Zondag 12 maart 2017
Vanwege het oponthoud van gisteren heb ik besloten om geen overnachting te nemen in Halali restcamp, maar gelijk door te rijden naar Namutoni. Wat de gamedrive betreft zeker een goede beslissing. Tegen de klok van twaalf was ik in Halali en had ik nog niets noemenswaardigs meegemaakt. Ik heb deze paar dagen een mij volstrekt onbekend Etosha gezien. Het lijkt wel bijna leeg, is ongelooflijk groen en hier en daar extreem nat. Pas na Halali kreeg ik weer wat game voor de lens, maar nog steeds veel minder dan andere jaren als mijn geheugen mij niet voor de gek houdt. Pas vlak voor Namutoni leek het zich iets te normaliseren. Er waren weer wat grotere groepen gazellen en zebra’s. En een km voor de poort de eerste twee leeuwen, maar die lagen zo plat dat het geen foto waard was.
Ik wil hier tenminste nog een ochtenddrive doen langs de Fisher Pan en dat past niet met de volgende geplande etappe van 650 km, dus sta ik hier twee nachten. De avonddrive langs de Fisher pan was een openbaring: de eerste keer dat hij bijna vol water stond en er overal gras was. 
Geen flamingo’s of grote groepen antilopen of zebra’s: niets, helemaal niets tot bijna aan het einde van de loop de herkenning er weer was: tientallen giraffes maakten hun opwachting. En toen ik ook nog een drietal leeuwinnen en later ook nog een mannetje voor de lens kreeg, kreeg deze dag nog een prachtig slot.
