Dinsdag, 10 december 3019.
Het een natte en koude nacht. Een ontbijtje maken in de regen zag ik niet zitten, dus zonder ontbijt om 6.00 uur onderweg voor weer een lange etappe. Bij vertrek was het 10 graden maar dat liep in de loop van de dag op tot 25 graden, zodat ik onderweg mij nog snel even moest verkleden. Waar er wat zicht was, was het ook gelijk spectaculair in de Drakensbergen.
Het was ongeveer half negen en zo’n 30 km van Ladybrant dat een dikke vogel (Guinea Fowl) opvloog uit de berm en met 100km/h voor de laatste keer in zijn leven mijn voorruit kustte, die aan de passagierskant in splinters ging. Gelukkig kon ik er nog wel mee verder rijden. In Ladybrant zag ik direct een Toyota dealer maar die verwees mij door naar GPGlas iets verder op in de straat. Die hadden de juiste maat op voorraad, en konden gelijk beginnen.
Ook hier was in de hele agglomeratie de stroom uitgevallen, zodat de computers en pins het niet deden. Ik heb maar weer gebeld naar Rob, die alle inlichtingen over verzekeringen heeft doorgegeven, zodat ik niet hoefde af te rekenen. Ik was hier gelukkig met de hogere gekozen dekking wel voor verzekerd. Na een uur zat de ruit er in, waren de stikkers weer aangebracht, de tolreceiver en de binnenspiegel weer op zijn plaats en deden de ruitenwissers het ook weer. Ik kon weer verder.
Ook in Mokala National Park zaten ze zonder elektriciteit op het kantoortje, maar wat erger is op de Campsite is geen enkel stopcontact beschikbaar. De laatste batterijen zitten in de camera’s, dus ik moet morgen echt wat zien bij te laden. Ik heb het grootste deel van het park vanmiddag nog doorgereden, en wel het een en ander gezien, maar ben toch maar op tijd teruggegaan naar de campsite omdat er een geweldig onweer aan het opbouwen was. Snel een boterhammetje klaargemaakt en het dak op gekropen. Ze zijn hier heel blij met de regen, maar ik denk er wat anders bij.