Hoe verder?

Zaterdag, 7 februari 2015.

Het was inderdaad een waardeloze nacht met praktisch geen slaap. Een paar mensen op deze settelment hadden tot 3 uur vannacht de muziek luid en en de auto zat ook vol met zoemende muggen.
Ik heb contact met Bushlore gehad, wat erg moeizaam gaat. Door de koprol van gisteren vervallen alle verzekeringen, en krijg ik alleen een andere auto als ik er een nieuwe huur. Die komt dan uit Windhoek en is dus ook nog eens One-way naar Johannesburg. De creditcard krijgt het zwaar te verduren. Ik heb eigenlijk geen andere opties, dan deze. Hoe dat met de verzekering verder moet moet ik maar bekijken als ik thuis kom. Mogelijk vergoed die nog wat van de te maken kosten. Met deze afspraak is het grote wachten begonnen.  De auto, met een daktent, komt uit Windhoek,  en dat is hier nog zo’n 600 km vandaan, dus ik verwacht pas later in de middag vervangend vervoer te krijgen.
Ondertussen heb ik de auto wat opgeruimd. In het voorraad-/slaap gedeelte was een fles met olijfolie kapotgeslagen,  en in de koelkast, twee literpakken met yoghurt. Een onbeschrijflijke puinhoop. Ik heb praktisch alles naar een afvalton gebracht en slechts wat blikjes fris en bier gered uit de smurrie.
In het auto deel heb ik de papieren uitgezocht, en alle camera attributen, en de camera’s zelf bij elkaar gezocht. Het lijkt erop dat beide camera’s en de  videocamera nog werken. Ik ben alleen mijn muziek op usb stick kwijt. Mogelijk dat er bij het rechtzetten van de auto of bij de eerste schifting iets is misgegaan. Wel is alles erg smerig, maar ik heb het voorlopig maar zo opgeborgen.

Om zes uur precies was de vervangende auto er met drie nieuwe banden, waarvan er twee ook nodig waren voor de achterwielen. Na de nodige foto’s en wat papierwerk waaronder het tekenen van een paar heftige checkes,  kon ik mijn spullen inladen in de nieuwe auto. Naar Torra Bay kon ik niet meer gaan, want de toegang tot het park was al om 17.00 uur gesloten, dus ben ik 45 km teruggereden naar Palmwag waar een Lodge is met campeerplaatsen.  Voordat ik de daktent op had en een korte douche was het ongeveer half negen en praktisch donker. Het restaurant van de Lodge was tot negen uur open, dus daar maar snel een forse hamburger met frietjes en een biertje genomen. Daarna ging ik redelijk gebroken na en eindeloze dag wachten naar bed.