Vrijdag, 2 maart 2007.
Vandaag een heel lange “rustdag” want om 4.45 uur zou de wekker afgelopen zijn. Gelukkig keek ik nog eens op het klokje om 5.20 uur, zodat we nog snel wat kleren konden aantrekken want om 5.30 uur vertrok de safaritruck naar Kasane en Chobe Safari Lodge waar de rest van het gezelschap aansloot om naar Chobe National Park te vertrekken voor de gebruikelijke 3 uur safari-fun, of te wel schudden, hotsen en butsen.
Mag je teleurgesteld zijn als je geen olifanten ziet in Chobe terwijl er meer dan 120.000 zijn? Een beetje wel, maar toch ook weer niet als je in een flits een hyena ziet en tegelijktijd ook een stelletje luipaarden. Tjonge jonge wat een prachtige poesen zijn dat. Eigenlijk weet je niet goed waar en hoe je moet filmen en kijken tegelijkertijd. Als je even later dan ook nog je eerste ontmoeting hebt met 4 leeuwen, en op heel korte afstand in een open wagen zit, dan wordt je echt wel een beetje enthousiast.
Vandaag hebben we dus de big five compleet gemaakt. Na de ochtendsafari hebben we gelijk maar de middag bootsafari gebooked voordat we terug werden gebracht naar onze camping op Toro Lodge. Toen bleek, zoals al eerder was gebeurd, dat mijn creditcard werd geweigerd. s’Middags in de supermarkt nog eens geprobeerd, en s’avonds bij de benzinepomp nog eens, maar steeds geweigerd. Ik ben bang dat de limiet is overschreden door de grote overbooking van Bobo. Met de kaart van Ali lukt het nog wel, maar die heeft vermoedelijk een lagere limiet, zodat we straks misschien nog in de problemen komen als we nergens kunnen pinnen zoals nu in Botswana het geval is.
Vandaag even snel wat kleding gewassen, zodat er weer wat voorraad is. De middag verder gevuld met de bootsafari over de Chobe rivier. Niet echt spannend met hier en daar een klein krokodilletje en groepjes hippo’s, en de gebruikelijke watervogels. Maar het laatste halfuurtje bracht het grote succes: Veel olifanten in alle maten langs en in het water, en ook nog een ontmoeting met twee luipaarden (waarschijnlijk dezelfde als vanochtend), maar daar was het zo’n dringen en verdringen van boten en auto’s dat er nauwelijks een goede opname gemaakt kon worden. De foto’s zijn matig, maar mogelijk is de film iets beter.
In het donker terug, met de camper, is toch wel heel spannend, zeker als je ook nog een groepje ezels op de weg ontmoet. Voldoende om de moed zodanig te verliezen dat de geplande warme maaltijd is omgezet in een sneetje brood en een cup-a-soup. Nu bij het schrijven nog een glaasje wijn en dan taaien we weer af. Morgen wacht een nieuw avontuur: met de veerboot over naar Zambia – naar de Victoria Falls!