Catlins Coast

Woensdag 6 november 2013

Het voor deze dag voorspelde weer is ook gekomen: een dag dat ik de ruitenwissers niet heb hoeven gebruiken.
Vanmorgen vroeg uit Manapouri vertrokken richting Invercargill.

Het eerste deel van de route is nog onder de invloedsfeer van de bergen van Fjordland maar het wordt al snel een beetje Nederland met grote graslanden met schapen en koeien. Net iets minder vlak natuurlijk maar duidelijk een groot landbouw en veeteeld gebied. Het aantal toeristische attracties is minimaal zodat ik ook lekker heb doorgereden.
In Invercargill even boodschappen gedaan en de scenic route langs de kust opgezocht. In Fortrose even gestopt bij de grote I in een kleine koffieshop voor de lokale attracties.
Vandaar eerst naar Waipapa Point waar een kleine kolonie zeeleeuwen is, en nog één van de twee houten vuurtorens in NZ.

Ik dacht  daar aardige foto’s gemaakt te hebben en wat film. Maar de instellingen van de camaera bleken achteraf niet optimaal. De wat fletse foto’s van het mobieltje zijn scherper.

 

 

Het zijn imposante beesten en je mag er niet te dicht bijkomen want ze zijn nogal territoriaal.
Vandaar verder naar het zuidelijkste puntje van het Zuider eiland: Slope Point voor de onvermijdelijke foto als bewijs.

 

Op deze plek zie je in het landschap ook duidelijk wat de meest voorkomende windrichting is in NZ: westelijk dus. Aan de westkust wordt de regen ook niet gemeten in milimeters maar in meters. De ongeveer 200 dagen per jaar met regen zorgen voor tussen de 7 en 9 meter per jaar per m2. Het puntje van het dak thuis is lager.

 

20 km verderop ligt Curio Bay waar de kustrotsen een versteend bos blijken te zijn. Je herkent de houtstructuur op veel plekken nog heel duidelijk. De daar ook broedende geeloog pinguins heb ik niet gezien.  Die komen pas tegen het vallen van de avond uit zee.

 

De rechte lijnen zijn liggende boomstammen.
Het was miin plan ook nog een bezoek te brengen aan Cathedral Caves die alleen bij eb bereikbaar zijn maar bij aankomst was de toegangsweg al afgesloten. Morgen tussen 10 en 13 de eerstvolgende gelegenheid, maar daar rij ik toch maar niet een uur voor terug.

 

Het eindpunt voor vandaag was Purakaunui Bay, vlakbij de gelijknamige waterval die weliswaar niet hoog is maar wel mooi van vorm.

 

Omdat ik de weg naar de baai niet direct kon vinden ben ik doorgereden naar Qwaka voor benzine en wat tape om de oplader voor de videocamera te kunnen repareren. Bij de kust heb je de keus uit twee locaties. Ik ben door gereden naar Pounawea zo’n 20 km verder zodat ik misschien morgen nog op tijd bij Nugget Point kan zijn voor de pinguins daar.