Categorie: 2018 Tweede camperreis langs de parken van de Verenigde Staten

Geplaatst op

Canyon de Chelly NM _ Monument Valley

(Goede) vrijdag 30 maart 2018

Wat later dan gebruikelijk er uit gegaan en de camper vooraf wat opgewarmd want het was weer een koude nacht. Ik heb direct in Chinle maar de tank volgegooid want het wordt toch wat onbetrouwbaarder wat voorzieningen betreft. Ik heb erg rustig gereden en zelfs nog even een M onderweg bezocht waar het netwerk niet goed functioneerde dus geen up_load gelukt.

Ik was voor twaalf uur bij Monument Valley. Helaas waren de visitorcentra beide gesloten in verband met Goede Vrijdag dus geen info te verkrijgen over mogelijke dingen om te doen. Eerst maar een plaatsje uitgezocht op de camping met een goed uitzicht.

Helaas hier is geen elektra en/of water beschikbaar (wel op gerekend) en dat voor de duurste camping op de reis. Ik was genoodzaakt vanmiddag voor de eerste keer de generator te gebruiken om de batterij op te laden van fototoestel en filmcamera. Vanmiddag na vieren (minder warm) de trail van zes kilometer gelopen om een van de rotsformaties, waarbij ik ook nog een paar loslopende (wilde) paarden tegenkwam.

Na twee uur zwoegen door het vele losse rode zand een welverdiend biertje genomen (overigens geen bierconsumptie toegestaan binnen het hele indianen reservaat van 62000 km2). Toen de maan verscheen voordat de zon onder was, toch nog even snel wat sfeer foto’s gemaakt. De zonsondergang aan de andere kant was niet bijster inspirerend.

Geplaatst op

Canyon de Chelly NM rustdag

Donderdag 29 maart 2018

Vanmorgen was het weer een beetje verwarrend wat de tijd betreft. Hier geldt een zomertijd binnen het indianen reservaat. Hierdoor is het een uur later op het horloge dan op de telefoon, die werkt met de officiële tijdzones. Ik ging dus pas om 9.30uur langs het visitor centrum voor de brochure van het park. Geen toegangsgeld maar een donatie werd hogelijkst op prijs gesteld. Ik heb de beide self-drives gedaan; eerst de Nord Rim met twee highlights en daarna de South Rim met zeven highlights.

Nord Rim

South Rim

Na een poosje gaat alles wel op elkaar lijken. Het laatste punt is voor het park ook de grootste attractie, dat is Spider Rock: een 800 foot hoge zandsteen formatie die los staat van de canyonwanden op het kruispunt van Canyon de Chelly en Monument Canyon. Volgens de mythologie van de Navajo leeft daar de zogenaamde spinnenvrouw, die de mensen ooit het spinnen heeft geleerd en dus bij de indianen in hoog aanzien staat. Dit even t.k voor de arachnofoben onder ons.😂.

Geplaatst op

Elephant Butte Lake SP _ Petrified Forest NP _Canyon de Chelly

Woensdag 28 maart 2018

Toen ik tegen twaalf uur de grens tussen New Mexico en Arizona overstak in mijn korte broek werd ik verrast met besneeuwde bergen en waarschuwingsborden voor lokale mogelijkheid van ijs op de weg. Niet bepaald het warme welkom dat ik had verwacht. Het eerste deel van de reis was prachtig maar minder mooi dan gisteren, daarna werd het monotoner. Grote prairies met (voor mijn gevoel) 1 vierkante km per koe of schaap. Ik had gepland te overnachten op een camping in de buurt van Petrified Forest NP maar het park lag 60 km verder dan de camping op de route en ik was er al vroeg. Dus toch maar besloten om door te rijden naar het park en daar de 45 km drive van zuidpoort naar noordpoort te doen. Toen kon ik kiezen of ruim 100 km terugrijden of 170 doorrijden naar de volgende bestemming op de lijst. Dat laatste is het dus geworden vanuit economische afweging.

Wie de indruk krijgt van een bosachtige omgeving bij de naam Petrified Forest komt bedrogen uit. In werkelijkheid is het een onwerkelijk maanlandschap bestrooid met stukjes versteende bomen die vrij komen doordat de grond is weggespoeld. Het is een beleving om hier te wandelen en te rijden.

Geplaatst op

Bottomless Lakes _ White Sands NM _ Elephant Butte Lake SP

Dinsdag 27 maart 2018

Ik wilde vandaag onderweg beslist een bezoek brengen aan White Sands NM om dit fenomeen eens met eigen ogen te aanschouwen. Bij vertrek vielen de prachtige wolken partijen mij al op en dat is onderweg ook zo gebleven.

