 2015.
Mijn indruk van gisteren van de Lodge was goed, maar ik heb toch besloten er niet te ontbijten maar direct de richting van Torra Bay op te gaan. Ik herkende de plaats van het ongeval natuurlijk direct, maar deze keer ging alles met een zelfde snelheid gewoon zo als het hoort te gaan.
Bij de toegang tot het park werd mij verteld dat de campsite in Torra Bay sinds 31 januari gesloten was en dat die eigenlijk alleen in december en januari open is. Ik kon wel naar Terrace Bay, maar dan wel overnachten in een bungalow; kosten N $ 850. Nou daar had ik geen oren naar dus ging ik transit door het park, en dat was nog eens gratis ook. Ik ben nog wel even 10 km heen en 10 km terug gereden om te zien wat Torra Bay dan wel was. Nou dat was niets: een stel toiletgelegenheden in een troosteloze vlakte. Na een foto voor het plakboek wilde ik gaan, maar werd staande gehouden door een jonge man die blijkbaar wachtdienst had maar die problemen had met een grote motor die hem van energie moest voorzien. Met de startkabels van de auto was zijn probleem snel opgelost. Tenminste 1 gelukkig mens deze zondagmorgen. Halverwege het park werd ik nogmaals aangehouden, ditmaal door werklui. De gator, je weet wel zo,n grote wegschraapmachine die mij in Botswana uit de greppel kreeg, deed het niet, dus of ik een lift kon geven naar de poort van het park zodat er gebeld kon worden voor hulp. Dus nog maar iemand gelukkig gemaakt.
Eigenlijk was de hele weg door het park en langs de kust tot Swakopmund een grote tegenvaller. Ik geloof niet dat ik eerder een zo troosteloze weg heb gereden, waar maar geen einde aan lijkt te komen. Door de warmte lijkt het wel of er overal water is, maar het zijn allemaal luchtspiegelingen. Ik ben een paar keer een zijpad voor 4×4 opgegaan om bij de zee te kijken op plekken waar de mensen hier gaan vissen. Ik heb zelfs nog even de tenen laten weken in de Atlantische Oceaan, en dat was zo’n beetje het hoogtepunt van de dag. De foto’s die ik gemaakt had zijn op de andere schijf van het fototoestel terechtgekomen dan ik had ingesteld. Blijkbaar heeft de schok toch invloed gehad op de instellingen, maar omdat ik ook de foto’s van de leeuwen niet terug kan vinden, kan het ook al eerder ergens mis zijn gegaan.
Foto-update:
Helaas is de receptie van de camping al gesloten, want er is wel wifi aanwezig maar afgeschermd, dus ik kan niet meer vragen of ik air-time kan kopen.
Nog wat foto’s van andere bronnen:
Zo dat gaat weer lekker pap! Gelukkig ben je zelf nog heel! Wel zijn we nu donders benieuwd naar de niet te lezen verhalen, en uitaard hopen we de “missende” foto’s nog te kunnen zien als je weer thuis bent.
Er is trouwens een mail van je baas die je helaas ook even moet lezen.
Voor nu rij voorzichtig en tot snel pap!
Groetjes Maico & Bianca