Etosha-Okaukuejo-Black Saturday

Zaterdag 11 maart 2017.

Na weer een nacht met regen en onweer heb ik de reis terug ondernomen met als einddoel Halali restcamp. Zover ben ik niet gekomen. De regen had niet veel effect op de gestelheid van de weg, daar lag het niet aan. Verbazingwekkend hoeveel vocht door de aarde wordt opgenomen. De plassen leken zelfs kleiner dan gisteren maar dat kan ook komen omdat je er aan gewend raakt. Ik had al vanaf de eerste dag wat problemen met het starten van de auto. De schuld natuurlijk bij mijzelf gelegd:de koppeling zeker niet goed ingetrapt. Op den duur moest ik het proces soms wel 6 of meer keer doen en soms ging het gewoon de eerste keer goed.

Toen ik vandaag ongeveer halverwege Olifantsrus en Okaukuejo was, stopte ik bij een groepje zebra’s om er een foto van te maken (want ook vandaag de eerste 60 km’s niets bijzonders).  Meestal zet ik dan even de motor uit vanwege de trillingen, en bij filmen vanwege het geluid. Zo ook nu. Alleen kon ik daarna 200 keer de koppeling indrukken, starten deed hij niet meer. Daar sta je dan in the middle of nowhere. Dichts bijzijnde kamp op 50 km. Na een uurtje kwam er een auto mij tegemoet met heel vriendelijke mensen. “Niet uitstappen” maar even vergeten en met startkabels geprobeerd het te verhelpen maar zoals ik al dacht was de accu geen probleem. Beide beschikten we niet over een sleepkabel om het met een jumpstart te proberen. Gelukkig kwam er een half uurtje later een auto met politie agenten langs (stroperscontrole), de gelukkig een stalen kabel bij zich hadden. Met wat geimproviceer lukte het die om te zetten in een sleepkabel. Bedoeling slepen naar Okaukuejo, maar voorzichtig geschakel naar de 2e leverde een soepel lopend motortje op, zodat ik op eigen kracht naar Okaukuejo kon komen. Daar heb ik hem bij het tankstationnetje geparkeerd en op hoop van zegen de motor afgezet om te kunnen tanken. Maar helaas: starten deed hij niet meer. Weer op een zaterdag natuurlijk. Deze reis een bijzonder onvriendelijke dag. De eerste keer een kapotte versnellingsbak van de motorhome, de tweede kwam ik in Mozambique  in plaats van Swaziland  uit, en ook in de Kgalagadi was het zaterdag dat ik de luifel  verloor. Hier is geen werkplaats, en wat er is is op zaterdag dicht. De auto dus maar bij het benzinestation laten staan en via de receptie kontakt gelegd met Bushlore. Een nieuwe startmotor met monteur of een nieuwe auto waren de opties. Deze auto is nog geen jaar uit en zit nog in de Toyota garantie, maar die komen echt niet op een zaterdag even naar Etosha. Dus is er afgesproken dat er een andere auto uit Windhoek komt, die er voor vanavond poortsluitingstijd moet zijn. Ik heb dus maar een campingsplaatsje voor vannacht genomen, en wacht het verder maar af. Met behulp van een local is de auto weer aangesleept en die staat nu op de camping in afwachting van de ruil. Ikzelf ben even bij het zwembad neergestreken met een wifi voucher voor deze update. Hoop dat ik genoeg mb-tjes heb 🙂 .