Het was een werkelijk schitterende route vandaag landschappelijk gezien. Bergen, bossen, hoogvlaktes, bergpas, echte prairie; kortom het was een feestje 🎉 om daar te rijden. Alleen het weer was wisselvallig met prachtige zonnige momenten, hagel_ en regenbuien en natuurlijk steeds maar weer die verrekte… krachtige (ruk)winden. Gelukkig was het lekker rustig op de weg. In White Sands NM slechts heel even een puntje van de trail gedaan (8 km en 3 uur; inspannend) want daar was verder geen tijd meer voor. Dit park is een sprookje: zo sneeuwwit zand dat het pijn doet aan de ogen.

Daarna was het nog 3 uur rijden (inclusief bezoekje M) naar Elephant Butte Lake SP waar het er naar uitzag dat het zou gaan stortregenen ☔ maar het bleef toch droog.

Na een korte wandeling langs de oever van het meer voor het eten stelde ik vast: weinig inspirerend maar prima tussenstop voor de etappe van morgen.

Gisteren zakte de temperatuur weer tot dicht bij het vriespunt. Vannacht lijkt het wat beter te worden.

Geplaatst op

Big Bend National Park _ Bottomless Lake State Park

Maandag 26 maart 2018

Ik heb besloten de navigatie even te negeren en ook het laatste stukje begaanbare weg mee te nemen in het park naar Study Butte ondanks dat het wat omrijden is.

Goed dat ik dat gedaan heb want het was het enige mooie stuk van de hele lange etappe van 600 km door Texas en New Mexico. De laatste 500 km gaan door een enorme hoogvlakte waar het aardoppervlak nauwelijks wordt gebruikt maar de ondergrond des te meer. De aaneenschakeling met in exploitatie zijnde velden met Jaknikkers, silo’s, elektriciteitsmasten en overige installaties maakt de weg buitengewoon onaangenaam, die bovendien in Texas ook nog superslecht was met enorme potholes. Nee Hwy 285 krijgt van mij een groot rood kruis en daarmee dit hele deel van Texas. Niet voor herhaling vatbaar. Het werd nog versterkt door wat regen in Texas en onophoudelijk harde wind. In New Mexico ging het licht soms aardig uit door zandstormen en stofstormen. Het leek op de weg wel wat western_achtigs met overwaaiende hooibollen of wat voor struikjes dat ook zijn

Kortom alle reden om het tempo wat te drukken.

Ik was dan ook pas om 18.30 op de eindbestemming maar kon de klok gelukkig nog een uurtje terugzetten: nieuwe tijdzone. Diner alsnog om 18.00😇.

Geplaatst op

Big Bend National Park _ rustdag

Zondag 25 maart 2018

Vandaag de dagtrip gemaakt over het overgrote deel van de wegen door het park die toegankelijk zijn met de RV, en geen dirt road zijn, want dat vind de verzekering niet goed. Dat komt er op neer dat ik naar de Santa Elena Canyon ben gereden om daar de trail te lopen en weer terug over dezelfde weg.

Een gedeelte gaat over de Ross Maxwell Scenic_drive. Bij elkaar is dat heen en terug ongeveer 250 km. Een stevig ritje maar wel de moeite waard.

Voordeel: de auto airco maakt het uit te houden. In de schaduw op de camping is het ver over de dertig graden. In de middag wat gelezen. In dit park is er geen bereik, maar als troost wel een paar roadrunners.

.

Geplaatst op

Seminole Canyon State Park _ Big Bend National Park

Zaterdag 24 maart 2018

Om de gebruikelijke tijd vertrokken naar de hoofdbestemming in het uiterste zuiden: Big Bend National Park.

De navigatie had geen enkele moeite met deze bestemming. Blijkbaar al eens eerder ingesteld. Hwy 90 is een prachtige weg waar ik vandaag zowaar ook nog iets van wild heb gezien. Javelinos staat hier bij de camping aangegeven worden de wilde zwijnen genoemd die ik onderweg zag. Hier wordt er voor gewaarschuwd omdat ze in tenten inbreken waar voedsel in ligt. Alles moet in beer en dus ook javelino bestendige stalen kasten die bij de campingplaatsen staan. En vandaag ook diverse roadrunners…. Ja natuurlijk de weg overstekend. (Anders zie je ze eigenlijk niet). Bij de toegang tot het park heb ik de jaarkaart America the Beautyfull aangeschaft voor 80 dollar. De gewone parktoegang is anders 25 dollar, dus die ga ik de rest van de reis gemakkelijk terugverdienen. De hoofdweg van Marathon tot Rio Grande Village waar ik op de camping sta is mooi om te rijden en met een maximum snelheid van 45 mph is er ook tijd om wat rond te kijken.

Voor het eten nog de korte trail gedaan vanaf de camping.

