Dinsdag 28 februari 2017.
Na een geweldige week met de kinderen en kleinkinderen in Kruger NP heb ik mijn reis weer alleen vervolgd. Hadden de kleinkinderen het grote geluk de big 5 binnen een paar dagen compleet te hebben inclusief de prachtige foto’s, en Maico en Bianca bijna maar wel met echt bijzondere andere plaatjes zoals van wilde honden, was ik er zelf wat betreft de highlights wat minder goed van afgekomen.
Na het afscheid bij een weer eens potdicht zittend Gods Window, ben ik via Kruger naar Hlane NP in Swaziland gereden. In Kruger scoorde ik dan toch nog de neushoorn, zoals ik gekscherend bij het vertrek had geroepen. Ik kwam pas ver na poortsluitingstijd aan in Hlane omdat ik onderweg de fout had gemaakt om naar de Mozambikaanse grens overgang te rijden in plaats van die van Swaziland. Verschil is precies 1 keer links i.p.v. rechts. Ik had het pas in de gaten toen ik SA al had verlaten. Daarna veel praten, papierwerk en betalingen (roadtax voor 100 meter), smeergeld, en ik was met 3 kwartier weer in SA.
Ik was dus in pikkedonker toch nog toegelaten in Hlane met inlevering van mijn paspoort aan de gate. Die kreeg ik de volgende morgen na het betalen van camping geld en conservation fee weer terug na veel gedoe. Het had die nacht tropisch geregend en ge-onweerd en alle wegen in het park waren afgesloten, dus geen gamedrive. Ik was dus al vroeg op weg naar Ithala NP in SA. Ik was er mooi op tijd, maar heb die avond geen gamedrive meer gedaan. Te moe, dus maar weer begonnen in het boek dat ik op Schiphol had gekocht.
Ithala is geen park voor sedans of motorhomes. De wegen zijn erg slecht en hier en daar bijzonder stijl. Alleen in de eerste versnelling kom je er doorheen met een 4×4. Het is wel een bijzonder park met de oudste rotsformaties van SA. Het embleem bevat de giraffe, en daar heb ik dan ook wel wat plaatjes van gemaakt, naast de gazelles die mij op de camping gezelschap kwamen houden, de zebra’s en wat ander kleingoed dat ik in de morgendrive nog tegenkwam. De olifanten en neushoorns heb ik deze keer niet gezien.
En dan 27 februari.
Een redelijke etappe naar het hooggebergte van Golden Gate Highland Park. Onderweg kon ik lekker opschieten zodat ik er mooi op tijd was. Ik heb hier de senic route door het park niet gereden maar ben maar eens in het zonnetje gaan zitten voor een uurtje. Het was die middag ruim 25 graden: het leek wel zomer. S’avonds heb ik in het nabijgelegen hotel gegeten, met het idee dat daar misschien wifi zou zijn. Dat was er wel maar heel instabiel. Ik heb alleen wat Facebookberichten gezien. Leuk hoor al die beste wensen. Ik had nog geen berichtje gemaakt vooraf en voordat ik er erg in had waren de batterijen van tablet en telefoon aan het eind van hun latijn.
Golden Gate Glen Rheenen campsite.
En dan vandaag 28 februari 2017: de eerste 500plus etappe naar Mokala. Ondanks de wat langdurige zoektocht naar een apotheek in Bethlehem om iets te krijgen tegen de diaree die al een paar dagen mijn leven beheerst, had ik ruim de tijd om nog een middagdrive te doen, en dit berichtje nu in de auto te maken. Er is op dit moment weer een zwaar onweer aan de gang. Ik ben benieuwd wat dat voor morgenochtend betekend. Vandaag kan niet meer stuk.
Zicht vanaf de picknicktafel op mijn campsite.