Vandaag en morgen geen hook_up helaas. Met 30 plus graden zou de airco moeten blazen maar ik mag hier de generator niet gebruiken. Ik sla mij er wel doorheen.

Geplaatst op

Cranes Lake _ Seminole Canyon State Park

Vrijdag 23 maart.

Nu ik de wekker toch maar steeds zet ligt de vertrektijd steeds tussen kwart over acht en half negen. Vanmorgen voor de eerste keer de tanks geleegd; helaas niet helemaal zoals het hoort. Het bleek dat vanaf fabriek de Black_water afsluiting open heeft gestaan, dus toen ik het deksel wilde verwijderen om de afvoerslang aan te sluiten gutste het er direct uit. Niet echt aangenaam, maar met het grijze water en de snel aangesloten waterslang was het al gauw verdund en in de berm verdwenen. Leerpuntje 😂. In San Antonio toch nog weer een keer een verkeerde afslag genomen op de spaghetti aan wegen. Bij de planning van de reis had de naam San Antonio wel wat van een rustig Mexicaans stadje, maar het is een mega stad. Daarna ging de reis voornamelijk over Hwy 90, en die werd al snel een stuk rustiger wat toch prettiger rijdt. Bij Del Rio gaf de navigatie een verkeerde bestemming aan omdat de eindbestemming bij aanvang van deze etappe niet werd gevonden. Bij Del Rio vond hij de eindbestemming wel maar ik vertrouwde het toch niet helemaal omdat de aankomst tijd bij bestemming twee uur versprong. Bij een controle post van de immigratie dienst even nagevraagd en toen maar teruggereden (40km) en daarna ging het wel goed en was ik maar een uur later op bestemming, na weer een controle post te zijn gepasseerd.

In het park nog even een leuke wandeling gemaakt.

Vanaf de heel ruime parkeerplek had ik een mooi uitzicht op weer een mooie zonsondergang.

Geplaatst op

Sea Rim State Park _ Cranes Lake Park

Donderdag 22 maart 2018

Hoe deze plek in de roadtrip terecht is gekomen is mij niet meer duidelijk; het is in ieder geval geen State Park. Ik ben weer om 8.15 vertrokken en om 15.15 uur was ik geïnstalleerd met een biertje aan de schrijftafel. Het kostte ongeveer anderhalf uur om door de Houston regio te komen. Ongelooflijk wat een verkeer en met wegen drie hoog en overal afslagen en ook nog eens tolwegen waarvoor elektronische apparatuur aan boord moet zijn (niet dus! ook geen cash of email), is het goed opletten geblazen. Na weer ongeveer 500 km bij het totaal te hebben gevoegd kom ik toch tot de conclusie dat met uitzondering van de bezochte parken zelf ik nog niets spectaculairs gezien heb buiten de civiele werken als bruggen. Daar sterft het hier in het zuiden van vanwege alle waterwegen en moerassen. Is de Westerschelde kering voor Nederland een uitzondering, soortgelijke lengtes zijn hier heel frequent. Hier bij Cranes Lake Park is ook niet veel te zien; in ieder geval niets dat aan de naam refereert, behalve dat er een ( kunstmatig?) meer is.

Gelukkig is het weer prima vandaag; geen regen of mist en ruim 20 graden met nu en dan beperkt zonnige periodes.

Geplaatst op

Saint Bernard SP _ Sea Rim State Park

Woensdag 21 maart 2018

Vanmorgen weer redelijk op tijd vertrokken. Bleek dat de Garmin een veerboot had bedacht in de route bij New Orleans, maar dat heb ik maar niet gegokt, dus rechtsomkeert en dan maar weer omrijden. Ik kwam door de wijk aangrenzend aan het hooggeprezen French Quarters maar daar zie je wel hetzelfde soort huisjes maar dan in de verwaarloosde staat. De gehele route vandaag was over de Interstate 10 West. Niet prettig gereden maar de enigste manier om km’s te maken. Onderweg opnieuw geprobeerd om WordPress aan de praat te krijgen maar weer zonder resultaat. Naast een bezoekje aan het informatiepunt van de volgende staat, benzine en koffie vandaag ook wat boodschappen gedaan: sandalen, petje, zonnebrand en muggenspray, want die heb je wel nodig.

Ik was toch mooi op tijd op het park waarvan de verwachting niet erg hoog gespannen was aangezien de weg door het haven en industrie gebied gaat van Port Arthur. De weg gaat over geweldig hoge en stijle bruggen en daar zie ik steeds weer tegenop; letterlijk en figuurlijk. Even langs de Golf van Mexico gewandeld voor een eerste indruk.

Vervolgens de trail gedaan door het brakke moeras voor een paar mooie foto’s.

De dag sloot af met een mooie zonsondergang.